γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος.
Ο ελληνισμός αντιμετωπίζει μια ολομέτωπη επίθεση εκ μέρους του τουρκικού αναθεωρητισμού, που προβάλλει ανυπόστατα ιδεολογήματα ως προκάλυμμα στις άνομες και θρασύτατες διεκδικήσεις του.
Η Ελλάδα, παρ’ όλα αυτά, κατόρθωσε όλους τους προηγούμενους μήνες να βάλει την τουρκική ηγεσία στη θέση της και να αποκαθηλώσει τις υπερφίαλες φιλοδοξίες της:
- Το έπραξε στον Έβρο, όταν αναχαίτισε την, καταφανώς οργανωμένη από το τουρκικό κράτος και παρακράτος, εισβολή χιλιάδων μεταναστών στο ελληνικό έδαφος. Και με τη στάση της η χώρα μας κέρδισε πόντους στον ευρωπαϊκό χώρο και έμπρακτη συμπαράσταση από συγκεκριμένα ευρωπαϊκά κράτη.
- Το έπραξε με τα επιτεύγματα του στόλου μας, όταν το Ορούτς Ρέις προσπαθούσε να δημιουργήσει τετελεσμένα με τις έρευνές του. Τόσο στην επιφάνεια της θάλασσας, όσο και κάτω από αυτήν οι Τούρκοι αντιλήφθηκαν, ενίοτε αρκετά έντονα, ότι είχαν να αντιμετωπίσουν έναν στρατό αποφασισμένο και οργανωμένο.
- Το έπραξε με τις διπλωματικές επιτυχίες που κατήγαγε υπογράφοντας σημαντικές συμφωνίες καθορισμού των θαλασσίων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο, η οποία ακύρωσε στην πράξη το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο.
- Το έπραξε με την αποστολή πολεμικών αεροσκαφών στην Κύπρο, που στάθμευσαν στην βάση ‘‘Ανδρέας Παπανδρέου’’ έπειτα από 20 χρόνια, χωρίς τα τουρκικά ραντάρ να καταλάβουν το πότε προσγειώθηκαν.
- Το έπραξε με την προώθηση της στενής συμμαχίας με τη Γαλλία, η οποία δηλώνει παρούσα στην ανατολική Μεσόγειο, εξοργίζοντας την Άγκυρα. Συνεργασίες, όμως έχει συμπράξει η Ελλάδα και με άλλες χώρες, όπως τα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ.
- Το έπραξε με τη στροφή προς την επιτάχυνση των εξοπλιστικών προγραμμάτων και για τα τρία όπλα, που είχαν μείνει για μια δεκαετία στον πάγο, ενώ ξεκινά και η αναθέρμανση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας που είχε σχεδόν διαλυθεί, λόγω τραγικών λαθών και εγκληματικών επιλογών.
- Το έπραξε με την επιμονή στην επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας από την ΕΕ, παρά την εμφανή απροθυμία κάποιων κρατών μελών να στριμώξουν την Άγκυρα, και την οδήγησε έτσι να μαζέψει το Ορούτς Ρέις, και να συναινέσει τουλάχιστον σε γενικό πλαίσιο στην έναρξη ενός διαλόγου.
- Το έπραξε με την ιδιαίτερη σχέση που ανέπτυξε με τις ΗΠΑ, που σηματοδοτήθηκε με την επίσκεψη Πομπέο στη Θεσσαλονίκη και στα Χανιά, γινόμενος έτσι ο πρώτος εδώ και δεκαετίες επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δεν έκανε ταυτόχρονη επίσκεψη και στην Τουρκία. Κι αυτό σημαίνει οπωσδήποτε πολλά.
Οι επιτυχίες αυτές είναι το αποτέλεσμα μια οργανωμένης προσπάθειας που δε διολίσθησε στις ρητορικές υπερβολές του αντιπάλου, αλλά προτίμησε τους χαμηλούς τόνους και την ουσία.
Ας μην υπάρχουν, ωστόσο, αυταπάτες. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μέχρι η Τουρκία να αναστείλει τον σχεδιασμό της κατά του ελληνισμού. Η πολεμοχαρής στάση της σε διάφορα πολεμικά μέτωπα, με πλέον πρόσφατο αυτό της Yπερκαυκασίας, δείχνει ότι το νεο-οθωμανικό όραμα εξακολουθεί να συνιστά την κυρίαρχη κρατική ιδεολογία της γείτονος.
Γι’ αυτό, το πιο πιθανό είναι η Άγκυρα, στην παρούσα φάση, να επιδίδεται απλώς σε τακτικισμούς, με σκοπό να αποφύγει τις ζημιογόνες για την εύθραυστη τουρκική οικονομία κυρώσεις. Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών συνιστούν ένα ορθό πλαίσιο που τουλάχιστον θέτει την τουρκική στάση εντός συγκεκριμένων ορίων. Παρά την εξόφθαλμη απόπειρα από μέρους κάποιων ισχυρών κρατών-μελών να πέσει στα μαλακά η τουρκική επιθετικότητα, όπως φάνηκε από το πρώτο απαράδεκτο προσχέδιο που παρουσιάστηκε στη σύνοδο και απορρίφθηκε από Μητσοτάκη και Αναστασιάδη, η τελική ομόφωνη απόφαση δείχνει ότι επικράτησε τελικώς η αρχή της αλληλεγγύης προς Ελλάδα και Κύπρο.
Η απόφαση αυτή συνιστά ένα ισχυρό εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί το επόμενο διάστημα στις διερευνητικές συνομιλίες με την Άγκυρα. Η τουρκική πλευρά είναι υποχρεωμένη να δείξει ότι πράγματι επιθυμεί την οδό του διαλόγου και όχι την πολιτική της κανονιοφόρου και της απειλής της βίας. Κι αυτό πρέπει να το αποδείξει τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κυπριακή Δημοκρατία, όπου συνεχίζει τις πειρατικές της ενέργειες με το Μπαρμπαρός και το Γιαβούζ.
Τίποτε, βεβαίως, δεν είναι σίγουρο με την Τουρκία του Ερντογάν. Ο ελληνισμός, ωστόσο, δεν έχει λόγο να φοβάται τα νταηλίκια κανενός, όταν υπάρχει αποφασιστικότητα, σχέδιο και εθνική ενότητα. Με αυτά τα πανίσχυρα όπλα οφείλουμε να πορευθούμε και στους επόμενους κρίσιμους, για πολλούς λόγους, μήνες, οι οποίοι θα σηματοδοτήσουν και την μελλοντική πορεία των ελληνο-τουρκικών, κυπρο-τουρκικών και ευρω-τουρκικών σχέσεων.
