Η δική μου αντίληψη είναι, ωστόσο, διαφορετική. Θεωρώ ότι τέτοιου τύπου ανομική συμπεριφορά δεν μπορεί να εκδηλωθεί εκεί όπου υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες στην οργάνωση και λειτουργία της Πολιτείας. Της Πολιτείας που δεν είναι οργανωμένη μόνο γύρω από την κυβέρνηση- και τον πρωθυπουργό- και λειτουργεί χωρίς αντίβαρα. Οι δικλείδες ασφαλείας μπορεί να είναι λειτουργικές και οργανωτικές. Εν προκειμένω, η δική μας πολιτειακή τάξη χρειάζεται αντίβαρα παρόμοια με εκείνα που διαθέτουν κι άλλες χώρες που δοκιμάστηκαν σκληρά από κρίσεις, εκτροπές και περιπέτειες. Το δεύτερο νομοθετικό σώμα/Γερουσία και το Συνταγματικό Δικαστήριο είναι τα πιο γνωστά απ’ αυτά.
Για να προλάβω τις αντιδράσεις εκείνων που θα σπεύσουν να με επικρίνουν ως δομο-λάγνο, πρέπει να δεχτώ ότι «στα χαρτιά» υπάρχουν και σήμερα αντίβαρα αλλά δεν λειτουργούν. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα μπρούσε να αρνηθεί να υπογράψει τις αλλεπάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου οι οποίες το μόνο που δεν κάνουν είναι να νομοθετούν. Απλά χαρίζουν πρόστιμα ή «βάζουν χέρι» κατά το κοινώς λεγόμενο στα διαθέσιμα. Αλλά δεν το έκανε. Το ΣτΕ θα μπορύσε επίσης να αμφισβητήσει τις ειδικές και εξαιρετικές περιστάσεις που επικαλείται ο συντάκτης των ΠΝΠ. Αλλά ούτε αυτό συμβαίνει.
Εν τέλει, η ευθύνη της παραβίασης του Συντάγματος ανήκει στην κυβέρνηση.
Η πρόταση, όμως, των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για να εκσυγχρονιστεί το σύστημα λήψης δημόσιων αποφάσεων ανήκει στην αντιπολίτευση. Κι από το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης εκείνο που έχει σημαία του τις μεταρρυθμίσεις είναι το Ποτάμι. Και είναι, ακριβώς, το Ποτάμι που πρότεινε και επέμεινε για την συνταγματική αναθεώρηση προ των τελευταίων εκλογών με συγκεκριμένες προτάσεις. Και είναι, πάλι, το Ποτάμι που πρότεινε συγκεκριμένα μέτρα για την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης ώστε να μην φθάνουν στο υψηλότερο επίπεδο «σκουπίδια» που θα έπρεπε να είχαν αποβληθεί πολύ νωρίτερα.
Καλώ, λοιπόν, όλους εκείνους που πιστεύουν ότι οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν την βασιλική οδό εξόδου όχι απλώς από την κακοδιοίκηση αλλά και από την διαφαινόμενη διολίσθηση σ’ έναν αυταρχικό κρατισμό, να πυκνώσουν τις τάξεις μας.
