Διαφωνίες υπήρχαν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και πριν από τη δημοσίευση του άρθρου του κ. Πανούση σχετικά με την πολιτική που πρέπει να ακολουθείται απέναντι σε ομάδες που -ας μη κοροϊδευόμαστε- είχαν παλιότερα υποστηρίξει ενέργειες του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από την επίμαχη παρέμβαση του αναπληρωτή Υπουργού αφήσαμε τις διαφωνίες στο παρελθόν και περάσαμε πλέον στον παραλογισμό.
Σύμφωνα λοιπόν με τον άνθρωπο που βρίσκεται στο τρίτο υψηλότερο αξίωμα της χώρας μας, εισβολή δεν έγινε ποτέ. Ξεχάστε ό,τι βίντεο και φωτογραφίες είδατε ή τις ανακοινώσεις των ίδιων των αντεξουσιαστών που (δεν) εισέβαλλαν σχετικά με το ότι άμα ήθελαν θα έκοβαν και βόλτες εντός κοινοβουλίου. Δεν υπήρξε ποτέ καμία εισβολή στον χώρο ευθύνης της.
Σύμφωνα με την Ραχήλ Μακρή, καλή φίλη και συναγωνίστρια της προέδρου της Βουλής,»Ο καθένας μπορεί να εκφράζει απόψεις στη Δημοκρατία, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει μια θέση θεσμική και μάλιστα πολύ σημαντική, επομένως δεν μπορεί να είναι σχολιαστής ο κ. Πανούσης». Ο κ. Πανούσης λοιπόν μπορεί επειδή έχουμε δημοκρατία, αλλά επειδή έχει θεσμική θέση στη δημοκρατία δεν μπορεί να εκφράζει προσωπικές απόψεις. Μπορεί, αλλά δεν μπορεί.
Ας προσπεράσουμε το παράλογο του επιχειρήματος. Ας προσπεράσουμε επίσης το ότι τρίζουν τα κόκκαλα του Βολταίρου* γιατί ορισμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν με τη λογική «συμφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ το να μην έχεις δικαίωμα να το λες». Ας σταθούμε στο ζουμί της δήλωσης, ότι κάποιος ο οποίος έχει μια πολύ σημαντική θεσμική θέση δεν μπορεί να εκφράζει καθαρά προσωπικές απόψεις και ας αναρωτηθούμε γιατί η Ραχήλ Μακρή δεν εξέφρασε ποτέ την ίδια άποψη για την καλή φίλη και συναγωνίστριά της πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η απάντηση είναι απλή και περιέχεται στην ουσία του άρθρου του κ. Πανούση, που ως σωστός πανεπιστημιακός έγινε κατανοητός από όσους ήθελε. Με απλά λόγια έλεγε ότι «ξεχάστε τα αυτά που μερικοί από εσάς ξέρατε με πολιτική μέσω καταλήψεων, περίεργων πορειών, φυλακισμένων και αντεξουσιαστών. Όσο περνά από το χέρι μου θα τηρείται ο νόμος και η τάξη και πάνω από όλα η λογική.»
Καποιοι όμως στον ΣΥΡΙΖΑ από αυτούς που άσκησαν τη ρητορική τους πάνω από κάγκελα ή με πανό πάνω στην Ακρόπολη ή με τακτικές επισκέψεις σε κρατούμενους τρομοκράτες έχουν πρόβλημα με το περιεχόμενο του άρθρου του αναπληρωτή Υπουργού. Αυτό γίνεται γιατί υπάρχουν δύο λόγοι για να ανέβεις στα κάγκελα, να πας στην Ακρόπολη με πανό και να συναντηθείς με κρατούμενους. Ο πρώτος είναι να ενδιαφέρεσαι για τον σκοπό τους. Ο δεύτερος είναι να ενδιαφέρεσαι για τη δημοσιότητά σου.
Η διαφορά του πρώτου από τον δεύτερο είναι σε δύο σημεία. Το πρώτο το έθιξε ο ίδιος ο Υπουργός μέσα από το άρθρο του: έχει έρθει πλέον η ώρα της ουσίας. Έχεις πρόβλημα με την κατάσταση στην ΕΡΤ; Άλλαξέ την! Έχεις πρόβλημα με την κατάσταση στη Γάζα; Μίλα μέσα από τα έδρανα της Βουλής. Έχεις πρόβλημα με τις συνθήκες κράτησης; Κατέθεσε σειρά ερωτήσεων και νομοσχεδίων για βελτίωση των συνθηκών. Εσύ είσαι κυβέρνηση και από εσένα εξαρτάται.
Το δεύτερο είναι η διάθεση κάποιου να αναδειχτεί. Μπορεί να συμφωνείς σε όλα με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, να τους έχεις υποστηρίξει δημόσια με κάθε δυνατό τρόπο, να κάνεις ερωτήσεις επί ερωτήσεων στη Βουλή, αλλά άλλη προβολή έχει να φωνάζεις “βοήθεια” καβάλα στα κάγκελα της ΕΡΤ και άλλο να μιλάς πολιτισμένα από ένα βήμα. Άλλο να συνομιλήσεις για τις συνθήκες κράτησης με οποιονδήποτε φυλακισμένο, και άλλο με τον αρχιεκτελεστή της 17 Νοέμβρη. Δεν κάνει στον κόσμο την ίδια εντύπωση κάποιος από τους υπόλοιπους απεργούς πείνας που δεν τους ξέρει κανένας, ενώ το όνομα του δολοφόνου Κουφοντίνα το έχουν ακούσει όλοι.
Έτυχε λοιπόν η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βάσω Λέβα που συνομίλησε με τον Δημήτρη Κουφοντίνα να επισκεφτεί μαζί με τον Γιάννη Πανούση τον Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας ακριβώς την ίδια μέρα με τη δημοσίευση του άρθρου του αναπληρωτή Υπουργού. Το τι έγινε ανάμεσα στον υιο του δολοφονημένου από τον Κουφοντίνα Παύλου Μπακογιάννη και τη Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ πιθανότατα το έχετε ήδη διαβάσει.
Αν το άρθρο το είχε γράψει μια εβδομάδα νωρίτερα ο Γιάννης Πανούσης -και αν η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ καταλάβαινε το νόημα πίσω από την έκφραση «αριστερά του τίποτα»- ίσως να μη συναντιόταν με τον δολοφόνο του Παύλου Μπακογιάννη και να γλίτωνε το ρεζίλεμα από τον Κώστα Μπακογιάννη. Δυστυχώς για εκείνη η μόνη απάντηση που υπήρξε ήταν από συναδέλφους της που υποστήριξαν ότι ως εκλεγμένος Περιφερειάρχης δεν δικαιούται να κάνει κριτική. Οι ίδιοι υποθέτω υποστηρίζουν ότι ο κ. Πανούσης, τον οποίο συνόδευαν, δεν δικαιούται να κάνει κριτική. Οι ίδιοι που εξέλεξαν την Ζωή Κωνσταντοπούλου πρόεδρο της Βουλής, τον κατ’εξοχήν θεσμό που απαιτεί ουδετερότητα και αποστασιοποίηση από προσωπικές απόψεις, και θεωρούν ότι έχει το δικαίωμα να κάνει κριτική, είτε γιατί μπορεί, είτε γιατί έτσι θέλει.
Υ.Γ. Αν όπως λέτε κυρία Πρόεδρε η Βουλή είναι ανοιχτή προς όλους, την επόμενη φορά που είμαι Σύνταγμα και είναι κλειστά τα μαγαζιά, μπορώ να χρησιμοποιήσω κάποια τουαλέτα της Βουλής; Ή τουλάχιστον να αράξουμε με κολλητούς για καφέ στο περιστύλιο;
*(αν και τη διάσιμη φράση δεν την είπε ο ίδιος, αλλά η φίλη και βιογράφος του Έβελιν Μπέατρις Χολ για να περιγράψει τη στάση του)
Φωτογραφία από newpost.gr
