Γιώργος Κοντογιάννης
Πριν από λίγο καιρό γράφαμε σε αυτή τη στήλη ότι ο Αλέξης Τσίπρας αν δεν προκηρύξει εθνικές εκλογές ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, ώστε να υποστεί μία ήττα- γιατί αυτό που μένει είναι η ήττα των εθνικών εκλογών- είναι πιθανόν, τελικά, να χάσει εκτός από την εξουσία και την πρωτοκαθεδρία στην ηγεμονία της Αριστεράς.
Το σχέδιο του κ. Τσίπρα είχε ως στόχο να μειώσει όσο το δυνατόν τη διαφορά στις ευρωεκλογές και να υποστηρίξει ότι το «σάρωμα» της ΝΔ που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις ήταν κατασκευασμένο από τους αντιπάλους του, ήταν ένα fake news, και ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Να υποστηρίξει ότι η ΝΔ έχει πρόβλημα και, ίσως, να προκηρύξει αμέσως εθνικές εκλογές ποντάροντας στην κάμψη του ηθικού των στελεχών της φιλελεύθερης παράταξης, ώστε, ύστερα από ένα μπαράζ παροχών, να επιτύχει τη μικρότερη δυνατή διαφορά, και να παραμείνει κυρίαρχος στον πολιτικό χώρο της Αριστεράς. Το σενάριο αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι οι επόμενες εκλογές είναι καθορισμένο να γίνουν με απλή αναλογική, στοιχείο στο οποίο ποντάρει πολύ ένας ηττημένος αλλά όχι στραπατσαρισμένος εκλογικά Τσίπρας.
Το εναλλακτικό σενάριο Τσίπρα είναι αυτό που και ο ίδιος προβάλλει, δηλαδή των εκλογών τον Οκτώβριο. Και σε αυτό το σενάριο ποντάρει στην εκλογική απόδοση των παροχών, διορισμών και γενικότερα της άθλιας ρουσφετολογικής πολιτικής που ακολουθεί, ώστε να μειώσει τη διαφορά με τη ΝΔ. Βέβαια το συγκεκριμένο σενάριο έχει και μια σκοτεινή πλευρά. Ελπίζει στη δυσκολία να σχηματιστεί κυβέρνηση και στο ροκάνισμα του χρόνου (διερευνητικές εντολές, προγραμματικές δηλώσεις, προϋπολογισμός, εορτές Χριστουγέννων) ώστε μέχρι την 11 Φεβρουαρίου που βάση του Συντάγματος πρέπει να έχει εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να μην έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της δεύτερης ψηφοφορίας για την αλλαγή του Συντάγματος και η εκλογή του Ανωτάτου Άρχοντα να απαιτεί 180 και όχι 151 ψήφους στην τρίτη ψηφοφορία. Προσδοκώντας με τον τρόπο αυτό να ξαναπάμε σε εκλογές και να παραμείνει ζωντανός στο πολιτικό σκηνικό.
Όλοι αυτά τα σενάρια και οι σχεδιασμοί, όμως δείχνουν έναν άνθρωπο που ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και την δική του πολιτική επιβίωση. Δεν ενδιαφέρεται για το αν και πόσο ταλαιπωρεί τη χώρα και το λαό, ούτε για το πόσους κινδύνους προκαλεί η διάλυση του κράτους που είναι φυσικό επακόλουθο της διακυβέρνησής του, αφού για το μόνο που νοιάζεται είναι για το πώς θα υλοποιήσει την πολιτική Μαυρογιαλούρου με στόχο τα ψηφαλάκια.
Από εκεί όμως, ξεκινάνε όλα τα προβλήματα. Αν στόχος είναι το «εγώ» σου, τότε αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα θολά και να προχωρείς σε λάθος αποφάσεις. Και ένα τραγικό στρατηγικό λάθος του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι δεν προκήρυξε εκλογές μέχρι τις ευρωεκλογές. Τώρα είναι αναγκασμένος να υποστεί τις ήττες των ευρωεκλογών, των περιφερειακών και των δημοτικών και μετά να οδηγηθεί πληγωμένος σε εθνικές εκλογές. Το σενάριο της μείωσης της διαφοράς μέσα από παροχές και διορισμούς δεν του βγαίνει γιατί δεν είχε υπολογίσει το απρόβλεπτο γεγονός. Και απρόβλεπτο γεγονός ήταν και η αποκάλυψη για τις σκαφάτες διακοπές του στο Ιόνιο, όταν ακόμα οι νεκροί στο Μάτι ήταν άταφοι, μιας και δεν είχαν αναγνωριστεί.
Η εικόνα το πρωθυπουργού στο σκάφος Παναγοπούλου με το πούρο, να απολαμβάνει τις διακοπές του, είναι συγκλονιστική. Καταρρίπτει κάθε ιδέα ηθικού πλεονεκτήματος του Αλέξη και τον κατατάσσει στην τάξη των πολιτικών αμοραλιστών. Για τον Τσίπρα υπάρχει μόνο ο Αλέξης και κανένας άλλος. Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε κινείται έξω από τον πλαίσιο «Αλέξης» είναι υπονομευτής και φασίστας. Η ταύτιση του «εγώ» με την εξουσία οδηγεί σταδιακά στην απώλεια κάθε δημοκρατικού στοιχείου από την άσκηση πολιτικής, καθώς η πολιτική –κατά την άποψή του- πρέπει να υπάρχει και να λειτουργεί για να υπηρετεί τον στόχο του και όχι την κοινωνία και τους πολίτες. Αν αυτός είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του, θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι και οι πολίτες, αφού, όπως ισχυρίζεται για αυτούς αγωνίζεται!!!
Μερικές φορές όμως τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά.
Οι πολίτες αδυνατούν να καταλάβουν πώς ένας πρωθυπουργός, ενώ ξέρει, τους αποκρύπτει το γεγονός ότι υπάρχουν νεκροί σε μια πυρκαγιά.
Οι πολίτες αδυνατούν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν όταν όλη η χώρα πενθεί από το σοκ της εθνικής τραγωδίας με τους 100 νεκρούς, ο πρωθυπουργός της να εξαφανίζεται για να κάνει κρουαζιέρα στο Ιόνιο.
Οι πολίτες αδυνατούν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν να μην έχει βγει ούτε ένα κυβερνητικό στέλεχος να ζητήσει συγγνώμη για τις κρατικές παραλείψεις τόσο στη Μάνδρα όσο και στο Μάτι.
Οι πολίτες αδυνατούν να καταλάβουν γιατί με τόσο πάθος ο πρωθυπουργός τους υπερασπίζεται την προσωποποίηση της πολιτικής χυδαιότητας, τον Παύλο Πολάκη και αναρωτιέται «τι τους δένει;».
Οι πολίτες αδυνατούν να καταλάβουν πώς ένας Αριστερός πολιτικός έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με τα διαπλεκόμενα που τη μια δέχεται δώρο κρουαζιέρα από μεγαλοεφοπλιστή και από την άλλη βάζει το πρόσωπο που το όνομά του έχει ταυτιστεί με τη διαπλοκή στην Ελλάδα, υποψήφιο στην Ευρωβουλή.
Οι πολίτες, τελικά, αδυνατούν να καταλάβουν πώς ένας 40άρης Αριστερός είναι πιο παλαιοκομματικός από τον πλέον διεφθαρμένο εκπρόσωπο του παλιού πολιτικού συστήματος, δικαιώνοντας εκείνους που τον χαρακτηρίζουν ως «πιο παλιό από το παλιό».
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει καταλάβει κάτι πολύ απλό. Ότι στην πολιτική κατηφόρα δεν υπάρχει ανάσχεση. Κι αυτό γιατί τα δικά του «φρένα» έχουν σπάσει και δεν μπορεί πλέον τίποτα να τον συγκρατήσει.
Ένας μόνος τρόπος, πλέον υπάρχει, ίσως, στη δική του λογική. Το παράδειγμα Ερντογάν. Αν οι εκλογές δεν πάνε καλά, απλά επαναλαμβάνεις τις εκλογές… Ο Τσίπρας, ωστόσο, κι εδώ φαίνεται να πρωτοπορεί και να ακολουθεί μια άλλη τακτική: Αν ο λαός δεν σε θέλει, απλά αλλάζεις το λαό. Και προσπαθεί να το πράξει προσφέροντας την ελληνική ταυτότητα σε χιλιάδες αλλοδαπούς. Αλλά και πάλι δεν θα καταφέρει τίποτα. Ό,τι κάνει από εδώ και πέρα θα γυρίζει μπούμερανγκ εναντίον του. Ο λαός, στην πλειοψηφία του, τον έχει καταλάβει. Και ο χρόνος που μένει μέχρι τον Οκτώβριο είναι καθοριστικός για να τον καταλάβουν κι άλλοι περισσότεροι, καθώς πλέον ο πανικός του δεν μπορεί να κρυφτεί.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, το μοιραίο πρόσωπο δεν θα είναι ο Παύλος Πολάκης, όπως πιστεύουν πολλοί. Το μοιραίο πρόσωπο για τον Τσίπρα και την Αριστερά στην Ελλάδα, λέγεται Αλέξης Τσίπρας.
