Μετά την ολική κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων και την αποτυχία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας να επιλύσει τα προβλήματα των πολιτών, η Ευρώπη στρέφει δυναμικά σε δεξιότερες πολιτικές, ενάντια στην αυθαιρεσία και την ισοπέδωση.
Σήμερα η σύγκρουση βρίσκεται ανάμεσα στους δεξιούς λαϊκιστές απολογητές της παγκοσμιοποίησης, και στις ορθολογικές δεξιές δυνάμεις που σαρώνουν με δυναμισμό την Ευρώπη. Θέσεις που εξαπλώνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη και πρόσφατα στην Ιταλία, προκαλώντας τριγμούς στο ψεύτικο οικοδόμημα των αγορών, των ανοιχτών συνόρων και της μειωμένης λαϊκής κυριαρχίας. Της δεξιάς δηλαδή που αντιμάχεται τις διεθνοποιημένες ελίτ και τον παγκοσμιοποιημένο προοδευτισμό της αριστερίζουσας σοσιαλδημοκρατίας, οι εκπρόσωποι της οποίας ενίοτε μας επισείουν τον κίνδυνο του φασισμού, προσδοκώντας νέο ρόλο στον ανασχεδιασμό της ΕΕ.
Αλλά αυτή η ψοφοδεής αριστερίζουσα και διεθνιστική σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης άνοιξε την πόρτα της αυθαιρεσίας και της λιτότητας. Αθρόα μετανάστευση, κοινωνικές ανισότητες, θρησκευτικός και εθνικός αποχρωματισμός, είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες των προοδευτικών δήθεν επιλογών.
Συνάμα λαϊκισμός και δημαγωγία. Τα ίδια βιώνουμε και στη χώρα μας υπό το παραπλανητικό ιδεολόγημα της εξόδου, του ριζοσπαστισμού της ισοπέδωσης αρχών και αξιών και των διεθνιστικών θεωριών περί αυτοπροσδιορισμού και ηλιασμού των λαθρομεταναστών. Με διχαστικά διλλήματα δεξιά ή αριστερά, με τον σοσιαλισμό ή τον καπιταλισμό και διάφορες ουρανομήκεις ανοησίες, καπηλεύονται την κοινωνική δικαιοσύνη και τις αξίες της Δημοκρατίας, παραβλέποντας πως οδήγησαν τους λαούς στον εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό εκφυλισμό, στην απόλυτη εξαθλίωση.
Το ανεκπλήρωτο ιδεοληπτικό πάθος τους είναι ανάλογο με την αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας. Ποτέ στο παρελθόν η Ελλάδα δεν ήταν τόσο ταπεινωμένη και ανυπόληπτη. Ποτέ δεν ήταν τόσο οσφυοκάμπτουσα και υποτελής σε ξένα γεωπολιτικά συμφέροντα. Ουδέποτε είχε τέτοια τυχοδιωκτική κυβέρνηση που αδιαφορεί για τους θεσμούς και τη λαϊκή βούληση.
Οι ταμπέλες λοιπόν που προσδίδουν στη Ν.Δ. δεν αποτελούν παρά διχαστικά διλλήματα κατασκευής εχθρών, στα πλαίσια του εμείς και οι άλλοι, τα οποία αποκρύπτουν τις διεθνιστικές φαντασιώσεις τους και τους ολοκληρωτικούς σχεδιασμούς. Αντίθετα η Ν.Δ. με ξεκάθαρη δεξιά ταυτότητα και εκατέρωθεν ανοίγματα, αφουγκράζεται τη λαϊκή βούληση και δεν ταυτίζεται, ανεξαρτήτως αρχηγού, με νεοφιλελεύθερες ή ακραίες πολιτικές. Στη βάση αυτή εμπνέει τους πολίτες και οφείλει να κάνει ένα γόνιμο πολιτικό διάλογο, χωρίς λαϊκισμούς και τυμπανοκρουσίες, αναζητώντας τις ρεαλιστικές λύσεις στο νέο διεθνές περιβάλλον.
