Η Δουνκέρκη είναι μία ταινία που μας δείχνει πως ο τότε νεοεκλεγείς πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας και ο μετέπειτα πατέρας της νίκης διατάζει να σταλούν στην Δουνκέρκη ιδιόκτητα πλοία για να σώσουν τους Άγγλους που είχαν περικυκλωθεί στην θάλασσα από τις δυνάμεις του άξονα, αλλά ο Χίτλερ προτίμησε να τους αφήσει αντί να τους βομβαρδίσει. Είναι ένα από τα ερωτήματα του πολέμου.
Ο Τσώρτσιλ μίλησε στο Κοινοβούλιο και είπε «θα τους πολεμήσουμε σε ακτές, σε βουνά, σε θάλασσες». Κάτι τέτοιο έκαναν και οι Έλληνες στα Ελληνοαλβανικά σύνορα το 1940, ενσάρκωσαν πλήρως αυτήν την φράση. Το ΟΧΙ δεν είναι πράξη εθνικής αντίστασης, αλλά μία πράξη ανύψωσης του εθνικού φρονήματος. Άλλωστε εμείς οι Έλληνες είμαστε οι μόνοι που γιορτάζουν την αρχή του πολέμου, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη γιορτάζει το τέλος του πολέμου.
Η Ελλάδα ήταν μία χώρα που έζησε και όχι μόνο την εισβολή το 1940-41 αλλά και μετέπειτα ο εμφύλιος πόλεμος αμαύρωσε πάλι την χώρα, την ώρα που άλλες χώρες προσπαθούσαν να βρουν τα πατήματά τους.
Η Δουκέρκη έχει πολύ μεγάλη σχέση με την εισβολή των στρατευμάτων. Οι Άγγλοι έσωσαν περίπου 340.000 στρατιώτες. Η Ελλάδα πολέμησε με σθένος τον αντίπαλο, αλλά χρειάστηκε μία δεκαετία μαζί με τον εμφύλιο.
Δύο πράξεις αυταπάρνησης, με κοινωνικό ήθος απέναντι στο έθνος, στην κοινωνία. Τέτοιες πράξεις σήμερα λείπουν. Το έθνος μπορεί να τονώνεται κάθε Οκτώβριο, αλλά και για την Αγγλία η ταινία ανυψώνει το φρόνημα των Άγγλων εν όψει Brexit.
