Ήταν την ίδια περίπου εποχή, που πολλά νεαρά, άνεργα πλέον ζευγάρια άρχιζαν να διαλύουν τα νοικοκυριά τους και πήγαιναν να (ξανα)ζήσουν με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, για να υπάρχει εξασφαλισμένο ένα πιάτο φαγητό, ένα φρέσκο ψωμί και λίγη ζέστη τον χειμώνα, από τη σύνταξή τους. Ωστόσο, οι καημένοι οι γέροντες υπήρξαν από την αρχή οι εύκολοι στόχοι των μνημονίων. Ήταν εκείνοι που είδαν πρώτοι τις συντάξεις τους να συρρικνώνονται, τα επικουρικά τους ταμεία να περικόπτονται και τελικά σχεδόν να εξανεμίζονται, μέχρι πια του σημείου, να μην ξέρει κανείς σήμερα, ποιος παίρνει τι και ποιος συντηρεί οικονομικά ποιον. Ήταν η εποχή, που οι συγκεντρώσεις συνταξιούχων στο Σύνταγμα κινούσαν το τηλεοπτικό μας ενδιαφέρον, μιας και τα ΜΑΤ, τα «σέα» και τα «μέα» ήταν πάντα παρόντα και ετοιμοπόλεμα, να σπρώξουν, να ρίξουν χημικά, να χτυπήσουν και να διαλύσουν ακόμα και την πιο ειρηνική διαδήλωση και οι διάσημες τηλεοπτικές πατρόνες, πάντα πρόθυμες να χειραγωγήσουν το συναίσθημά μας για όσα ήθελαν να μας δείχνουν στο χαζοκούτι, ισορροπώντας πάνω στις Louboutin τους.
Τα θυμάστε αυτά ή τα ξεχάσατε; Φωτογραφίες γερόντων κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο και μάλιστα, κάποιες φυσιογνωμίες υπήρξαν πολύ χαρακτηριστικές και χαράχτηκαν στις μνήμες μας – όχι; Ήταν τότε ακόμα, επί εποχής άλλων κυβερνήσεων, δεξιών κλπ. κλπ., που η νυν κυβέρνηση κατηγορούσε για τα μνημόνια που επέβαλαν στη χώρα μας, για τη βία που ασκούσαν στους διαμαρτυρόμενους πολίτες, συμπαραστεκόμενη μάλιστα και παρακινώντας τις διάφορες δράσεις αντίστασης που οργανώνονταν.
Προχθές, μια αντίστοιχη συγκέντρωση συνταξιούχων έλαβε χώρα μετά από πολύ καιρό. Χαμένος κόπος θα μου πείτε και ναι, θα συμφωνήσω, αλλά και τι να έκαναν πια τα καημένα τα γεροντάκια, που είδαν για μια ακόμα φορά τις συντάξεις τους κουτσουρεμένες; Υποτίθεται βέβαια, ότι οι γέροντες σπάνια «διαδηλώνουν» λόγω ηλικίας, γι αυτό εξάλλου υπήρξαν εξ’ αρχής ο εύκολος μνημονιακός στόχος, αλλά και ότι οι όποιες διαδηλώσεις τους είναι ήπιες και ειρηνικές και θεωρητικά πάντα, ανάλογης αντιμετώπισης από τα όργανα των εκάστοτε κυβερνήσεων. Αμ, δε! Μια χαρά άλλαξε και σ’ αυτό ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς! Και μια χαρά καλά, η «πρώτη φορά αριστερή» μας κυβέρνηση δεν λογάριασε ούτε για μια στιγμή τις ιδιαιτερότητες της ηλικίας τους και… ψέκασε αλύπητα!…
Λίγες μέρες πριν, περιμένοντας για μια συνάντηση που έτυχε να έχω δίπλα σε κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, ώρα 7 το απόγευμα και ημέρα πληρωμής των συντάξεων, ατέλειωτες ουρές γερόντων περίμεναν στη σειρά, για να διαπιστώσουν επί τόπου και χωρίς καμία καθυστέρηση, τη νέα, κατά 30 με 40 ευρώ, μείωση αυτού του μήνα και να εισπράξουν το μέρισμα πλέον της εκ νέου περικομμένης τους σύνταξης. Στεκόμουν λίγο παραπέρα και τους παρατηρούσα, να στηρίζονται καρτερικά στα μπαστούνια και τα πι τους, κοιτάζοντας με αγωνία την έκφραση του προσώπου του προηγούμενου από αυτούς στο ΑΤΜ ή προσπαθώντας να καταλάβουν αυτό που μουρμούριζε μέσα από τα δόντια του και σκεφτόμουν πόσο «τυχερή» είναι η μάνα μου, που για μια ακόμα φορά δεν θα χρειαζόταν να σταθεί στην ουρά και θα άκουγε από το στόμα μου τη χαρακτηριστική έκφραση των τελευταίων ετών, «μην ανησυχείς, μαμά, τα έχω τακτοποιήσει όλα εγώ». Μεγάλη πολυτέλεια!…
Κι όταν τα γερόντια τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν, τα κυβερνητικά όργανα δεν δίστασαν να ρίξουν δακρυγόνα, με χημικές ουσίες που προκαλούν αναπνευστικά προβλήματα, ερεθισμούς στα μάτια, στα λαρύγγια, στα στομάχια ή όπου αλλού. Ε, και τι έγινε; θα μου πείτε. Ίσως και καλύτερα. Κάποιοι λιγότεροι τον επόμενο μήνα, να γλυτώσει κι από μερικές ακόμα συντάξεις η «ακριβοδίκαιη» αριστερή μας κυβέρνηση, για να συνεχίσει να ταΐζει τους συνήθεις υπόπτους, τους επί όλων των κυβερνήσεων επιβιώσαντες, χωρίς σταματημό, χωρίς ντροπή, χωρίς καμιά διάκριση, χωρίς κανένα φρένο!!!
Οργή! Οργή και ανακάτεμα στο στομάχι! Μόνο αυτά αισθάνομαι πια, για όλους ανεξαιρέτως!.. Προδοσία και σήψη παντού τριγύρω μου, σε μια χώρα που συνεχίζει να συντηρεί από τη μια άνεργους, άστεγους, ανασφάλιστους, άπορους και πονεμένους κι από την άλλη, τυχοδιώκτες, λήσταρχους, εμπόρους ναρκωτικών, ρατσιστές και φασίστες! Οργή! Και εμετός! Για όλους αυτούς που κάνουν τα παιδιά και τους γονείς μας πειραματόζωα, που σπρώχνουν τους νέους στην αναγκαστική μετανάστευση, που δολοφονούν καθημερινά την αξιοπρέπειά μας, που διώχνουν από τον τόπο μου αυτούς που αγαπώ! Οργή!…
Δεν είναι αυτή η πατρίδα μου! Δεν την αναγνωρίζω πια!…
Για να διαβάσετε το βιβλίο της Λίλιαν Μπαντάνη «Η σχοινοβάτης», πατήστε εδω!
