Ο μέχρι σήμερα Υπουργός Εθνικής Άμυνας έχει βρεθεί ανάμεσα σε πολλά σκάνδαλα –τις οφσόρ της μιάς λίρας στο Λονδίνο, το σκάφος του και την υπόθεση μεταβίβασής του, τις συνομιλίες με τον ισοβίτη, τα καζίνο στην Αγγλία, το όχι και τόσο αληθοφανές Πόθεν Έσχες- οπότε όταν μαθεύτηκε η υπόθεση πώλησης βλημάτων στην Σαουδική Αραβία δεν άλλαξε σε κάτι η εικόνα μας για εκείνον. Απλά περιμέναμε τις συνηθισμένες του αντιδράσεις, δηλαδή είτε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, είτε να μην απαντήσει καθόλου στις κατηγορίες. Η ζημιά για εκείνον όμως έχει ήδη γίνει –και δεν αναφέρομαι στην όποια πρόταση μομφής ή την όποια εξεταστική επιτροπή φέρει η επόμενη κυβέρνηση.
Η μεγαλύτερη ζημιά που μπορούσε να γίνει στον Πάνο Καμμένο και τον Αλέξη Τσίπρα ήταν να γίνουν στα μάτια μας ίδιοι με τους προηγούμενους, και ο λόγος είναι πολύ απλός: Αν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι το ίδιο ανήθικοι με τους προηγούμενους, τότε γιατί να μη προτιμήσει ο κόσμος ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που ήταν τουλάχιστον κάπως ικανότεροι;
Ανεξάρτητα λοιπόν από το αν ο Πάνος Καμμένος όντως έκανε «μπίζνα» με πωλήσεις πολεμικού υλικού και με το αν έχει σε όλα μια καλή δικαιολογία, αυτό που μένει στο μυαλό μας είναι η σύγκριση με προηγούμενους ΥΠΕΘΑ που υποψιαζόμασταν ότι είχαν περισσότερα λεφτά από ό,τι δήλωναν και που είχαν μια καλή δικαιολογία.
Εδώ λοιπόν υπάρχει κάτι σαν Θεία Δίκη. Ένας μετριοπαθής ψηφοφόρος θα σκεφτόταν ότι «για τον Τσοχατζόπουλο απεφάνθη η Δικαιοσύνη. Άσχετα με το αν ήταν σωστοί ή λανθασμένοι οι χειρισμοί του ως Υπουργός, είναι κρίμα να βάλω τον Πάνο Καμμένο από τώρα στην ίδια κατηγορία με τον Άκη, αυτή του ισοβίτη κατάδικου». Ο Πάνος Καμμένος όμως επένδυσε στον ακραίο λαϊκισμό, οπότε η λογική του μέσου ψηφοφόρου του είναι «κοίτα που και ο Καμμένος λαμόγιο γερμανοτσολιάς Νενέκος είναι όπως όλοι αυτοί που κατηγορούσε εδώ και χρόνια». Δεν σε λυπάμαι καθόλου Πάνο Καμμένο. Καλά να πάθεις.
Υ.Γ. Προφανώς το «λέγε λέγε και όλο και κάτι θα μείνει» έχει εφαρμοστεί άλλες φορές επίτηδες και άλλες αυθόρμητα εναντίον σχεδόν όλων των πολιτικών αρχηγών και των γνωστερων προσώπων της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Απλά μερικές φορές έχει όντως αντίκρυσμα –όπως π.χ. στην περίπτωση των σκανδάλων του Καμμένου που κατηγορούσε άλλους για παρόμοια σκάνδαλα- και μερικές φορές είναι αρκετά αδιάφορο –όπως το να κατηγορείς τον Μητσοτάκη ότι είναι πλούσιος και έχει πρακτικές πλουσίων. Δεν ήταν ποτέ κάτι κρυφό, ο κόσμος το γνώριζε πολύ πριν τον εκλέξει αρχηγό της ΝΔ. Γιατί να το κρύψει άλλωστε;
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
