Εδώ στην Αμερική λένε ότι υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι, αυτοί που πιάνονται από τα κορδόνια της μπότας τους και προσπαθούν να ανεβάσουν τον εαυτό τους και οι άλλοι που σπρώχνουν τους άλλους κάτω για να μείνουν επάνω μόνο αυτοί. Δίνετε την εντύπωση ότι ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία. Στις δύσκολες στΙγμές που διερχόμαστε, δείχνετε ότι οι προσπάθειές σας επικεντρώνονται στο να απαξιώνετε την Αντιπολίτευση και όχι να βρεθεί λύση στα προβλήματά μας. Αυτή τη στγμή η χώρα χρειάζεται αποφάσεις και ηρωϊκές πράξεις αυτοθυσίας και όχι επιδιώξεις κομματικής σωτηρίας. Αυτή τη στιγμή δεν χρειάζεται η ατμόσφαιρα πόλωσης που δημιουργείται με τη κομματική αντιπαλότητα, που εσείς καλιεργείτε και δηλητηριάζει τη σχέση ανάμεσα στην Αντιπολίτευση και τη κυβέρνηση. Πρακτική που τορπιλίζει τη κοινωνική ομαλότητα και συνοχή.
Αν πραγματικά πιστεύετε ότι η άνοδος της Αντιπολίτευσης στην εξουσία, όπως από κάθε φόρουμ έχετε πολλάκις διακηρύξει, θα αποτελέσει καταστροφή για τη χώρα, τότε γιατί της στρώνετε το κόκκινο χαλί προς την Μαξίμου; Δεν περνάει ημέρα που να μη κάνετε πρωτοσέλιδο τις διαφωνίες και τη διαμάχη σας με την Αντιπολίτευση. Όσες φορές και αν έχετε μιλήσει στη Βουλή, η απαξίωση της Αντιπολίτευσης καταλήγει να είναι το κύριο θέμα σας. Δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι τη διατηρείτε συνεχώς πρωτοσέλιδο; Δεν έχετε καταλάβει ότι την κάνετε συμπαθή; Δουλειά της Αντιπολίτευσης είναι να κριτικάρει τη κυβέρνηση και να φέρνει στην επιφάνεια και να δραματοποιεί ακόμη και τις πιο ασήμαντες παραλήψεις σας για να κάνει θόρυβο και να αποσπάσει την προσοχή του κόσμου από την ανυπαρξία προτάσεων. Και σεις τι κάνετε; Τη βοηθάτε. Κάνετε τα ασήμαντα της Αντιπολίτευσης σημαντικά και τα αναβαθμίζετε σαν θέματα απολύτου πρωτεραιότητας.
Η θέση σας σας επιβάλλει να αρθείτε πάνω από τις μικρολεπτομέρειες της κομματικής καθημερινότητας και να επιδοθείτε αποκλειστικά στο κυβερνητικό σας έργο. Αφήστε τα κομματικά σας όργανα να αναλάβουν τον αντίλογο με την Αντιπολίτευση, χωρίς να επεμβαίνετε εσείς. Πολιτική αντίδικία του Πρωθυπουργού μέσα στη Βούλή, πολύ χαμηλού πνευματικού επιπέδου, με κανένα τρόπο δεν αναβαθμίζει το κύρος του πρωθυπουργού. Απεναντίας συμβάλετε ώστε να κατεβαίνει η συζήτηση στο επίπεδο πεζοδρομίου, αφού απαντάτε στο ίδιο ύφος. Είναι ανάγκη να σταθείτε υπεράνω κάθε μικροδιαφωνίας με μέλη της Αντιπολίτευσης και με μεγαλοψυχία να τους αφήστε να εκφράσουν τις οποιεσδήποτε απόψεις τους, έστω και αν είναι λίγο παραπάνω καυστικές. Μην λαμβάνετε σοβαρά οποιαδήποτε ύβρη, αγνοείστε τη και προσπεράστε τη χωρίς να σας αγγίξει. Αυτή είναι η δημοκρατία, να μπορεί κάθε ένας να εκφράζεται ελεύθερα. Εσείς όμως πρέπει να μείνετε τόσο ψηλά όσο χρειάζεται ώστε να μη σας αγγίξει η λάσπη. Δεν λασπώνεται μόνον αυτός που δέχεται τη λάσπη, αλλά και αυτός που την πετάει.
Και, μιλείστε. Το ξέρω ότι δίνετε το στίγμα σας στους διάφορους λόγους που εκφωνείτε μέσα και έξω από τη χώρα, όσον αφορά τη πορεία της οικονομίας μας και τη θεραπεία της παθογένειας που μας ταλανίζει, αλλά αυτή τη στιγμή ο Ελληνικός λαός θέλει να απευθυνθείτε προσωπικά σ’ αυτόν. Να κατεβείτε στο επίπεδό του, να τον κοιτάξετε στα μάτια και χωρίς στόμφο, σαν πατέρας, σαν αδερφός, σαν ο διπλανός γείτονας να του εξηγήσετε που βρισκόμαστε, που πάμε, πότε θα φτάσουμε εκεί που πάμε και τι πρέπει να κάνει ο κάθε πολίτης για να βοηθήσει. Μιλείστε στο λαό μας και πείτε του την αλήθεια. Μόνο την αλήθεια. Όσο και αν ειναι πικρή. Γιατί μια μέρα,όσο ευχάριστο και αν είναι, το ψέμα θα σκάσει στα χέρια σας και θα σας βουλιάξει στη συνείδησή του. Καταλαβαίνω, ότι στο παρελθόν, όσοι πολιτικοί είπαν την αλήθεια το πλήρωσαν πολύ ακριβά. Τα πράγματα σήμερα όμως δεν είναι όπως το 2009. Για να πετύχετε χρειάζεστε την εμπιστοσύνη του λαού και δεν θα την αποκτήσετε αν δεν του πείτε την αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική ανοχή ώστε να εφαρμοσθούν οι αναγκαίες και απαραίτητες οδυνηρές αποφάσεις. Το ψέμα δεν πουλάει πια. Πείτε στο λαό μας, ότι το φάρμακο για τη θεραπεία είναι πικρό, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή, πρέπει να το πάρουμε όλοι, αρκεί να γίνει δίκαιος καταμερισμός του, για να το γευθουμε όλοι το ίδιο. Πείτε του, ότι όσες απεργίες, όσες κινητοποιήσεις και αν γίνουν, δεν υπάρχουν δυνατότητες να ικανοποιηθούν τα οποιαδήποτε αιτήματα. Η εποχή που η απεργία και η διαδήλωση αποτελούσαν πανάκεια για την ικανοποπιηση κάθε απαίτησης των εργαζομένων, πέρασε και δεν θα ξαναέλθει. Παρά μόνο όταν η ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων θα προέρχεται από την αύξηση της παραγωγής και όχι από δανεισμό. Πρέπει να τους πείτε καθαρά ότι τα επαγγέλματα πρέπει να ανοίξουν, ότι η αγορά πρέπει να ελευθερωθεί, ότι τα μαγαζιά πρέπει να μπορούν να ανοίγουν τη Κυριακή. Ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες πρέπει να γίνουν μισθωτοί. ότι ο πολίτης πρέπει να πληρώνει τους φόρους που του αναλογεί. Ότι το Σύνταγμα του δίνει το δικαίωμα να απεργεί αλλά δεν του δίνει και το δικαίωμα να παρανομεί. Ότι πρέπει να εξυγιανθεί η κρατική μηχανή, ότι πρέπει να απολυθούν μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι και χωρίς διαμαρτυρίες να γίνουν οι υπόλοιπες 300 διαρθρωτικές αλλαγές που προτείνει ο ΟΟΣΑ. Κοιτάξτε τους στα μάτια και πείτε τους ξεκάθαρα πόσο είναι αναγκαία όλα αυτά τα μέτρα. Πείτε τους καθαρά, που να μη παίρνει αμφισβήτηση, ότι πρέπει να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε σαν «εμείς» και όχι σαν ¨εγώ», ώστε να μπορούμε να ενεργούμε ανάλογα με τη περίσταση και ανάλογα με τις ανάγκες της νέας πραγματικότητας. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγυρίσουμε στη προ του 2009 περίοδο.
Και κάτι άλλο κ. Πρόεδρε, μη κάνετε εξαγγελίες πριν είσαστε έτοιμοι να τις εφαρμόσετε. Όταν εξαγγέλετε χωρίς να πραγματοποιείτε, χάνετε την αξιοπιστία σας ακομα και όταν λέτε την αλήθεια. Όσο καθυστερείτε τις διαρθρωτικές αλλαγές τόσο πιο δύσκολες γίνονται. Με το να τα αναβάλετε δεν βοηθάτε κανένα και πολύ περισσότερο τη χώρα. Με τη τακτική του «αργότερα» που ακολουθείτε, οι εκκρεμότητες πολλαπλασιάζονται και περιπλέκονται. Αν πραγματικά θέλετε να σώσετε τη χώρα, δεν θα τη σώσετε απαξιώνοντας την Αντιπολίτευση, θα τη σώσετε κάνοντας τα αυτονόητα που έχετε υποσχεθεί στο λαό και τους εταίρους μας.
Για να δώσει διέξοδο στην οργή του, ο λαός είναι έτοιμος να πιστέψει οτιδήποτε του σερβιριστεί από τους αντιπάλους σας και να παρασυρθεί σε κάθε είδους ανομία και τελικά να καταφύγει στην αγκαλιά των κομμάτων των άκρων. Αναζητάει απελπισμένος το φως στην άκρη της σήραγγας, που θα του τονώσει το ηθικό και θα του επιτρέψει να αρχίσει να ελπίζει. Και εδώ έρχεται ο δικός σας ρόλος κ. Πρόεδρε. Νομίζω πως μπορείτε. Μπορείτε να συμπεριφερθείτε σαν ηγέτης. Να μιλήσετε σαν ηγέτης. Να αναλάβετε τις ευθύνες σαν ηγέτης. Και αν είναι ανάγκη, να πέσετε σαν ηγέτης. Μαχόμενος. Γιατί μόνο ένας σταθερός υπερκομματικός και δίκαιος ηγέτης μπορεί να γίνει πιστευτός από το λαό, που, χωρίς αντιδράσεις, θα τον ακολουθήσει και θα αποδεχτεί τα μέτρα που χρειάζονται για να βγει από τη κρίση.
Τολμήστε το, πάρτε την απόφαση να γίνετε ηγέτης. Το να αποτύχετε είναι ανθρώπινο, αλλά να αποτύχετε χωρίς να προσπαθήσετε, στη σημερινή συγκυρία, είναι έγκλημα.
Με άπειρη εκτίμηση
Κωνσταντίνος Λυκογιάννης
Υ.Γ. Και τώρα που σας έχω στη γραμμή, κ. Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να σας παρακαλέσω να θεσπίσετε κάτι που λείπει από τη δημοκρατία μας. Στις επερχόμενες τοπικές εκλογές, επιτρέψτε στο λαό να εξασκήσει το ρόλο που του ανήκει και αφήστε τον να επιλέξει με ένα τοπικό κομματικό Συνέδριο, ο ίδιος τους υποψηφίους του άρχοντες. Οι τοπικές κοινωνίες ξέρουν καλύτερα από κάθε αρχηγό ποιος από τους συμπολίτες του είναι άξιος, τίμιος, ικανός. Υποστηρίζετε συνέχεια πως χρειαζόμαστε αλλαγές. Αυτή η αλλαγή πρέπει να συμπεριληφθεί στο κατάλογο των «πρέπει», των «ουκ άνευ», γιατί θα βελτιώσει τη ποιότητα του χαρακτήρα των τοπικών αρχόντων και θα τους καταστήσει υπεύθυνους στους ψηφοφόρους τους. Κάτι που λείπει από το σημερινό πολιτικό πλήθος.
Σκεφθείτε το και τολμήστε το.
