Η Γαλλία, γενέτειρα ιδεωδών του ευρωπαϊκού πολιτισμού όπως ο ουμανισμός, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρξε παράλληλα μία χώρα που ιστορικά πρωταγωνίστησε στην «Ευρώπη της ενοχής».
Κάποτε, στις ερήμους της Σαχάρας, η Λεγεώνα των Ξένων, υπηρετούσε τα γεωπολιτικά συμφέροντα της μεγάλης αποικιοκρατικής δύναμης και επέβαλλε τα ευρωπαϊκά και δυτικά ιδεώδη στους δήθεν απολίτιστους βαρβάρους Βέρβερους.
Όμως το ισλαμικό υπόστρωμα των Βέρβερων, των Αλγερίνων, των Μαροκινών, των Τυνήσιων, των Λίβυων, των Σύριων και των Μεσοποτάμιων παρέμεινε πάντοτε ισχυρό κάτω από το «κοστούμι» της επίκτητης ευρωπαϊκής παιδείας που ενδύθηκε.
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγραφε: «Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και δεν πρέπει να καταναγκάζεται διότι “ο φόβω ανθρωπίνω γενόμενος βελτίων, ταχέως επανήξει προς την πονηρίαν πάλι…”»…
Που σημαίνει ότι αυτός που από φόβο γίνεται καλύτερος, σύντομα θα επανέλθει στο πονηρό και το κακό.
Η ευρωπαϊκή κοινωνία, που θέλει να πιστεύει ότι εκφράζει το απαύγασμα του ανθρώπινου πολιτισμού, μη συναισθανόμενη την «κατρακύλα» της από την έκλυση των ηθών της, αδυνατεί να αντιληφθεί τις αρχέγονες, μα πάντοτε διαχρονικές αλήθειες.
Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι πίσω από την φιλολογική επίκληση του «πολιτισμού» και της «δημοκρατίας», διαχρονικά σμιλεύεται μία αδικία και ένας φόβος που ως αντίβαρό του εμφανίζει αυτούς τους ισλαμιστές που φωνάζουν ότι «ο Αλλάχ είναι Μεγάλος» («Αλλάχ-ου-Άκμπαρ») και με το μαχαίρι επιζητούν ένα άλλο, εξίσου επίπλαστο, δικαίωμα στην κατάργηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιδεικνύοντας τεράστια ασέβεια ακόμα και στο ιερό δικαίωμα της ζωής.
Στην Ελλάδα, είναι η ώρα να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο, να κατανοήσουμε τι συμβαίνει γύρω μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει δανεική ασφάλεια, όπως δεν υπάρχει και δανεική ταυτότητα. Εθνική, θρησκευτική, πολιτισμική…
Μπορούμε να πάψουμε να είμαστε ένας διεθνής επαίτης; Μπορούμε να ξεφύγουμε από την συμπλεγματική μας πολιτική και να πάψουμε να φανταζόμαστε ανύπαρκτους συμμάχους; Μπορούμε να καταλάβουμε ότι το προσφυγικό πρόβλημα δεν θα λυθεί ποτέ σε «Συνόδους Κορυφής», αλλά είναι τόσο καυτό και ζωντανό, όσο ο πόθος του (κάθε) ανθρώπου να ξεφύγει από τη φωτιά και το μαχαίρι για να βρει μία νέα ελπίδα;
Το προσφυγικό δεν είναι όμως μόνο ένα ζήτημα ανθρωπιστικής υφής. Αναμφίβολα θέτει σε δοκιμασία και την ασφάλεια της χώρας, τη συνοχή της κοινωνίας. Και η ελληνική πολιτεία πρέπει να έχει «απαντήσεις», τόσο ως προς την ανθρωπιστική πλευρά του ζητήματος, όσο και στις άλλες πλευρές του. Έχει, όμως;
Τώρα που το αποτρόπαιο πρόσωπο του τρόμου εμφανίστηκε στην καρδιά της Ευρώπης, είμαστε ικανοί να προτάξουμε την λογική ή θα μας νικήσει ο φόβος και θα αρχίσουμε τις σπασμωδικές κινήσεις;
Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι όσες φορές η έννοια της ασφάλειας προτάχθηκε έναντι της ελευθερίας, ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες θυσιάστηκαν. Και από την άλλη, όσες φορές η έννοια της ελευθερίας απογυμνώθηκε από την ασφάλεια, μετατράπηκε σε ελευθεριότητα ή και σε ασυδοσία. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που η ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας, ανατρέπεται, τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά.
Γι’ αυτό και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδας υποστηρίζει την ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας. Προηγείται η ελευθερία, αλλά πρέπει να συνοδεύεται πάντα από ασφάλεια. Και όταν αυτό συμβαίνει, τότε έχουμε το καλύτερο μείγμα πολιτικής για την πρόοδο των ατόμων, των κοινωνιών αλλά και της διεθνούς κοινότητας στο σύνολο της.
Η τρομοκρατική επίθεση της 13ης Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι με την εκατόμβη των νεκρών που προκάλεσε, όλοι συμφωνούν ότι θα φέρει μεγάλες αλλαγές. Το σοκ που επέφερε, και οι αντανακλαστικές αντιδράσεις που πυροδότησε όχι μόνο στην Γαλλία αλλά και σε μεγάλο μέρος του δυτικού (και όχι μόνο) κόσμου, έθεσε ξανά επί τάπητος το ζήτημα σχέσεων ασφάλειας και ελευθερίας.
Οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες θα αγωνιστούμε ώστε να μην επιτρέψουμε σε αυταρχικές δυνάμεις και «ανίερα ιερατεία» να βρουν αφορμή για να θυσιαστεί η ελευθερία στον βωμό της ασφάλειας. Θα σταθούμε στο πλευρό εκείνων των ευρωπαϊκών δυνάμεων που θα αποκρούσουν τις φοβικές αντιδράσεις και θα αντιπαλέψουν την προσπάθεια να χαθούν κοινωνικές κατακτήσεις και πολιτικές ελευθερίες αιώνων. Δεν θέλουμε μία κλειστή και φοβική Ευρώπη.
Πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος, αποφασιστικότητα και πίστη στις αρχές μας, μη ξεχνώντας ότι οι πρόσφυγες είναι θύματα της ίδιας αντίληψης που αιματοκύλησε το Παρίσι. Ταυτόχρονα, στεκόμαστε στο πλευρό το Γαλλικού λαού, με τον ίδιο τρόπο που στεκόμαστε στο πλευρό οποιουδήποτε Λαού πνίγεται από το άδικο αίμα, σε όποια ήπειρο και να βρίσκεται, ό,τι χρώμα και να έχει, όποια θρησκεία και αν πιστεύει.
Και ως Έλληνες, ως Λαός που χύσαμε ποτάμια αίμα για την ελευθερία, για την θρησκεία και για την πατρίδα μας, τονίζουμε ότι εχθροί μας δεν είναι οι λαοί, αλλά οι μισαλλόδοξες φατρίες, που πίσω από πολιτιτκά, κοινωνικά, θρησκευτικά και άλλα «προσωπεία», προσπαθούν να επιβάλλουν τις δικτατορίες τους. Και αυτούς τους εχθρούς, ούτε εμείς, ούτε κανένας άλλος στην Ευρώπη πρέπει να τους φοβηθεί. Ειδικά τους θρασύδειλους… Εκείνους που χτυπάνε τους άμαχους και τους αθώους.
Αυτοί οι θρασύδειλοι, πήραν την πρώτη απάντηση που τους άξιζε από τους χιλιάδες Γάλλους πολίτες που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι μέσα στο Stade de France και οι οποίοι έψελναν με περηφάνια την Μασσαλιώτιδα, τον εθνικό τους ύμνο. Και θα πάρουν και άλλες απαντήσεις στη συνέχεια… Τέλος, καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να πάρει όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, ώστε χωρίς να χαθεί τίποτα από την ανθρωπιά μας απέναντι στους πρόσφυγες, να βελτιωθούν οι επιχειρησιακές δυνατότητες πρόληψης, ώστε ο τρόμος να μην κυριαρχήσει και στην Ελλάδα. Η χώρα μας είναι ο Ακρίτας της Ευρώπης. Και η εμπροσθοφυλακή της. Πρέπει να μείνει όρθια, περήφανη, ασφαλής.
