Αλλά η σοσιαλδημοκρατία και η αριστερά δεν εκμεταλλεύτηκαν την αλλαγή των γεγονότων για να δημιουργήσουν νέα δεδομένα, όχι μόνο στην τότε νεοϊδρυθείσα και ενωμένη Γερμανία, αλλά και σε άλλες χώρες.

Ο Σρέντερ και ο Σιράκ έβαλαν κάποια θεμέλια σε Γερμανία και Γαλλία αντίστοιχα. Έπειτα ο Μπλερ από το εργατικό κόμμα προσπάθησε να αφήσει και αυτός το στίγμα του στην Αγγλία, τα κατάφερε, αλλά το μεγάλο πλήγμα ήταν η εισβολή στο Ιράκ στο πλευρό του Μπους. Αυτό του κόστισε. Εάν και προερχόταν από το εργατικό κόμμα, ήθελε να επιβάλει την τάξη στην Αγγλία και τα κατάφερε. Επίσης, Σρέντερ και Σιράκ έκαναν τομές στην αγορά εργασίας που άλλαξαν κατά πολύ τα παλαιά δεδομένα στις χώρες τους.

Εδώ στην Ελλάδα με το ΠΑΣΟΚ που εκμεταλλεύτηκε όλους τους ηττημένους του εμφυλίου τους έβαλε στις τάξεις του για ψηφοθηρικούς λόγους. Ο Σημίτης δεν μπόρεσε να εκσυγχρονίσει το κράτος. Έτσι φτάσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ αφού προηγήθηκαν η επταετία Καραμανλή και η κυβέρνηση Παπανδρέου που δεν άντεξε τις προκλήσεις του μνημονίου λόγω του βαθέως ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που κανένας δεν πίστευε ποτέ ότι θα έφτανε να κυβερνήσει, ήρθε σε μία δύσκολη χρονική περίοδο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Η σοσιαλδημοκρατία και η αριστερά βρήκαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κενό αέρος που έπρεπε να το περάσουν βρίσκοντας λύσεις και όχι να αναλώνονται σε υπαρξιακά ζητήματα που έκαναν εδώ και τριάντα χρόνια. Τώρα όμως βρίσκονται σε ιστορικό σταυροδρόμι, γιατί ο χρόνος πιέζει, όλα εξελίσσονται ραγδαία και κανείς δεν έχει την επιθυμία να συζητάει θέματα μίας άλλης φύσεως.

Γιατί το λέω αυτό: το μεταναστευτικό, οι αλλαγές στην ΕΕ, ο Τραμπ, η Ρωσία, η Κριμαία, η Τουρκία είναι ζητήματα που απασχολούν όλους. Ο χρόνος τελειώνει, τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας και της αριστεράς καλούνται να βρουν απαντήσεις σε όλα αυτά τα προβλήματα. Είναι αργά; Εάν αργήσουν και άλλο ο χρόνος θα τελειώσει. «Φείδου χρόνου» έλεγαν οι αρχαίοι, αλλά σε λίγο μάλλον θα είναι αργά.

Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!