Κοιτάξτε ποια είναι η εικόνα που προβάλλει η Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Ένας πρωθυπουργός που όταν δεν κάνει τον ζητιάνο σε χώρες που τον προσβάλουν, περιμένει έξω από κάποια πόρτα να πάρουν άλλοι αποφάσεις για αυτόν και καταναλώνει πιο πολύ ώρα προσπαθώντας να μας πείσει ότι το μαύρο είναι άσπρο κι ότι δεν φάγαμε άλλη μια καρπαζιά σε συνέχεια των πολλών που τρώμε τα τελευταία χρονιά. Μια κυβέρνηση σχιζοφρενική που εδώ πατάει κι εκεί βρίσκεται, ανίκανη να λύσει και τα πιο απλά προβλήματα αυτού του λαού, δέσμια ενός πρωθυπουργού που περιμένει τους άλλους να αποφασίσουν γι’ αυτόν. Ένας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατασκεύασμα ενός διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου, απόλυτα διεφθαρμένος ο ίδιος της σχολής Σαμαρά, που προκλητικά αναζητάει την ψήφο πρωθυπουργίας σε άλλες χώρες και όχι από τους ψηφοφόρους της χώρας του. Και τέλος ένα «εγώ», αυτό του απλού πολίτη, που όλοι αδιαφορούν στο όνομα της κρίσης, της ενότητας, του κράτους, τους έθνους και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο αλλά προσπαθούν όλοι να τον συντηρήσουν με μύθους από ένα ανύπαρκτο ή μισό ψέμα – μισή αλήθεια «καλύτερο» παρελθόν.
Προηγουμένως έγραψα για τον Έλληνα διαμαρτυρόμενο αδιαμαρτύρητα Σίσυφο. Στο μύθο ο Σίσυφος ανεβάζει με χίλιες προσπάθειες τον βράχο στη κορυφή του βουνού αλλά εκεί ο βράχος μη βρίσκοντας κάτι να τον σταματήσει κυλάει από την άλλη πλευρά, με τον Σίσυφο να ξεκινάει όλη την προσπάθεια από την αρχή ξανά και ξανά. Σε αυτή την ιστορία υπάρχει η αίσθηση της αδικίας και του μάταιου ταυτόχρονα. Αλλά ο Σίσυφος δεν διαμαρτύρεται.
Ο Σίσυφος δεν τιμωρήθηκε έτσι βάρβαρα από τον αρχι-θεό Δια γιατί είπε την αλήθεια για τις βρωμίτσες και τις τσαχπινιές του, αλλά γιατί αντί να τα βάλλει, έστω να διαμαρτυρηθεί, σε αυτόν που τον τιμωρούσε, τα έβαλε με αυτόν που μετέφερε το μήνυμα της τιμωρίας και το έκανε μάλιστα με τρόπο που τιμώρησε και όλους τους συνανθρώπους του. Ο Σίσυφος αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα την τιμωρία του γιατί ήξερε ότι ενώ ο Δίας τον αδίκησε για το αρχικό του «έγκλημα», στη συνέχεια ο ίδιος με εκδικητική μανία τιμώρησε όλο τον κόσμο για το δικό του πρόβλημα. Αν δεις από αυτή τη πλευρά το μύθο του Σίσυφου και προσπεράσεις την επιλεκτική ανάγνωση του Αλμπέρ Καμύ, τότε θα καταλάβεις γιατί ο Σίσυφος όχι απλά τιμωρείται αλλά αυτοτιμωρείται. Εξ ου και το αδιαμαρτύρητα.
Ο Έλληνας όμως που ανεβάζει το βράχο κι όλο κυλάει πίσω, έχει κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεται. Αυτό δεν είναι απλά αδικία και μάταιο, είναι τιμωρία για το έγκλημα που κάποιος άλλος έκανε. Και το μάταιο στην περίπτωση αυτού του Έλληνα, υπάρχει και στην διαμαρτυρία του, την στοχεύει σε κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει ή να αγγίξει έτσι κι αλλιώς και πολύ φοβάμαι το κάνει κατευθυνόμενα από τον όχλο αυτών που φωνάζουν πιο δυνατά. Διαμαρτύρεται για τον αόρατο καπιταλισμό του ΔΝΤ, για τον αόριστο Γερμανό και Φινλανδό και για τους πιο συγκεκριμένους Σόιμπλε και Μέρκελ. Αλλά ούτε ο καπιταλισμός, ούτε ο Γερμανός, ούτε ο Σόιμπλε και η Μέρκελ διαπράξανε το έγκλημα που για το οποίο σήμερα τιμωρείται ο Έλληνας. Οι εγκληματίες είναι πολύ συγκεκριμένοι, συνεχίζουν να υπάρχουν και να ορίζουν την πραγματικότητα μας και να έχουν και ονοματεπώνυμα. Βράχο δεν κουβαλάνε. Εκεί είναι ο εχθρός του Έλληνα κι αυτόν θα έπρεπε να στοχεύει.
Προσωπικά θα μου μείνει αξέχαστη η δήλωση του προέδρου των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, Σίγκμαρ Γκάμπριελ, όταν γινόταν η συζήτηση για το δεύτερο μνημόνιο και κάποια στιγμή είπε για τον Σαμαρά, βάλαμε το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα. Αυτή ήταν μια δήλωση με πολλαπλές ερμηνείες. Ο ελληνικός λαός δεν έκλεψε τα εκατομμύριά που λείπουν από το ταμείο και ούτε δανείστηκε για να καλύψει τα εκατομμύρια που λείπουν από το ταμείο. Ογδόντα χρόνια πολιτικοί και οι συμμορίες που τους ανάδειξαν και τους προστατεύουν κλέβανε. Ο απλός ελληνικός λαός ήταν το τυφλό θύμα. Ο Σαμαράς, Ο Γιωργάκης, ο Βαγγελάκης, ο Σημιτάκος, ο σημερινός Αλέξης από τους νεότερους, αν δεν ήταν μπροστάρηδες σε αυτό το έγκλημα, ήταν σίγουρα υποχείρια και όργανα του. Εταίροι και συνεργάτες. Αλλά εκεί είναι και το κλειδί της ιστορίας, το έγκλημα το κάνανε νόμιμα. Δεν παραχαράσσανε την υπογραφή του ελληνικού λαού, υπογράφανε αντ’ αυτού.
Αντ’ αυτού υπέγραφε ο Τσοχατζόπουλος, αντ’ αυτού υπέγραφε ο Παπαγεωργόπουλος, αντ’ αυτού ο Σημίτης, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος κι αντ’ αυτού υπογραφεί σήμερα ο Τσίπρας. Αυτό το ‘αντ’ αυτού’ είναι που κάνει τη διαφορά και κάνει το άδικο και το ανήθικο νόμιμο! Και εκεί στο νόμιμο είναι που πατάνε οι δανειστές για τον καθημερινό έμμεσο βιασμό και εξευτελισμό του Έλληνα. Έμμεσο γιατί για τον άμεσο φροντίζουν οι ντόπιοι …λύκοι. Και κατάντησε ο σημερινός Έλληνας, αντ’ αυτού Σίσυφος.
Και για την άμυνα τους, αυτοί οι λύκοι έχουν στήσει και το κατάλληλο περιβάλλον. Κομματοποιήσανε ποδοσφαιροποιόντας τον Έλληνα. Αυτό που κάποτε λεγόταν σαν χλεύη είναι αλήθεια, ποδοσφαιροποιήσαν – με την αρνητική σημασία του ποδοσφαιροποιήσαν – όχι μόνο την πολιτική αλλά και την κοινωνία. Δημιουργήσαν ορδές χούλιγκαν με πλαστικές σημαίες που τα ουρλιαχτά τους καλύπτουν πια τη φωνή του μέσου Έλληνα.
Και σε αυτόν τον ευτελισμό ένοχοι είναι όλοι λες και υπήρχε μια πανελλήνια πολιτική συνομωσία. Πείτε μου πώς να αντιδράσει ο μέσος Έλληνας σήμερα; Να κάνει πορεία; Αν δεν τον καπελώσει το ΠΑΜΕ θα τον καπελώσει η ΔΑΠ. Να πάει στο συνδικάτο του; Ποιο από όλα; Ακόμα και το ΚΚΕμλ έχει συνδικάτο δικό του. Να διαμαρτυρηθεί για τη κυβέρνηση; Θα βγει ο Μιχαλολιάκος ή ο Άδωνις για να τον «υποστηρίξουν» χρωματίζοντας φασιστικά τη διαμαρτυρία. Να φωνάξει; Ακόμα κι οι ντουντούκες του Ποταμάκη είναι πιο δυνατές. Σκύβει λοιπόν το κεφάλι και φτύνει διαμαρτυρόμενος με ασφάλεια τον Σόιμπλε και την Μέρκελ αντί να φτύνει τους πραγματικούς αίτιους.
Κάθε φορά που ακούω φράσεις όπως πλουραλισμός στην ελληνική πολιτική ζωή δεν ξέρω αν πρέπει να κλαίω ή να γελάω. Με ένα εκλογικό σύστημα στημένα αντιδημοκρατικό που ευνοεί κάθε μορφής φασισμό και υφαρπαγή της εξουσίας ή υπάρχει κανένας που να θεωρεί πλουραλισμό στην Ελληνική δημοκρατία τη συμμετοχή του Λεβέντη, του Θεοδωράκη και του Καμμένου. Η δε συμμετοχή μιας εγκληματικής οργάνωσης περιθωριακών τύπων με ποινικό φάκελο από μόνη της είναι απόδειξη απαξίωσης. Όχι μόνο της πολιτικής αλλά και της κοινωνίας. Της κοινωνίας χούλιγκαν με πλαστικές κομματικές σημαίες. Μιας κοινωνίας που οι Σαμαράδες την ήθελαν όμοια τους για να μην μπορεί να τους διώξει.
Σίσυφος ο Έλληνας, αλλά Σίσυφος με μια πέτρα άλλου και για την τιμωρία κάποιου άλλου. Αυτού του άλλου που αφού κατάκλεψε, διόρισε και βολευτή τον γιο του, την ανηψιά του και καμία γκόμενα – ονόματα μη λεμέ, είναι μικρή η Ελλάδα. Διόρισε γιατί από ότι μας απέδειξε και ο μέλλον πρωθυπουργός, την ψήφο μας την έχουν γραμμένη στα από τέτοια τους. Είναι σίγουροι ότι άλλοι ανεβάζουν και κατεβάζουν εξουσίες στην Ελλάδα και μας το λένε προκλητικά, θρασύτατα και κατάμουτρα.
Σίσυφος ο Έλληνας, αλλά Σίσυφος με μια πέτρα άλλου και για τα εγκλήματα άλλων και μήπως τώρα που φτάνουμε πάλι την κορυφή ανακαλύψουμε ότι η πέτρα μπορεί και να σπάσει στα τόσα πάνω κάτω;
******************************************
Μας αρέσει να γελάμε με τα Αμερικανάκια αλλά τα Αμερικανάκια έχουν αρχίσει να αντιδράνε.
******************************************
Όσοι έτσι γενικώς και eνικώς αναμεταδίδετε ειδήσεις από φασιστοειδή έντυπα και σάιτ του εξωτερικού απλά δείχνετε το πραγματικό σας πρόσωπο, αυτό το χωρίς τη δημοκρατική κουκούλα που φορούσατε τόσα χρόνια.
******************************************
Και μιας και είμαστε στα γενικώς και eνικώς, καινούργια γαλέρα με τους παλιούς απλήρωτους κωπηλάτες δεν λέγεται αναζωογόνηση στα ΜΜΕ, όταν μάλιστα παίρνει και αποκλειστικές συνεντεύξεις από πεθαμένους σφουγγαράκηδες, τότε μάλλον μια από τα ίδια λέγεται με λίγο αρπαχτή για το αλατοπίπερο.
******************************************
Κάπου διάβασα ότι το σπυράκι στο μαξιλάρι υπερασπίστηκε πάλι τα Ελληνικά συμφέροντα στο ευρωκοινοβούλιο! Έκανε τη φέτα Καναδά! Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς και πες μου τους φίλους σου στο μαξιλάρι να σου πω ποιος είσαι …Κούλη!
******************************************
Στην αγωνία των αποφάσεων του ευρω-συμβουλίου κι ο Θάνος Ραφτόπουλος σήμερα με σκίτσο του.
******************************************
Στη φωτογραφία ο Έλληνας Σίσυφος!
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
