Την ώρα που η χώρα θα έπρεπε να τρέχει, σπαταλάει χρόνο σε διαπραγματεύσεις για… βαφτίσια άνευ ουσιαστικής αξίας. Αυτό που αντιλαμβάνονται, πλέον, όλο και περισσότεροι αποκάλυψε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών κ. Μισέλ Σαπέν. Όπως χαρακτηριστικά είπε «δεν μιλάμε πια για πρόγραμμα αλλά για νέο συμβόλαιο. Δεν μιλάμε πια για τρόικα αλλά για… τρίο. Μιλάμε για άλλα πράγματα και όλα καλά!» Είναι αλήθεια ότι οι πρώτες 50 ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ χαρακτηρίζονται από ένα επικοινωνιακό κρεσέντο, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές περιβάλλον. Η χώρα μας έχει, ασφαλώς, επιδείξει και στο παρελθόν μια έφεση στο να δίνει περισσότερο βάρος στο «φαίνεσθαι» από το «είναι». Αυτό, όμως, που βιώνουμε είναι, χωρίς άλλο, πρωτοφανές. Μπορεί η πληθωρική φιγούρα του υπουργού Οικονομικών να κατέκτησε με το γνωστό ενδυματολογικό του στιλ τα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ της υφηλίου, ωστόσο, η «άλωση» αυτή είχε εν τέλει αρνητική δημοσιότητα για τη χώρα. Ο κ. Βαρουφάκης εφόρμησε ασυγκράτητος στις ευρωπαϊκές συναντήσεις κορυφής, δημιουργώντας αναστάτωση και παράταση της αβεβαιότητας. Ίσως αυτή να ήταν και η πρόθεση όσων τον τοποθέτησαν στην τόσο κρίσιμη θέση του υπουργείου Οικονομικών. Την οποία, βεβαίως, δεν την τιμά τόσο συχνά, καθόσον αντί του υπουργείου του και της ογκώδους εργασίας που απαιτεί το χαρτοφυλάκιό του, προτιμά να δίνει ατελείωτες συνεντεύξεις.
Τον επικοινωνιακό οίστρο του καθηγητή, εζήλωσαν και αρκετοί υπουργοί και αναπληρωτές υπουργοί –θυμίζουμε ότι το «ευέλικτο» σχήμα της νέας κυβέρνησης αριθμεί 40 μέλη. Πριν αναλάβουν τις αρμοδιότητές τους, πριν καν μελετήσουν τα προβλήματα που έπρεπε να επιλύσουν, πήραν «σβάρνα» τα κανάλια και τις εφημερίδες εξαγγέλλοντας ό,τι νόμιζε ο καθένας. Οι εικόνες από τους παράνομους μετανάστες που αφήνονταν στην μοίρα τους στα στενά της Ομονοίας δεν νομίζω ότι χρήζουν σχολίων.
Ωστόσο, όλη αυτή η χαοτική ατμόσφαιρα της… «δημιουργικής ασάφειας», ζημιώνει σοβαρά την οικονομία και τη χώρα. Αναμφίβολα, οι λεκτικές ακροβασίες και τα «βαφτίσια» της τρόικας ή του μνημονίου ικανοποιούν τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, που αισθάνονταν ότι η στάση των προηγούμενων κυβερνήσεων απέναντι στους δανειστές ήταν υποτονική. Ταυτόχρονα, όμως, παρατείνεται επικίνδυνα η αβεβαιότητα που είχε ήδη ξεκινήσει από την προεκλογική περίοδο, οδηγώντας σε οριακή κατάσταση τη δυνατότητα της χώρας να εξυπηρετήσει τις άμεσες χρηματοδοτικές και δημοσιονομικές της υποχρεώσεις.
Παράλληλα, αυτό το κλίμα της αναμονής, το «να δούμε τι θα γίνει» έχει ως αποτέλεσμα να «μην κουνιέται φύλλο στην αγορά». Στις φετινές χειμερινές εκπτώσεις παρουσιάστηκε μείωση εσόδων κατά 1 δις ευρώ, ενώ η μείωση πωλήσεων σε σχέση με πέρυσι ξεπέρασε το 17%. Και σαν να μην έφθανε αυτό επιστρέψαμε στις «μαύρες μέρες» του 2012 με τους προμηθευτές εξωτερικού να αξιώνουν προκαταβολικά ρευστό για να στείλουν πρώτες ύλες και εμπορεύματα.
Την ίδια ώρα, οι ξένοι επενδυτές τηρούν στάση αναμονής, η οποία ενισχύεται από δηλώσεις και κινήσεις της κυβέρνησης που δημιουργούν ένα θολό επενδυτικό τοπίο. Ενδεικτικά παραδείγματα: οι αντιφατικές εξαγγελίες για τη μεγάλη επένδυση της κινεζικής COSCO στον Πειραιά, οι αποφάσεις για την επιχείρηση εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική, αλλά και τα περιφερειακά αεροδρόμια.
Η παρατεταμένη σύγχυση έχει επηρεάσει και τους πολίτες, οι οποίοι είτε γιατί προσμένουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για τα χρέη τους είτε γιατί φοβούνται «ατύχημα» δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος. Κατά το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου τα έσοδα του προϋπολογισμού υπολείπονται των στόχων κατά περίπου 1,5 δις ευρώ. Τούτο σημαίνει ότι το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα για το τρέχον έτος έχει ήδη εξανεμιστεί. Η κατάσταση είναι ίδια και με τα καθυστερούμενα δάνεια στις τράπεζες που αυξήθηκαν κατά 1 δις ευρώ το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου.
Δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους. Ελπίζουμε όλα να πάνε καλά και να μη μπούμε σε περιπέτειες με ανυπολόγιστες συνέπειες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι απαραίτητο όλοι και, κυρίως, οι κυβερνώντες να έχουν στο μυαλό τους ότι αυτό που προέχει είναι η ουσία και όχι η εικόνα.
Αλλά και η ελληνική κοινωνία πρέπει κάποια στιγμή να πάψει να θέλγεται από ό,τι γυαλίζει. Να επιλέγει βάσει περιεχομένου και όχι περιτυλίγματος. Δυστυχώς, όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει, ως λαός έχουμε εθισθεί εδώ και δεκαετίες στα μεγάλα λόγια, στις «φιοριτούρες». Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ως τηλεοπτικό θέαμα, όπου αυτό που μετρά είναι η ατάκα, η «εξυπνάδα», ή ακόμα ο «τσαμπουκάς» και η «μαγκιά». Για να φθάσουμε, όμως, σε θετικό αποτέλεσμα, χρειάζεται δουλειά και όχι λόγια…
το άρθρο δημοσιεύθηκε και στην «Ελευθερία της Κυριακής»
