Το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού κράτους είναι η περιορισμένη ανταγωνιστικότητα, η οποία έχει ως… συνιστώσες το εχθρικό επιχειρηματικό περιβάλλον, την αναποτελεσματική διάρθρωση της δομής της οικονομίας, τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, τη γραφειοκρατία, την πολυνομία και το… ρουσφέτι. Είναι δεδομένο ότι ακόμη και αν αύριο το πρωί μας χάριζαν το σύνολο του ελληνικού χρέους, τότε λόγω των προβληματικών δομών στην παραγωγή πλούτου, θα βρισκόμασταν μετά από ένα διάστημα και πάλι υπερχρεωμένοι. Το μεγάλο πρόβλημα έχει να κάνει με τη… δυσκοίλια αντιμετώπιση του κόστους λειτουργίας του δημόσιου τομέα. Στην εποχή της υπερυψηλής τεχνολογίας, χιλιάδες σχετικές θέσεις που διατηρούνται στον δημόσιο τομέα είναι εκ των ων ουκ άνευ. Την ίδια στιγμή, παρατηρείται σε κρίσιμους τομείς έλλειψη προσωπικού. Ένα σύγχρονο και σωστά διαρθρωμένο κράτος οφείλει να έχει τον αναγκαίο αριθμό μονίμων στελεχών στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, στα νοσοκομεία, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και βέβαια στον μηχανισμό της διοίκησης και της συλλογής εσόδων. Από κει και πέρα, όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες μπορεί να τις επιτελεί κάλλιστα ο ιδιωτικός τομέας.
Με δεδομένο ότι όλες οι ΔΕΚΟ βαίνουν προς ιδιωτικοποίηση και ταυτόχρονα πολλές υπηρεσίες που παρέχουν υπάλληλοι των Δήμων (καθαριότητα, πράσινο, τεχνικό προσωπικό) μπορούν να γίνουν μέσω ιδιωτών, θεωρείται ως απολύτως ρεαλιστικό και εφικτό να μειωθεί ο αριθμός τους κατά σχεδόν 100.000 άτομα, χωρίς να απολυθούν! Το Κράτος θα μπορούσε να λάβει μέριμνα έτσι ώστε όσοι βρίσκονται σε «ευαίσθητη» ομάδα (κοντά στη σύνταξη, πολύτεκνοι, μονογονεϊκές οικογένειες κλπ.) να τύχουν πλήρους επιδότησης των εισφορών τους, όπως το ίδιο πρέπει να συμβεί και για τις αντίστοιχες του ιδιώτη. Είνα προφανές ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρξει τεράστια μείωση των κρατικών δαπανών δια των επιχορηγήσεων που δίνονται από τον προϋπολογισμό.
Σύμφωνα με μετρήσεις, για κάθε μία θέση δημοσίου υπαλλήλου… δεν δημιουργούνται τρεις στον ιδιωτικό τομέα. Άρα, για κάθε μία θέση λιγότερη στο δημόσιο, θα δημιουργηθούν 2 ή και 3 αντίστοιχες στον ιδιωτικό τομέα! Κατά κάποιο τρόπο η μεταφορά 100.000 δημοσίων υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΔΕΚΟ και Δήμοι) θα μπορούσε να κινητοποιήσει επενδυτικά κεφάλαια που θα δημιουργούσαν τουλάχιστον 300.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή, το όφελος θα είναι διπλό καθώς, αφενώς, θα μειωθούν οι επιβαρύνσεις του Κράτους και κατ΄ επέκτασιν των φορολογούμενων και αφετέρου θα ανοίξει ο ιδιωτικός τομέας αυξάνοντας την «πίτα» της οικονομίας.
Όλα τα παραπάνω έχουν δρομολογηθεί και πλέον ούτε οι ιδεοληψίες αριστερού τύπου μπορούν να τα σταματήσουν. Απλά, όσο γρηγορότερα γίνουν οι σχετικές παρεμβάσεις, τόσο πιο θετικά και άμεσα θα είναι τα οφέλη σε όλα τα επίπεδα. Η χώρα πρέπει να κάνει ένα δυναμικό βήμα προς το μέλλον. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με αναχρονιστικές ιδεοληψίες αριστερού τύπου. αλλά με φυγή προς τα εμπρός. Άλλωστε, αυτές ήταν που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση…
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Λουκά Γεωργιάδη πατήστε εδώ!
