Και το χειρότερο, η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί εφόσον η σχέση μεταξύ παραγωγής επιστημόνων και υπαρκτώνθέσεων εργασίας δεν πρόκειται να αλλάξει και αφού ομηχανισμός παραγωγής των πτυχιούχων θα εξακολουθήσει να λειτουργεί στον ίδιο ρυθμό όπως σήμερα. Αφού η τριτοβάθμια εκπαίδευση, όχι μόνο θεωρείται δημόσιο αγαθό, αλλά είναι«δωρεάν» και συνταγματικά κατωχυρωμένη. Όταν κάποιο αγαθό προσφέτεται δωρεάν, είναι φυσικό, ότι, όσοι μπορούν, θα τρέξουν να επωφεληθούν. Και το χειρότερο, δεν εκτιμάται. Όχι μόνον είναι δωρεάν, αλλά δεν υπάρχει ούτε όριο χρόνου για να τελειώσουν τις σπουδές τους. Παράδειγμα οι«αιώνιοι φοιτητές».Δεν χρειάζεται να βιαστούν. Πάρε όσα χρόνια θέλεις, τζάμπα είναι. Όταν ο μπαμπάς και η μαμά σου εξασφαλίζουν στέγη,τροφή και χαρτζιλίκι, γιατί να βιαστείς να τελειώσεις τα χρόνια της ξεγνιασιάς; Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Νίκου Μάστορα στα ΝΕΑ της 9.3.11, από τους 600.000 περίπου φοιτητές που φοιτούσαν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, Οι 360.000 ήταν ¨αιώνιοι». Με άλλα λόγια, η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση έχει γίνει μέρος τουδιεφθαρμένου πελατειακού τρόπου που λειτουργεί ηδημοκρατία μας και που μας έφερε το σημερινό χάλι. Ό,τι θέλει ο λαός, μόνο ψηφίστε μας.
Άλλος ένας παράγοντας που αυξησε τη παραγωγή πτυχιούχων, είναι η γεναιόδωρη καταβολή των αγροτικών επιδοτήσεων της Ε.Ε., που έδειξε στους νέους της επαρχίας ότιυπάρχει και άλλος, πιο ξεκούραστος, δρόμος να σταδιοδρομήσεις αφού μπορείς να πληρώνεσαι χωρίς να ασχολείσαι με τη γεωργία. Αυτή η διαπίστωση σε συνδυασμό με τη δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση εκμαύλισαν τη νεολαία της επαρχίας, σε μεγαλύτερους αριθμούς, να προτιμήσουν τα δωρεάν πανεπιστημιακά επαγγέλματα υπηρεσιών. Τους έδωσε μια καλή αιτία να μη μείνουν στη καλλιέργια της γης και να συνεχίσουν να ασχολούνται με τη παραγωγή αγροτικών αγαθών και μάλιστα αυτών του πρωτογενούς τομέα. Αποτέλεσμα,σήμερα να έχουμε εξαγωγή πτυχιούχων και εισαγωγή ειδώνδιατροφής, όπως πατάτες, χόρτα, λεμόνια, φέτα,κρέας και,γενικά, αγροτικών προϊόντων. Με τη παραπάνω ανάλυση, δεν υποστηρίζω ότι το παιδί του αγρότη πρέπει να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του και ότι μόνο το παιδί του φαρμακοποιού πρέπει να γίνει φαρμακοποιός. Πιστεύω απόλυταότι η ελευθερία της επιλογής του επαγγέλματος είναι βασικό δικαίωμα, που κανένας δεν πρέπει να του αποστερήσει. Εκείνο που πιστεύω όμως, είναι ότι ο φορολογούμενος δεν θα πρέπει να πληρώνει τα δίδακτρα αυτών που θα φοιτήσουν στο πανεπιστήμιο για την επαγγελματική τους κατάρτιση. Αν το κράτος θεωρεί υποχρέωση να χρηματοδοτήσει την επαγγελματική κατάρτιση του φαρμακοποιού ή του αρχιτέκτονα, θα πρέπει να χρηματοδοτήσει και την επαγγελματική κατάρτιση του υδραυλικού. Που στηρίζεται η λογική ότι από το φόρο του μικροσυνταξιούχου πρέπει να χρηματοδοτείται η επαγγελματική κατάρτιση του παιδιού ή του εγγονού του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, του Αγγελόπουλου, του Κόκκαλη και γενικά των Ελλήνων που μπορούν να πληρώσουν για την επαγγελματική τους κατάρτιση; Ή να φορολογείται ο Εβραίος, ο Καθολικός, ο Μουσουλμάνος για να μπορεί να σπουδάζουν δωρεάν οι θεολόγοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Και κάτι άλλο. Τα πανεπιστήμια και τα διάφορα επαγγελματικά επιμελητήρια της Αμερικής, είναι γεμάτα από Έλληνες αποφοίτους των Ελληνικών Πανεπιστημίων που έφυγαν μετά τις σπουδές τους για μεταπτυχιακά και σταδιοδρόμησαν, χωρίς καμιά διάθεση να ξαναγυρίσουν στην Ελλάδα. Πως θα μπορέσει ο Έλληνας φορολογούμενος να αποσβέσει τα έξοδα που επένδυσε για την επαγγελματική τους κατάρτιση;
Για να σταματήσει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο να παράγειυπεράριθμους γαι την οικονομία μας πτυχιούχους, η Πανεπιστημιακή μόρφωση πρέπει να χαρακτηριστεί και να καθιερωθεί σαν αυτό που πραγματικά είναι, «επαγγελματική κατάρτιση» και όχι «παιδεία», όπως θεωρείται τώρα. «Παιδεία»είναι ό,τι έχει να κάνει με τη στοιχειώδη μόρφωση του «παιδιού», Δημοτικό Γυμνάσιο, και όχι για να εφοδιάσει ένα άτομο με επαγγελματικές γνώσεις για ένα ορισμένοβιοποριστικό επάγγελμα. Η «επαγγελματική κατάρτιση» είναι αγαθό και σαν τέτοιο αγοράζεται και πουλιέται. Που αποκτάται με προσωπικά έξοδα αυτού που θέλει να την αποκτήσει. Αν δε κάποιο υπουργείο θα έπρεπε α επιβλέπει τη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ, αυτό θα έπρεπε να είναι το Υπυργείο Ανάπτυξης και όχι αυτό της Παιδείας.
Μέχρι τότε όμως, ας μη θεωρούμε τη φυγή τωνυπεράριθμων πτυχιούχων σαν κατάρα. Κάθε ένας έχει το δικαίωμα να αναζητήσει την ευτυχία του ό,που μπορεί να τη βρει και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τον σταματήσει. Και ας μη ξεχνάμε, ότι αυτή τη στιγμή, η διαρροή εγκεφάλων στο εξωτερικό, λειτουργεί σαν δικλείδα εκτόνωσης της κοινωνικήςοργής και απελπισίας που έχει δημιουργήσει η λανθασμένηαντίληψη, ότι εφόσον η κυβέρνηση μας παρέχει τη κατάρτιση θα πρέπει και να μας βρει και εργασία, που αν δεν εκτονωθεί και συμπιεστεί υπερβολικά, μπορεί να εκραγεί με απρόβλεπτες συνέπειες.
Και που ξέρεις, μπορεί κάποιος από αυτούς που φεύγουν, μια μέρα να επιστρέψει, όταν προσκληθεί από τη πατρίδα.
Κωνσταντίνος Λυκογιάννης
