Αυτοί τώρα ήταν οι «επώνυμοι» τρόφιμοι αλλά υπήρχαν δεκάδες άλλοι λιγότερο ή πιο επικίνδυνα επώνυμοι που ήταν στην κλινική περισσότερο σαν δείγματα μελέτης ενός πολύ στρεβλωμένου ανθρώπινου μυαλού, παρά γιατί υπήρχε κάποιος που πίστευε στη «θεραπεία» τους. Ανάμεσά τους, αστέρι της εποχής, ο Peter Sutcliffe που είχε τρομοκρατήσει το Γιόρκσιρ για πάνω από μια δεκαετία και συνελήφθη τελείως κατά τύχη (οδηγούσε μεθυσμένος αυτοκίνητο με πλαστές πινακίδες) τον Απρίλιο του 1980. Το 1981 καταδικάστηκε για 13 αποδεδειγμένους φόνους που ομολόγησε (υπάρχουν υποψίες για τουλάχιστον 10 ακόμα που ποτέ δεν ομολόγησε) και από τότε βρίσκεται στη φυλακή.
Όπως καταλαβαίνετε στις αρχές του ’80 δεκάδες ή καλύτερα εκατοντάδες γιατροί, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, δημοσιογράφοι ακόμα και περίεργοι, συν χιλιάδες από αναγνώστες «διψούσαν» για να ακούσουν τον Peter και ο ίδιος δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραχωρήσει εκατοντάδες συνεντεύξεις. Ο Peter λοιπόν αφού πάντα μιλούσε για την ταπεινή του καταγωγή και τα δύσκολα χρόνια, μετά, χωρίς να δεχτεί ή να απορρίψει τις ενοχές και τα εγκλήματά του, επιτίθετο στην κοινωνία, αυτήν την άτιμη και βρώμικη κοινωνία, στην εξουσία, ακόμα και στους θεούς που τον είχαν βάλει σε ένα αδιέξοδο με μόνη εναλλακτική να «τιμωρήσει» τα θύματά του. Το ανθρωπόμορφο τέρας ένιωθε ότι δεν είχε κάνει κάτι κακό, ότι όλα ήταν αποτέλεσμα κινήσεων κάποιου ή κάτι άλλου. Εξ’ ου και θρασύτατα θεωρούσε τον εαυτό του αθώο. Ευτυχώς (πολύ δυστυχώς για τα θύματα του) υπήρχαν νεκρά σώματα για να αποδείξουν το αντίθετο.
Τώρα θα μου πείτε αν αυτά που γράφω έχουν κάτι επετειακό μιας και Απρίλης έρχεται. Τίποτα απολύτως, αλλά δώστε μου λίγο χρόνο ακόμα. Αυτό που εγώ θεώρησα πιο προκλητικά ακραίο σε όλες τις συνεντεύξεις του Sutcliffe, και όχι μόνο αυτού, ήταν το γεγονός ότι ενώ υπήρχε έγκλημα που είχε ομολογήσει ότι είχε διαπράξει, ενώ παράλληλα καταλάβαινε ότι ήταν κάτι κακό, δεν θεωρούσε τον εαυτό του ένοχο. Θεωρούσε τον εαυτό του κάτι σαν παρατηρητή και αναλυτή από μακριά των πράξεών του. Γι’ αυτό άλλωστε και όλη του η υπεράσπιση στηρίχτηκε στη θεωρία της παρανοϊκής σχιζοφρένειας και γι’ αυτό και κατέληξε στο Broadmoor χωρίς κανένας να τον πολυπιστεύει, όπως αποδείχτηκε και με την τελευταία απόφαση των Βρετανικών δικαστηρίων που τον ξαναέστειλαν σε φυλακές ποινικών.
Έτσι κι ο Σημίτης. Ο Σημιτάκος, ο λογιστής που έγινε πρωθυπουργός. Ο άνθρωπος που κυβέρνησε μια Ελλάδα που πήγαινε σε αυτόματο πιλότο διαφθοράς λόγω Ανδρέα Παπανδρέου και γενικότερης Ευρωπαϊκής καλής οικονομικής κατάστασης. Ένα ανθρωπάκι που έβαλε την Ελλάδα με εσκεμμένα χαλκευμένα παραμύθια και μισές αλήθειες σε ένα κλαμπ γιατί από παιδί ονειρευόταν να πάει για κυνήγι αλεπούς με Άγγλους λόρδους, ένα ανθρωπάκι με ετικέτα τιμής πώλησης στο κούτελο σαν αυτήν που έχουν τα προϊόντα στα σουπερμάρκετ. Ο πιο διεφθαρμένος πρωθυπουργός της μοντέρνας Ελληνικής ιστορίας μαζί με τον Σαμαρά. Το παράσιτο που έγινε τηλεπωλητής μετοχών νταβατζήδων με εγγύηση το ελληνικό κράτος, οδηγώντας στη καταστροφή χιλιάδες χαζοβιόληδων που τον πιστέψαν. Μια από τις πιο μαύρες τρύπες της ελληνικής ιστορίας.
Αυτό το απολειφάδι διαφθοράς έδωσε συνέντευξη και αφού έδωσε συμβουλές διακυβέρνησης, δικαιολόγησε το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις του ήταν γεμάτες κλέφτες και απατεώνες που λήστευαν, κορόιδεψαν και στο τέλος βίασαν το κράτος και τον λαό – με κάποιους τροφίμους φυλάκων σήμερα – λέγοντας ότι όλα αυτά έγιναν επειδή ήταν στραβό το κλήμα και η κοινωνία άτιμη. Ο Τσοχατζόπουλος κοινωνικό φαινόμενο; Ποιας κατηγορίας κοινωνικό φαινόμενο; Αυτό της «μαζί τα φάγαμε»; Πόσο θράσος βρε απολειφάδι του απόπατου της Ελληνικής ιστορίας; Και πιό Τσίμας δεν γίνεσαι από να δίνεις χώρο και χρόνο στον Peter Sutcliffe της Ελληνικής ιστορίας, τον στραγγαλιστή της μοντέρνας Ελλάδος.
Και μιας και είμαστε και στα απολειφάδια του απόπατου, μην ξεχάσουμε και τον Αντωνάκη. Το σαμάρι του απόπατου. Ένα από τα λίγα καλά που έκανε ο προ mea culpa Ανδρέας Παπανδρέου ήταν να δώσει ένα τέλος στα πάθη του εμφυλίου και να αναγνωρίσει τις θυσίες όλων των Ελλήνων εναντίον του φασισμού και κυρίως των αριστερών, που πάντα οι θυσίες τους μαγικά γίνονταν προδοσίες από τους κυβερνώντες μέχρι τότε συνεργάτες και ρουφιάνους των Ναζί. Και μάλιστα ο Παπανδρέου συνέχισε αυτό που ξεκίνησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όχι μόνο με την αναγνώριση του ΚΚΕ, αλλά και με τη συνέχιση και συζήτηση με την ελληνική αριστερά των Φλωράκη και Κύρκου τότε.
Από την ημέρα που αυτό το απολειφάδι της ιστορίας, ο Σαμαράς, άρχισε να πρωθυπουργεύει πίσω από την κουρτίνα Α με τον Παπαδήμο μαριονέτα και βιτρίνα, και πολύ περισσότερο από τότε που εγκαθίδρυσε το καθεστώς απόλυτης διαφθοράς και δουλικών νταβατζήδων, αυτό που έκανε ήταν να αναβιώνει εμφυλιοπολεμικά πάθη και αισθήματα. Γνήσιος κληρονόμος φασιστών Χιτών και γερμανοτσολιάδων, άμεσα έβαλε στην υπηρεσία των σκοτεινών και προδοτικών σκοπών του, πρώτα τους κρυφοφασίστες Γεωργιάδη, Βορίδη και λοιπή βρώμικη συμμορία και μετά την λέρα, τα εγκληματικά ναζιστικά παράσιτα της Χρυσής Αυγής, και μάλιστα το έκανε εν γνώσει των ποινικών τους αδικημάτων. Ο αρχιστραγγαλιστής έκανε συμμορία από Peter Sutcliffe, με σκοπό να διαιρέσει τους Έλληνες και να συνεχίσει να κυβερνά σαν τον Έλληνα Ερντογκάν. Γιατί μόνο με αυτόν μπορεί να συγκριθεί ο Σαμαράς.
Το να διαιρείς όμως ένα λαό με ζωντανές μνήμες διώξεων, βασανιστηρίων και θανάτων είναι πολύ επικίνδυνο και γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο όταν μέρος αυτού του λαού έχει ακόμα έντονο το συναίσθημα της αδικίας. Γίνεται τόσο επικίνδυνο – όπως για παράδειγμα οι Ιρλανδοί έχουν αποδείξει πολλάκις – που οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες και όλα γίνονται δίκοπο μαχαίρι. Αυτή την έκφραση ακριβώς χρησιμοποιώ εδώ και επτά χρόνια κάθε φορά που αναφέρομαι στα εγκλήματα του Σαμαρά στο θέμα, δίκοπο μαχαίρι. Ο Σαμαράς μέσα στο εγωκεντρικό, φασιστικό του κουκούλι που λειτουργεί μόνο για να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες (όπως έχει αποδείξει με αποστασίες και προδοσίες) έχει ξυπνήσει ένα πολύ επικίνδυνο τέρας που δεν αναγνωρίζει φίλους και εχθρούς. Και ο Σαμαράς με τα δουλικά του στη Βουλή, την Χρυσή Αυγή και έναν άβουλο και μισιακό Κούλη στη προεδρία της ΝΔ συνεχίζει να συντηρεί αυτό το τέρας.
Την εποχή μετά το δεύτερο μνημόνιο με τον Σαμαρά πρωθυπουργό και τότε που άρχισε να μιλάει για δημοκρατικό τόξο κι άλλες αντιδημοκρατικές μ@λ@κίες πολλοί στην Ευρώπη (ακόμα και στις Βρυξέλλες) είχαν αρχίσει να μιλάνε και να δημοσιεύουν ιστορίες για νέο ελληνικό εμφύλιο. Αυτοί βέβαια κοίταζαν από μακριά και δεν βλέπανε τον καναπέ που έχει κουκουλώσει τον σύγχρονο Έλληνα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όπου υπάρχει καπνός δεν υπάρχει και φωτιά, και αυτό το έγκλημα κατά της σύγχρονης Ελλάδας είναι δημιούργημα με ονοματεπώνυμο. Αντωνάκης Σαμαράς.
Φαντάζομαι αυτός θα είναι ο επόμενος που θα συνεντευξιαστεί ο Τσίμας τώρα που πηρέ φόρα με τα απολειφάδια της Ελληνικής ιστορίας.
Απολειφάδι όμως της ιστορίας βλέπω και τον Τσίπρα. Γιατί απέτυχε. Απέτυχε να κάνει το ελάχιστο γι’ αυτό που ψηφίστηκε. Η UNICEF έδωσε στη δημοσιότητα έκθεση για τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών στην Ελλάδα. Η έκθεση χρησιμοποιεί εκτός άλλων στοιχεία των πιο πρόσφατων ερευνών της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat (2009-2015).
Δραματική αύξηση της παιδικής φτώχειας από το 22,6% το 2008, στο 55,1% το 2014.
Αλέξη τους βλέπεις τους αριθμούς η σε πιάνει ζαλάδα; Αυτό κάνει επιτακτική την ανάγκη σχεδιασμού και εφαρμογής κατάλληλων πολιτικών για την υποστήριξη και ενίσχυση των οικογενειών με παιδιά, ενώ θεωρείται σημαντική η στήριξή τους μέσω ενός κατάλληλου μείγματος παροχών (σε είδος και χρήμα) και ρυθμίσεων, όπως πχ. γονικές άδειες ή διευκολύνσεις για την εναρμόνιση του εργασιακού και οικογενειακού βίου. «Είναι συνολική ευθύνη της Πολιτείας να παρέχει ίσες ευκαιρίες στα παιδιά να αναπτυχθούν», κατέληξε ο κ. Παπαθεοδώρου. Η έρευνα και η έκθεση εκπονήθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF, από τον καθηγητή Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου πανεπιστημίου, Χρήστο Παπαθεοδώρου και τον διδάκτορα κοινωνικής πολιτικής, Στέφανο Παπαναστασίου.
Εγώ τι να συμπληρώσω σε αυτό;
Άει στο διάολο στραγγαλιστές της Ελλάδας;
Φτάνει;
****************************************************
Ο Νίκος Μπελογιάννης δεν ήταν κανένας τρομοκράτης αρχιληστής με φισεκλίκια και μαχαίρα στα δόντια. Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν πολιτικός αντίπαλος και σαν τέτοιος δολοφονήθηκε γιατί η εκτέλεσή του μόνο σαν δολοφονία ορίζεται. Δολοφονία από ένα φασιστικό καθεστώς. Όλα τα υπόλοιπα είναι παραμυθάκια της συμμορίας των φασιστών Σαμαρά & ΣΙΑ ΑΕ.
****************************************************
Πως και σαν τι πήγε το δουλικό των Νταβατζήδων ο Αντωνάκης στη Μάλτα και μάλιστα έκανε και συναντήσεις με την Μέρκελ και τον Ραχόι; Και ποιος πλήρωσε ταξίδι και διαμονή; Η φαλιρισμένη ΝΔ ή σπόνσορας; Ο Τράπεζα Πειραιώς για παράδειγμα. Και τι καινούργια προδοσία ετοιμάζει ο αποστάτης;
****************************************************
Πυροβολούσαν βλακεία στον αέρα και κατά την επιστροφή της την έφαγε όλη η Άδωνις κατακέφαλα.
****************************************************
Ανάμεσα στους στραγγαλιστές δεν ανέφερα τον Βενιζέλο αλλά ακόμα και στο στραγγαλισμό παράσιτο είναι αυτός όπως είναι κι όλη του η πολιτική ιστορία παρασιτική.
****************************************************
Πάλι «γράφει» ο Θάνος Ραφτόπουλος με σκίτσο του κι αυτή τη Παρασκευή.
****************************************************
Στη φωτογραφία, Σημίτης – Σαμαράς, οι δυο διεφθαρμένοι καταστροφείς, στραγγαλιστές της σύγχρονης Ελλάδας
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
