Guest

Τσίπρας-Ερντογάν: Άλλοι μέθοδοι, ίδιο αποτέλεσμα!

 

Η εξουσία λοιπόν, όταν μάλιστα έρχεται σε απόλυτο βαθμό, μπορεί να προκαλέσει πολιτικό παροξυσμό και αυταρχικές συμπεριφορές.

Φαίνεται ότι αυτό έχει πάθει το ΣΥΡΙΖΑ. Η αρχική μέθη της εξουσίας, που σε λίγα χρόνια από το 3% βρέθηκε στην κυβέρνηση, μετετράπη σε μια προσπάθεια δημιουργίας καθεστώτος. Και όπως όλα τα καθεστώτα, εκείνο που επιχειρεί να ελέγξει είναι οι λοιπές μορφές εξουσίας.

Την εκτελεστική την ελέγχει αφού είναι κυβέρνηση, έτσι κι αλλιώς.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη νομοθετική εξουσία, αφού οι βουλευτές των δύο συνεργαζόμενων κομμάτων ως πειθήνια όργανα ψηφίζουν ό,τι και όσα επιθυμεί ο αρχηγός. Και αν κανένας διαφωνεί όπως έκανε ο Γαβριήλ Σακελαρίδης ή η κυρία Κατριβάνου, παραιτείται από την έδρα που κατέχει όχι γιατί δεν επιθυμεί να συνεχίσει να είναι βουλευτής, αλλά γιατί δεν μπορεί να αντέξει το βάρος να ρίξει την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς.

Το τρίτο σκέλος των εξουσιών μιας δημοκρατικής πολιτείας, την Δικαιοσύνη, κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να την ελέγξει με όργανό του την πρόεδρο του Αρείου Πάγου, την κυρία Θάνου, στην οποία έδωσε την εξουσία να κρίνει μόνη της τον πρώτο βαθμό της Δικαιοσύνης, ώστε να ρίξει θεμέλια και στον χώρο αυτό.

Τις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας επίσης επιχειρεί να τα ελέγξει κάνοντας βουτιές στις επετηρίδες και προωθώντας ημετέρους ή τουλάχιστον, συνεργάσιμους.

 

Και τι έμεινε προς έλεγχο;

Προς έλεγχο έμεινε μόνο η λεγόμενη «τετάρτη εξουσία», δηλαδή τα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης.

Κάποτε ένας τοπικός εκδότης, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης όλου του φάσματος των ΜΜΕ, μου είπε: «Πρέπει να προσαρμοστείς και να καταλάβεις πως είδηση στο νομό είναι μόνο ό,τι “παίζω” εγώ». Και είχε δίκιο. Γιατί όταν ελέγχεις τα ΜΜΕ ελέγχεις την πληροφόρηση του λαού.

Μέχρι σήμερα όσες κυβερνήσεις κι αν πέρασαν από την Ελλάδα (και αναφέρομαι σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις και όχι στη Χούντα) καμιά ποτέ δεν αποπειράθηκε να κλείσει μέσο ενημέρωσης.

Η κυβέρνηση Τσίπρα και σε αυτόν τον τομέα διατηρεί την πρωτιά. Για πρώτη φορά κυβέρνηση κλείνει μέσα ενημέρωσης που δεν μπορεί να τα ελέγξει. Και η αρχή έγινε από το Mega. Όχι ότι δεν έχουν ευθύνη οι ιδιοκτήτες του καναλιού. Όμως εκ των πραγμάτων όταν έχεις επτά κανάλια σε λειτουργία και δίνεις τέσσερις άδειες τρία από αυτά θα κλείσουν. Πόσο μάλλον όταν μπαίνουν και νέοι «παίκτες» στην αγορά.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, αποδεικνύεται κυβέρνηση του «φίμωτρου». Ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει το κλείνει ή προσπαθεί να το κλείσει. Και παρουσιάζει το «φίμωτρο» ως νίκη επί της διαπλοκής. Σοβαρά; Νίκη επί της διαπλοκής είναι η φίμωση μιας αντίθετης φωνής; Νίκη επί της διαπλοκής είναι το να μείνουν χωρίς ψωμί 500 οικογένειες δημοσιογράφων και τεχνικών; Γιατί το Mega δεν ήταν μόνο η Όλγα Τρέμη και ο Γιάννης Πρετεντέρης που έμπαιναν στη μύτη της εξουσίας. Mega ήταν όλοι οι άμεσα και οι έμμεσα εργαζόμενοι.

Αλλά για να αντιληφθεί κανείς ότι η απόφαση για το κλείσιμο του συγκεκριμένου καναλιού ήταν προδιαγεγραμμένη, αρκεί να θυμηθεί ότι το κλείσιμό του το προανήγγειλε ο ίδιος ο πρωθυπουργός συνομιλώντας με δημοσιογράφους κατά την επιστροφή του από την Κίνα. Κι αυτό πριν ξεκινήσει ο διαγωνισμός. Αλλά και την Κυριακή, στους κήπους της Προεδρίας της Δημοκρατίας ο επί των αδειών αρμόδιος υπουργός Επικρατείας κ. Νίκος Παππάς είπε σε «πηγαδάκι» δημοσιογράφων ότι «το Mega αποτελεί παρελθόν». Εξέδωσε δηλαδή απόφαση πριν συζητηθεί καν η ένσταση που έχει καταθέσει η διοίκηση του συγκεκριμένου καναλιού.

Στη θέση του Mega, θα έλθουν μοιραία και κάποια ακόμη κανάλια. Όσο κι αν ξεχειλώσει η απόφαση περί τεσσάρων αδειών, δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει όλους. Και, όπως φαίνεται αυτός είναι ο στόχος. Αλλά για να επιτύχει το στόχο του να φιμώσει την «τετάρτη εξουσία» χρησιμοποιεί την πρώτη και την δεύτερη, εκτελεστική και νομοθετική.

Και αναρωτιέμαι: Όσο κομψά και αν το κάνει ο κ. Τσίπρας στο ίδιο αποτέλεσμα με τον κ. Ερντογάν δεν καταλήγει;



Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Πρώην Βουλευτής Ηλείας, πρώην Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας

Γεννήθηκε στο Βαρθολομιό Ηλείας το 1962. Έγγαμος με τη Σοφία Χίντζιου και πατέρας δύο αγοριών.

Επάγγελμα:
Δημοσιογράφος.


Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες

Εξελέγη βουλευτής του Νομού Ηλείας με τη Ν.Δ. για πρώτη φορά το Μάρτιο του 2004 και επανεξελέγη το 2007, το 2009 και το 2012. Από τον Ιανουάριο έως το Οκτώβριο του 2009 διετέλεσε Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Από το 2004 έως το 2007 μετείχε ως Γραμματέας στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και ως Μέλος στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιφερειών. Τον Οκτώβριο του 2007 εξελέγη Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας. Από το  2007 έως και τον Ιανουάριο του 2008 μετείχε ως Μέλος στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και στην  Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και Ειδική Επιτροπή Περιφερειών. Το 2009 και μετά μετέχει στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων.


Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες

Διετέλεσε πολιτικός συντάκτης στην ΕΡΤ και στις εφημερίδες Απογευματινή, Ελεύθερος (1998-1993) και Εστία (1984). Αρχισυντάκτης στην Απογευματινή της Κυριακής (1999-2002). Αρθρογράφος στις εφημερίδες του Πύργου Πατρίς και Πρώτη (2002). Συνεργάτης στην εφημερίδα Εξπρές, μηνιαία περιοδικά και σε επαρχιακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην εκδιδόμενη από το κόμμα της Ν.Δ. εβδομαδιαία εφημερίδα Νέα Πορεία (1980-1981). Από το 1980 συνεργάτης του Γραφείου Τύπου της Ν.Δ. και εκ των επιτελικών στελεχών του από το Μάρτιο του 1997.

Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ΗΣΑΠ (1989).

Εκ των συγγραφέων της σειράς βιβλίων «Ελλήνων Χρόνος» και «Ελληνισμός και Ορθοδοξία». Έχει γράψει επίσης το βιβλίο «Η Ηλεία στην Ελλάδα της Ευρώπης και της Aνάπτυξης».

Μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), της Ένωσης Κωνσταντινοπολιτών Ηλιούπολης και του Ομίλου «Πολιτεία Ήλιδας Ολυμπίας».

Ενεργό στέλεχος της ΟΝΝΕΔ από το 1976 και στέλεχος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του Οικονομικού της Νομικής (1983-1988).

Τσίπρας-Ερντογάν: Άλλοι μέθοδοι, ίδιο αποτέλεσμα!

του Γιώργου Κοντογιάννη.

Κάποτε ένας υπουργός Άμυνας, από τους πιο σοβαρούς που έχουν περάσει από το συγκεκριμένο υπουργείο μου είπε: «Σε αυτό το υπουργείο και καλά να είσαι όταν έρχεσαι, στο τέλος κάτι παθαίνεις όταν βλέπεις όλους αυτούς τους “αστεράτους” να σου βαράνε προσοχές».

Βέβαια ο εν λόγω υπουργός, δεν «καβάλησε καλάμι» ποτέ, γιατί και μόνο η επίγνωση της εξουσίας που είχε και η επιρροή που θα μπορούσε να επιφέρει στην συμπεριφορά ενός ανθρώπου – γιατί και οι πολιτικοί άνθρωποι είναι- τον κρατούσε προσγειωμένο γερά στη γη.

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο