του Κώστα Τσιάρα
Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, σε συνδυασμό με την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός κλίματος αισιοδοξίας, ότι κάτι πάει να αλλάξει στην οικονομία, δεν κράτησαν περισσότερο από μια μέρα. Χρειάστηκε ένα ταξίδι του νέου Υπουργού Οικονομίας στο εξωτερικό και η παρουσίαση των νέων μέτρων λιτότητας του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, για να ανατραπούν όλα.
Το οικονομικό πρόγραμμα, που ακολουθείται εδώ και ένα χρόνο, απέτυχε. Και αυτό το παραδέχονται πλέον οι πάντες. Από το εσωτερικό της κυβέρνησης μέχρι τους διεθνείς δανειστές μας. Και αυτή η απώλεια μιας ολόκληρης χρονιάς, οφείλεται στην ανικανότητα και την πολιτική ατολμία του κυβερνητικού επιτελείου. Η κυβέρνηση μόνο στις περικοπές μισθών και συντάξεων έχει φέρει αποτελέσματα. Όπου αλλού επιχείρησε να παρέμβει απέτυχε. Είτε γιατί απέφυγε να προωθήσει κρίσιμες διαρθρωτικές αλλαγές, είτε γιατί ψήφισε νόμους, που δεν υλοποιούνται. Επί ένα χρόνο αδυνατεί να βρει άλλες πηγές εσόδων πέρα από την υπερφορολόγηση. Παραμένοντας σε παρωχημένες σοσιαλιστικές εμμονές, που η εσωκομματική αντιπολίτευση της επιβάλλει, βολοδέρνει με τις αποκρατικοποιήσεις, καθώς ούτε μία δεν έχει γίνει, δεν προχώρησε στο ελάχιστο στην αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, ενώ αδυνατεί να προβεί σε ουσιαστική περιστολή των κρατικών δαπανών, με τα προνόμια των «εκλεκτών» να παραμένουν αλώβητα.
Όλα τα δεδομένα δείχνουν, πως η χώρα θα παραμείνει στη μέγγενη του νέου Μνημονίου τουλάχιστον για 4,5 χρόνια ακόμα. Η κυβέρνηση και τρόικα ακολουθούν με αξιοσημείωτη συνέπεια το δρόμο της ολίσθησης σε όλο και πιο επώδυνες και ακραίες επιλογές. Οι ρυθμίσεις του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος για την περίοδο 2012 – 2015, αναμένεται να επιδεινώσουν την κατάσταση της οικονομίας και να καταδικάσουν οριστικά την κοινωνία στη φτώχεια. Κι αυτό, γιατί επιβάλλουν νέες δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και δραματική αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων. Εξανεμίζοντας, με τον τρόπο αυτό, την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών, νεκρώνοντας την αγορά και φέρνοντας νέα λουκέτα και χιλιάδες απολύσεις. Το νέο Μνημόνιο θα σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη ανεργία και ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Θα σημαίνει την αντικειμενική αδυναμία της χώρας να βγει από την κρίση και να μπει στο δρόμο της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της ανάπτυξης, που θα δημιουργήσουν πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα και θα μειώσουν το υπέρογκο χρέος, που είναι και το τελικό ζητούμενο.
Η οδυνηρή οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα και τα κοινωνικά προβλήματα που αυξάνονται εξαιτίας της, απαιτούν λύσεις άμεσες και ρεαλιστικές. Απαιτείται επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου σε μια βάση, που θα δίνει ελπίδα στην Ελλάδα και εγγυήσεις στους εταίρους μας, ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους. Με το Ζάππειο ΙΙ, η Νέα Δημοκρατία και ο Πρόεδρός της, Αντώνης Σαμαράς, ανέδειξαν για μια ακόμα φορά μια ξεκάθαρη εναλλακτική πρόταση, ικανή να βγάλει την χώρα από την κρίση, την ίδια ώρα, που η κυβερνητική πολιτική την οδηγεί στο χάος και την ανασφάλεια. Είναι η μόνη κατεύθυνση στην όποια πρέπει να κινηθούμε για να υπάρξει επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Για να μπορούμε να ελπίζουμε και να αισιοδοξούμε.
