Στριμωγμένος στην μπόχα τών σαρκίων τους.
Τους απώθησα.
Δεν μου το συγχώρησαν.
Μαζεύτηκα κουβάρι.
Με ποδοπάτησαν.
Τεντώθηκα.
Μου εδάγκασαν τα χέρια.
Σηκώθηκα να δω τον ήλιο.
Η πολλή συνάφεια κατάπιε τη σκιά μου.
Περίμενα. Σκοτείνιασε.
Κανένα φεγγάρι δε με αναγνώριζε.
Μιά ασημένια κορνίζα άδεια.
Μεγάλωνα.
Δε ξέρω με ποιο σχέδιο.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.
Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.
