Από την άλλη πλευρά, έχουμε το σοκ της διευθέτησης του ελληνικού χρέους, το οποίο σύμφωνα με τον ESM θα κινείται στο 100% του ΑΕΠ το 2060 (!!!), ενώ με τον οδικό χάρτη που είχε συμφωνηθεί στο Eurogroup του Νοεμβρίου 2012, θα έπεφτε σε αυτά τα επίπεδα το 2022, με την προοπτική να φτάσει στο 60% περίπου το 2030! Δυστυχώς, η… σκληρή διαπραγμάτευση του 2015 σε συνδυασμό με τη φάση στασιμοχρεοκοπίας στην οποία βρίσκεται η χώρα «φουσκώνει» επικίνδυνα τον λογαριασμό για τους Έλληνες πολίτες, δημιουργώντας συνθήκες πίεσης τουλάχιστον για τις τωρινές τρεις γενιές αλλά και τις επόμενες δύο έως τρεις. Σε έναν κανονικό κόσμο, τέτοιες επιδόσεις θα ήταν αρκετές να αναγκάσουν όσους διαπραγματεύτηκαν να φύγουν εν μια νυκτί από την εξουσία παραδίδοντας τα… βιβλία του Κράτους και ομολογώντας την αποτυχία τους. Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι παραμονές της Πρωτοχρονιάς του 2017…!
Το 2014, όταν η χώρα είχε βγει δειλά δειλά στις αγορές αποκτώντας το πρώτο χαρακτηριστικό κανονικότητας, η τότε αντιπολίτευση μπλόκαρε τη διαδικασία μέσω της προεδρικής εκλογής. Το ακροατήριο είχε… προετοιμαστεί κατά τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια μέσω της… πλατείας για την… ελπίδα που θα ερχόταν. Το «πάρε κόσμε» ήταν ένα ελκυστικό πολιτικό αφήγημα που ξεγέλασε ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος, το οποίο ούτε γνωρίζει πως λειτουργούν οι κανόνες της οικονομίας, ούτε αντιλαμβάνεται τι ισχύει στις διεθνείς σχέσεις και συμφωνίες. Έτσι, φτάσαμε σήμερα όπου οι… εξαπατημένοι είναι οργισμένοι, δυσαρεστημένοι και ντροπιασμένοι. Οι μόνοι που φαίνεται ότι τα βλέπουν όλα ρόδινα είναι όσοι βολεύτηκαν σε θέσεις του Δημοσίου κεφαλαιοποιώντας τα… ένσημα που κόλλησαν στα πεζοδρόμια κυρίως κατά τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια.
Τα ψέματα τελείωσαν και οι μάσκες έπεσαν. Οι… σκληρές διαπραγματεύσεις αγγίζουν πλέον τον μυικό ιστό της οικονομίας και των πολιτών, οι οποίοι μέσα σε δύο χρόνια βρέθηκαν από την ελπίδα στον… εφιάλτη. Αυξήθηκαν τα χρέη προς το Δημόσιο (Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία) κατά περίπου 25 δισ. ευρώ, ενώ προς τις τράπεζες κατά 20 δισ. ευρώ. Τώρα, αυτό το πολιτικό ακροατήριο φαίνεται ότι αναζητεί τον επόμενο… μάγο που θα φέρει τα πολυπόθητα δώρα. Δυστυχώς όμως, γι αυτους το παραμύθι τελείωσε. Και κυρίως ξέρουμε ότι όποιος πάρει την απόφαση για έξοδο της χώρας από το ευρώ θα μπει στη φυλακή, αφού προηγουμένως η χώρα θα βιώσει πρωτόγνωρες καταστάσεις. Βέβαια, η προπαγάνδα που δουλεύει σε αυτό το επίπεδο είναι ακαταμάχητη. Η… επιχειρηματολογία των ανόητων και καθοδηγούμενων κάνει λόγο για «συνεργάτες των Γερμανών», «Σοϊμπλεδικούς», «λαμόγια πολιτικούς και δημοσιογράφους» κ.ά. Δυστυχώς, η επισήμανση του κινδύνου απόλυτης καταστροφής της χώρας αντιμετωπίζεται με τα φτηνά επιχειρήματα που ταιριάζουν σε όσους πήραν τα βουνά κατά τον Εμφύλιο και όσους γαλούχησαν τις επόμενες γενιές με το παραμύθι του «καλού» κομμουνισμού και του «κακού» καπιταλισμού. Τώρα που οι μάσκες έχουν πέσει και όλοι βλέπουν τι σημαίνει real politic, το μόνο που απομένει είναι οι ύβρεις. Αλλά βεβαίως και το θράσος κάποιων που διατυπώνουν ακόμη επαναστατικά αφηγήματα, έχοντας με τις πράξεις τους υιοθετήσει τα ακριβώς αντίθετα…
Η χώρα βρίσκεται σε φάση στασιμοχρεοκοπίας. Η αβεβαιότητα για το 2017 λόγω καθήλωσης της οικονομικής δραστηριότητας και της υπερ-υψηλής φορολογίας οδηγούν σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Τουλάχιστον το 70% του πληθυσμού σήμερα δεν μπορεί να αποπληρώσει δάνεια, φόρους, λογαριασμούς ΔΕΚΟ ή δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Δυστυχώς, έχει προκληθεί νέα μεγάλη ζημιά και θα απαιτηθούν πολλά χρόνια για να αντιμετωπιστεί. Πριν ακριβώς από δύο χρόνια, η οικονομία έμπαινε σε φάση αβεβαιότητας και εν τέλει σε ζώνη υψηλότερο κόστους, ενώ τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Η προοπτική συγκρότησης κυβέρνησης των υπεύθυνων ευρωπαϊκών κομμάτων ή ακόμη και η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας δημιουργούν θετικές προσδοκίες.
Η προκήρυξη εκλογών σύμφωνα με τους εγχώριους και διεθνείς αναλυτές θα οδηγήσει σε θεαματική πτώση των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων και σε εκτόξευση του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Αυτό θα είναι η αρχή για να μπούμε σε μια νέα φάση που με την ολοκλήρωση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων (αν τις έχει αφήσει στη… μέση η σημερινή συγκυβέρνηση), θα συμβάλουν έτσι ώστε η οικονομία και η χώρα να γυρίσουν σελίδα. Ας ελπίσουμε ότι θα τελειώσει το συντομότερο δυνατό η φάση στασιμοχρεοκοπίας στην οποία βρισκόμαστε. Αυτό θα γίνει μόνο με εκλογές, οι οποίες θα σηματοδοτήσουν την επιστροφή στην κανονικότητα, αν και το κόστος είναι ήδη τεράστιο. Οικονομικά και θεσμικά. Η… ελπίδα του 2015 έχει γίνει εφιάλτης. Και αυτό που προέχει τώρα είναι να απομακρυνθεί το ενδεχόμενο μιας εθνικής συμφοράς. Όσοι το αντιλαμβάνονται πρέπει να λάβουν με τόλμη τις αποφάσεις τους για το καλό της πατρίδας. Το καλό της τσέπης τους ή των χρεοκοπημένων ιδεολογημάτων τους δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να φύγουν από το παιχνίδι αυτοί που κρατούν την οικονομία αλυσοδεμένη…
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Λουκά Γεωργιάδη πατήστε εδώ!
