γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Στην χώρα μας εκτυλίσσονται από την προηγούμενη εβδομάδα δασικές πυρκαγιές στην Αττική, στην Εύβοια, στην Μεσσηνία. Όλο το κοκτέιλ της κλιματικής αλλαγής, με πολλούς καύσωνες, την ξηρασία, την μη προστασία των δασών και τις ελάχιστες αλλά πολύ έντονες βροχές τον χειμώνα φέρνουν αυτές τις περιβαλλοντικές καταστροφές.
Δεν είναι μόνο στη χώρα μας που συμβαίνει αυτό το φαινόμενο. Στην Τουρκία τα παράλια κάηκαν με τους πολίτες να είναι αβοήθητους και με την κυβέρνηση να βλέπει πίσω από τις φωτιές το PKK ή και ξένες δυνάμεις, αλλά η Τουρκία πλήρωσε ότι δεν είχε εναέρια μέσα για να σβήσει τις φωτιές. Στην Αλβανία, στην Ιταλία, στη Βουλγαρία έχουν και εκεί φωτιές και, γενικά, φέτος η Μεσόγειος φλέγεται.
Πριν από ένα μήνα η Γερμανία, το Βέλγιο και η Κίνα κατακλύστηκαν από πλημύρες και μάλιστα στη Γερμανία, στη χώρα με τις καλύτερες υποδομές. Άλλωστε η Γερμανία το έχει ξανά πάθει όταν ξεχείλισε ο Έλβας και ο τότε υποψήφιος Καγκελάριος Γκρέχαρντ Σρέντερ φόρεσε γαλότσες και κέρδισε τις εκλογές που φαινόταν ότι θα τις έχανε πριν αυτό το συμβάν.
Στην Ελλάδα το χείριστο παράδειγμα, που όποια κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί μία κρίση και πρέπει να αποφεύγει, είναι στο Μάτι με το live συντονιστικό από το συντονιστικό της Πυροσβεστικής. Τουλάχιστον φέτος δεν είδαμε κάτι τέτοιο.
Κάποιοι άδραξαν την ευκαιρία να κάνουν αντιπολίτευση στον πρωθυπουργό νομίζοντας έτσι ότι θα τον χτυπήσουν και θα τον φθείρουν πολιτικά, αλλά στα καμένα και πάνω στην κρίση κανείς δεν θα έπρεπε να κάνει αντιπολίτευση και μάλιστα από το twitter. Είναι ανοησία αυτό που επεδίωξαν κάποιοι.
Ακόμη μία παράμετρος που πρέπει να γίνει αντιληπτή είναι ότι τα γεγονότα, όπως είχε πει ο Χάρολντ Μακμίλαν σε έναν νεαρό δημοσιογράφο, μπορεί να εξανεμίσουν ένα πολιτικό κεφάλαιο.
Οι στόχοι για την κλιματική αλλαγή έχουν τεθεί και έχουν οριστεί από την ΕΕ και τους G20, αλλά αυτό από μόνο του δεν μπορεί να εξασφαλίσει κάτι, πρέπει οι δράσεις να γίνουν και από τα κράτη και τις κυβερνήσεις τους.
Ο πλανήτης μοιάζει να είναι «ντοπαρισμένος» και τρέχει έναν αγώνα δρόμου που πλέον δεν μπορούμε να προλάβουμε.
Είναι κρίμα να χάσουμε τον πλανήτη μας, γιατί έτσι όπως πάμε με το 2050 θα χρειαστούμε… και άλλους πλανήτες.
