Guest

Χριστός Ανέστη!

 

Έπειτα, ωφέλησε τους καταστηματάρχες. Τα μαγαζιά κινήθηκαν και σε αυτό έβαλε το χεράκι της (ή μάλλον το ποδαράκι της και συγκεκριμένα, τον μηρό της, λαϊκιστή τα μπούτια) και η νονά «Κατερινάκι» με τις λαμπάδες και την «πετσούλα» της.

Μπορεί να γελάμε με όλα αυτά, αλλά είναι θλιβερό το γεγονός πως το Πάσχα, όπως και όλες οι γιορτές, έχει μετατραπεί σε ένα εμπορικό πανηγυράκι, με κατανυκτικές πινελιές.

Καθ’ όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, πλήθος χριστιανών ορθόδοξων και αλλόθρησκων συρρέει στα εμπορικά καταστήματα και τα σούπερ μάρκετ για να σκάσει μια περιουσία προκειμένου να κάνει όλες τις προαναφερθείσες ετοιμασίες και φυσικά να γιορτάσει την Ανάσταση του Θεανθρώπου. Γιατί, κακά τα ψέματα: χωρίς σοκολατένια αυγά, φαντασμαγορικές λαμπάδες και είκοσι κιλά κρέας, γιορτή δεν γίνεται!

Ωστόσο, δεν ξέρω αν την έχω μόνο εγώ αυτή την αίσθηση, αλλά φέτος, παρόλο που υπήρχε αρκετά μεγάλη κίνηση και ουρές στα μαγαζιά την ημέρα, τα βράδια υπήρχε απόλυτη σιγή. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής επικρατούσε άκρα του τάφου σιωπή –όπως το επιτάσσει άλλωστε η μέρα- όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε αρκετά μέρη της χώρας. Ακόμα όμως, και το βράδυ της Ανάστασης, που άλλες χρονιές έσπευδαν όλοι στις τοπικές ενορίες ακριβώς πέντε λεπτά πριν ηχήσει το «Χριστός Ανέστη» και με το που λάμβαναν το Άγιο Φως -για το οποίο παρεμπιπτόντως, ναυλώνουμε αεροσκάφος για να το μεταφέρει από τα Ιεροσόλυμα- ποδοπατιόντουσαν για να πάνε να τσακίσουν τη μαγειρίτσα, φέτος, οι εκκλησίες ήταν άδειες. Ακόμα και τα χωριά, που γεμίζουν κάθε χρόνο με Αθηναίους, ήταν άδεια. Τι συνέβη; Πού πήγε ο κόσμος; Πού διοχετεύτηκαν τόσα σπαταλημένα χρήματα;

Θεωρώ πολύ απλά ότι κανείς δεν έχει διάθεση για γλέντια! Τραβάει τέτοιο ζόρι βιοποριστικό, που λειτουργεί πλέον μηχανικά, σαν ζόμπι για το οτιδήποτε. Ό,τι κάνει είναι επειδή έτσι πρέπει, έτσι έχει μάθει, έτσι του επέβαλαν κάποιοι.

Όλοι είμαστε έτσι. Είμαστε σαν ένα αυτοκίνητο που του έχει βάλει κάποιος νεκρά και πάει. Πάει, αλλά κάποια στιγμή θα τελειώσει η βενζίνη. Και τότε, τί;

Χριστός Ανέστη! Άραγε, θα το πούμε ποτέ και να το εννοούμε πραγματικά;

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Απόφοιτη του Παντείου Πανεπιστημίου τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, με κατεύθυνση τη δημοσιογραφία. Επταετής ενασχόληση με τα έντυπα μέσα και κυρίως, το ελεύθερο ρεπορτάζ.

Χριστός Ανέστη!

της Εύης Χρήστου.

Πάει και το φετινό Πάσχα! Αυτό ήταν! Κάθε χρόνο τα ίδια! Τόσες ετοιμασίες για τα καθιερωμένα έθιμα, πλάσε κουλουράκια, ζύμωσε τσουρέκια, βάψε κόκκινα αυγά και μετά τύλιξε το κοκορέτσι, φτιάξε τη μαγειρίτσα, σούβλισε τον οβελία και όλα αυτά γιατί; Για μια μέρα. Για να γεμίσουν οι πιστοί τα στομάχια τους που ήταν άδεια επί σαράντα ημέρες (λέμε τώρα) και να το μετανιώσουν μετά που πήγαν τσάμπα οι θυσίες περί αποτοξίνωσης και νηστείας.

Όχι, ας μην είμαστε άδικοι. Το Πάσχα ωφέλησε πολλούς και πρώτα απ’ όλους τους παπάδες. Χάρη στις Άγιες ημέρες, θα ζήσουν και αυτοί οι δύσμοιροι και παρεξηγημένοι ιερείς, αφού θα γεμίσουν και πάλι τα παγκάρια των ενοριών τους, τα οποία είχαν αδειάσει –όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι- εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας του κοσμάκη.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο