Βουλευτές

Αδίκημα δεν είναι μόνο η εξαγορά βουλευτών αλλά και η εκτόξευση λάσπης

 Όποιος βουλευτής τάσσεται υπέρ της εκλογής Προέδρου και προέρχεται από κάποιο από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης ή από τις τάξεις των ανεξαρτήτων, αυτομάτως κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι «τα πήρε».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του κ. Μελά, ο οποίος τόλμησε να πει ότι θα σκεφθεί τι θα ψηφίσει όταν θα έλθει η ώρα της ψηφοφορίας, και η απόφασή του θα εξαρτηθεί από το εθνικό και όχι από το κομματικό συμφέρον. Αυτομάτως, ο εν λόγω βουλευτής, μπήκε στο στόχαστρο, ακόμα και της ηγεσίας του κόμματός του, αφού η δήλωσή του είχε υπαινιγμό ότι μπορεί να ψηφίσει και διαφορετικά από την απόφαση που έλαβε το κόμμα του (οι ΑΝΕΛ), να καταψηφίσουν, δηλαδή, οιαδήποτε πρόταση και να πάμε σε εκλογές. Το ένα ερώτημα βέβαια που προκύπτει, είναι πώς ένα σοβαρό κόμμα μπορεί να αυτοδεσμεύεται για ένα τέτοιας ύψιστης σημασίας ζήτημα για τη χώρα, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του τις συνθήκες που μπορεί να επικρατούν την περίοδο της ψηφοφορίας (π.χ. εξέλιξη της συμφωνίας για έξοδο από το μνημόνιο ή η κινητικότητα στα εθνικά θέματα με αφορμή την τουρκική προκλητικότητα). Το δεύτερο ερώτημα είναι το ότι ο Μελάς βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα επειδή δήλωσε ότι θα προτάξει το εθνικό συμφέρον, που σημαίνει ότι εκείνοι που του επιτίθενται ή προτάσσουν κάποιο άλλο συμφέρον από το εθνικό, ή δεν έχουν την ίδια αντίληψη περί εθνικού συμφέροντος με τον Βουλευτή Πειραιά…

Αλήθεια, όμως, με ποια λογική βουλευτές που κρίνουν ότι πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να συνταχθούν πίσω από μια διαφορετική κομματική γραμμή; Έχει ελεύθερη βούληση ο βουλευτής ή κατ’ όνομα μόνο είναι βουλευτής και στην ουσία είναι κομματικός υπάλληλος ή ακόμα χειρότερα υπάλληλος του εκάστοτε αρχηγού του κόμματος με το οποίο έχει εκλεγεί; Και αν είναι αργυρώνητοι οι βουλευτές που κρίνουν ότι εθνικό συμφέρον επιβάλει να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας, γιατί στην ίδια λογική να μην ισχυρισθεί κάποιος ότι είναι αργυρώνητοι – για άλλους λόγους- εκείνοι που πασχίζουν να βρεθούν οι 121, που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην εκλεγεί Πρόεδρος;

Τελικά μήπως θα έπρεπε στην αναθεώρηση του Συντάγματος, αν τελικώς δεν προχωρήσουμε στην εκλογή του Προέδρου από το λαό -πρόταση με την οποία συμφωνώ- τουλάχιστον να υπάρξει πρόνοια ώστε να μην υπάρχουν κομματικές γραμμές και να απαγορεύονται πειθαρχικά μέτρα σε βάρος βουλευτών στις ψηφοφορίες που αφορούν στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και στην αναθεώρηση του Συντάγματος;

Πέρα από όλα αυτά όμως, οι καταγγελίες που εκτοξεύθηκαν από την βουλευτή των ΑΝΕΛ και τον πρόεδρο του συγκεκριμένου κόμματος, υπάρχουν. Κι επειδή οι καταγγελίες υπάρχουν, η Δικαιοσύνη, η οποία σωστά επελήφθη, πρέπει να ξεκαθαρίσει το ζήτημα άμεσα. Δεν είναι δυνατόν να πάμε σε ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας με ανοικτό το ζήτημα των κατηγοριών. Αν οι καταγγελίες Ξουλίδου – Καμένου ευσταθούν, ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης πρέπει να πέσει βαρύς εναντίον εκείνων που επιχείρησαν τον χρηματισμό και να αποκαλυφθεί αν εκείνος που προσέφερε τα χρήματα τα προσέφερε αυτοβούλως ή κρύβονται (και ποιοι) πίσω του. Αν όμως η υπόθεση αποδειχθεί μια… μπαρούφα ή ένα επικοινωνιακό τρικ κάποιων πολιτικών, θα πρέπει και τότε ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης να πέσει βαρύς εναντίον όσων προσπάθησαν να δημιουργήσουν το ζήτημα. Και τούτο γιατί, είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση, στόχος είναι και η υπονόμευση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Αν η Δικαιοσύνη δεν κινηθεί γρήγορα και αυστηρά προς κάθε κατεύθυνση (είτε οι καταγγελίες είναι αληθινές είτε ψευδείς), εκείνο που θα μείνει στους πολίτες είναι ότι το κοινοβουλευτικό μας σύστημα κινείται γύρω από έναν κουμπαρά και όποιος δώσει τα περισσότερα – εν είδη δημοπρασίας- περνάει τις αποφάσεις που θέλει.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει η υπόθεση να λήξει άμεσα και αν κάποιοι επιχείρησαν να εξαγοράσουν βουλευτές να υποστούν τις συνέπειες, το ίδιο όμως πρέπει να συμβεί και αν κάποιοι εκτόξευσαν αδίκως κατηγορίες. Επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε ότι αδίκημα δεν είναι μόνο η προσπάθεια εξαγοράς αλλά και η εκτόξευση λάσπης. Ο στόχος είναι ο ίδιος: Η αξιοπιστία του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Το ερώτημα, βέβαια, είναι ποιος επωφελείται από αυτήν την εξέλιξη…

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Πρώην Βουλευτής Ηλείας, πρώην Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας

Γεννήθηκε στο Βαρθολομιό Ηλείας το 1962. Έγγαμος με τη Σοφία Χίντζιου και πατέρας δύο αγοριών.

Επάγγελμα:
Δημοσιογράφος.


Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες

Εξελέγη βουλευτής του Νομού Ηλείας με τη Ν.Δ. για πρώτη φορά το Μάρτιο του 2004 και επανεξελέγη το 2007, το 2009 και το 2012. Από τον Ιανουάριο έως το Οκτώβριο του 2009 διετέλεσε Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Από το 2004 έως το 2007 μετείχε ως Γραμματέας στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και ως Μέλος στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιφερειών. Τον Οκτώβριο του 2007 εξελέγη Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας. Από το  2007 έως και τον Ιανουάριο του 2008 μετείχε ως Μέλος στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και στην  Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και Ειδική Επιτροπή Περιφερειών. Το 2009 και μετά μετέχει στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων.


Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες

Διετέλεσε πολιτικός συντάκτης στην ΕΡΤ και στις εφημερίδες Απογευματινή, Ελεύθερος (1998-1993) και Εστία (1984). Αρχισυντάκτης στην Απογευματινή της Κυριακής (1999-2002). Αρθρογράφος στις εφημερίδες του Πύργου Πατρίς και Πρώτη (2002). Συνεργάτης στην εφημερίδα Εξπρές, μηνιαία περιοδικά και σε επαρχιακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην εκδιδόμενη από το κόμμα της Ν.Δ. εβδομαδιαία εφημερίδα Νέα Πορεία (1980-1981). Από το 1980 συνεργάτης του Γραφείου Τύπου της Ν.Δ. και εκ των επιτελικών στελεχών του από το Μάρτιο του 1997.

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ΗΣΑΠ (1989).

Εκ των συγγραφέων της σειράς βιβλίων «Ελλήνων Χρόνος» και «Ελληνισμός και Ορθοδοξία». Έχει γράψει επίσης το βιβλίο «Η Ηλεία στην Ελλάδα της Ευρώπης και της Aνάπτυξης».

Μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), της Ένωσης Κωνσταντινοπολιτών Ηλιούπολης και του Ομίλου «Πολιτεία Ήλιδας Ολυμπίας».

Ενεργό στέλεχος της ΟΝΝΕΔ από το 1976 και στέλεχος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του Οικονομικού της Νομικής (1983-1988).

Αδίκημα δεν είναι μόνο η εξαγορά βουλευτών αλλά και η εκτόξευση λάσπης

του Γιώργου Κοντογιάννη.

Όσα είδαν το φως της δημοσιότητας περί εξαγοράς βουλευτών μέσω facebook και κουμπαράδων που γεμίζουν μέσω… «δίσκων» που βγαίνουν σε γαμήλιες τελετές, μπορεί με το πρώτο άκουσμα να δημιουργούν θυμηδία, αλλά στην πραγματικότητα είναι άκρως επικίνδυνα.

Μέσα στο γενικό κλίμα απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών που δημιούργησε η κρίση, τώρα ήλθαν να προστεθούν και οι επικρίσεις περί πιθανού χρηματισμού Βουλευτών στην προσπάθεια να συγκεντρωθούν οι 180 ψήφοι για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο