Στο πνεύμα αυτό της ατομικής μας καταξίωσης και της σφαιρικής ευρυμάθειας που αποκτήσαμε στη διάρκεια της προσπάθειάς μας να αναδειχτούμε, οι δικαιολογίες που ακούγονται στη πατρίδα για να μην ανοίξουν τα μαγαζιά τη Κυριακή, για μας, ακούγονται αστείες. Και μας είναι ακατανόητον ότι καταστηματάρχες, που λένε ότι λόγω της κρίσης υπάρχει κίνδυνος να βάλουν λουκέτο, να μη θέλουν και να διαμαρτύρονται όταν τους δίνεται τι δικαίωμα και η ευκαιρία να κάνουν περισσότερες πωλήσεις, Και από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν το κράτος να καθορίζει και να επιβάλει το «ωράριον». Δηλαδή, πότε θα ανοίξουμε και πότε θα κλείσουμε. Τρέλα. Σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς, πόσο και πότε θα δουλέψουμε, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Αν θέλεις να έχεις το μαγαζί σου ανοικτό 24 ώρες, 7 μέρες την εβδομάδα (24/7), δεν θα πρέπει να μπορεί κανένας να σε σταματήσει.Είναι ζήτημα ατομικήςελευθερίας, ένα από τα βασικά δικαιώματα της δημοκρατίας και δεν θα πρέπει να μπορεί κανείς να σου απαγορεύσει να το εξασκήσεις. Τότε μπορεί μόνο το κράτος να επέμβει στο μαγαζί σου,όταν δεν λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του νόμου. Εκτός αυτού, θα πρέπει να χωνέψουμε ότι τα πράγματα δεν μπορεί να μείνουν όπως είναι. Έχει αποδειχτεί ότι οι πρακτικές του παρελθόντος μας έφεραν σε αυτό το χάλι και ως εκ τούτου είναι απόλυτη ανάγκη να αλλάξουμε. Είναι αλήθεια ότι η αλλαγή φοβίζει, αλλά το να αντιστεκώμαστε στις αλλαγές δεν βοηθάμε κανέναν και πολύ περισσότερο δεν βοηθάμε τον εαυτό μας. Πρέπει, για να αλλάξουμε το τρόπο που ενεργούμε, να αλλάξουμε ακόμα και το τρόπο που σκεπτόμαστε.
Στη πατρίδα μας επικρατεί η εντύπωση ότι ζούμε μέσα σε μια φούσκα (bubble) και ότι η οικονομία μας είναι ανεξάρτητη από τη παγκόσμια αγορά.Βαυκαλιζόμαστε με ψευδαισθήσεις, ότι μια σοσιαλιστική κυβέρνηση μπορεί να χτίσει μια ιδεώδη σοσιαλιστική κοινωνία, όπου όλοι, χωρίς μεγάλες προσπάθειες, θα είμαστε ευτυχισμένοι καιθα απολαμβάνουμε μια απίθανη ευημερία. Ότι το κράτος θα μας παρέχει από τη γέννησή μας μέχρι το θάνατό μας όλα όσα χρειαζόμαστε και, το πιο απίθανο, χωρίς να πληρώνουμε φόρους. Τα ακούς όλα αυτά σήμερα από ανθρώπους που έπρεπε να ξέρουν καλύτερα, απ’ αυτούς που περίμενες να έχουν μερικά κουκούτσια μυαλό παραπάνω. Από μερικούς διανοουμένους μας. Βλέπεις κάθε φορά να βγαίνουν στα διάφορα φόρα καινα υποστηρίζουν χίμαιρες. Ενθυμούμενοι τα νιάτα τους και την εξέγερση του Πολυτεχνείου μας λένε πως όλα τα προβλήματα θα επιλυθούν αυτομάτως αν «η αριστερά βρει τον εαυτό της» ή να υπόσχονται ότι όλα θα πάνε καλά αν με τη «πάλη» και τον «αγώνα» θα κάνουμε την «ανατροπή».Χωρίς να μας λένε τι σημαίνει ο όρος «ανατροπή». Τι πρέπει να ανατρέψουμε; Τη κυβέρνηση; Το πολίτευμα; Και πώς; Με όπλα; Με μούτζες; Με κοντάρια σημαιών; Και αν κάνουμε την ανατροπή, τι καινούργιο θα μας φέρει; Δεν μας το ξεκαθαρίζουν.Με ξύλινο ιδεολογικό λόγο και χωρίς να λένε τίποτα συγκεκριμένο, δημιουργούν φρούδες ελπίδες στο λαό, ότι υπάρχει λύση στη κρίση που διερχόμαστε, χωρίς θυσίες, αρκεί να ψηφίσουμε το κόμμα που ευνοούν. Για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ όταν μιλάω για την ανευθυνότητα, με την οποίαν οι φυσικοί ηγέτες του λαού, οι διανοούμενοι, απεμπολούν τις ευθύνες τους, στο τηλεοπτικό πρόγραμμα KONTRACHANNEL, της 15.11.13, κάποιος διανοούμενος, ο κ. Νίκος Καργόπουλος, πρόεδρος(;) του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974, πολύ σοβαρά και με τον απαιτούμενο στόμφο, πληροφόρησε στο ακροατήριο ότι για να αποσοβήσουμε τη κρίση που διερχόμαστε είναι ανάγκη να επανασυστήσουμε το ΕΑΜ.
Απορώ και εξίσταμαι. Όλοι αυτοί οι διανοούμενοι, δεν διαβάζουν εφημερίδες, δεν βλέπουν τηλεόραση, δεν ανοίγουν το Ιντερνέτ, δεν έχουν ακόμα καταλάβει πως ο καπιταλισμός έχει επικρατήσει από άκρου σε άκρο σε όλο το κόσμο; Πως δεν υπάρχουν πια αεροστεγείς εθνικές οικονομίεςκαι ότι όλες αποτελούν κομάτια της παγκόσμιας;Σοβαρά, πιστεύουν ότι μπορούν να απομονώσουν την Ελληνική οικονομία, ότι μπορεί να επανέλθουμε στη δραχμή, να αρχίσουμε να τη τυπώνουμε και με αυτή να πληρώσουμε όλα τα χρέη μας για να ζούμε μετά ζωή χαρισάμενη; Είναι δυνατόν να δίνουν τέτοιες ελπίδες στο λαό; Οι διαβασμένοι μας; Οι ταγοί μας;Μα, δεν βλέπουν τι γίνεται στη Κούβα, στη Βόρεια Κορέα;Δεν βλέπουν τι γίνεται στη Κίνα, που οι συγγενείς των μελών του ανωτάτου κομμουνιστικού ιερατείου έχουν γίνει δισεκατομυριούχοι με την υιοθέτηση του καπιταλισμού;
Αποστολή των διανοουμένων δεν είναι μόνον να βολευτούν και έτσι να γίνουν χρήσιμοι για τον εαυτό τους, αλλά θα πρέπει γίνουνχρήσιμοι και στη κοινωνία. Προς τούτο θα πρέπει να πάψουν να είναι ρομαντικοί και να βλέπουν τα πράγματα όπως θα είθελαν να είναι, θα πρέπει να βγάλουν για λίγο τα ιδεολογικά τους γυαλιά, ώστε να μπορούν να βλέπουν τα πράγματα καθαρά, να επιστρατεύσουν το »κοινό νου» και χρησιμοποιώντας τις γνώσεις τους, να προσπαθήσουν, με τη δημοκρατία, να βρουν τρόπο να χαλιναγωγήσουν τον καπιταλισμό. Είναι απαραίτητο να τον δαμάσουν, να του φορέσουν το κοινωνικό ράσο, να τον κάνουν ανθρώπινο, ώστενα μας δίνει τα δώρα του χωρίς βαρβαρότητα. Χωρίς να χάνουμε την ανθρωπιά μας.Μπορούν να το κάνουν; Τουλάχιστον, ας προσπαθήσουν. Και ας σταματήσουν τις σαπουνόφουσκες.
