γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για τις εκλογές της 21ης Μαϊου. Πέρασαν σχεδόν 4 χρόνια, όπου συνέβησαν ανατροπές και κοσμοϊστορικά γεγονότα. Η πρώτη σκέψη που κάνει ένας μέσος λογικός πολίτης για την Ελλάδα, συνοψίζεται στο εξής ρητορικό ερώτημα: «Τι θα μας συνέβαινε αν αυτά τα 4 χρόνια ήταν στο τιμόνι της χώρας μια κυβέρνηση υπό τον Τσίπρα;».
Οι μόνοι που θα έλεγαν ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, θα ήταν οι κομματικοί της Κουμουνδούρου, ο… Αντώναρος, ο Βαξεβάνης, τα παράσιτα του Δημοσίου, οι φυλακισμένοι και οι «ευάλωτοι». Αυτή όμως δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα και η Ελλάδα που όλοι θέλουμε δεν μπορεί να είναι διαφορετική από αυτήν που δημιουργήθηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το οικοδόμημα έχει στηθεί σε στέρεες βάσεις, αλλά για να τελειώσει θέλει ακόμη πολλή δουλειά και πολλούς εργάτες, οι οποίοι δεν θα βαρεθούν να μοχθούν για το τέλειο.
Το στοίχημα της αξιόπιστης ηγεσίας
Η κατάσταση στη χώρα και οι διεθνείς εξελίξεις απαιτούν ηγέτες με γνώση και εμπειρία, διαχειριστική ικανότητα και ανοικτά… μυαλά.
Η Ελλάδα θέλει ΗΓΕΤΕΣ και όχι ηγετίσκους της… παρόλας! Ο… άγνωστος πρωθυπουργός Χ, τα σενάρια τερατογένεσης με κόμματα της Αριστεράς και όλες αυτές οι πολιτικές… ανοησίες, αποτελούν συνταγές αποτυχίας. Οι αγορές ψηφίζουν ξεκάθαρα Μητσοτάκη, εκτιμώντας ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας, μπορεί να συγκροτηθεί μια ισχυρή κυβέρνηση σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Φανταζόμαστε ότι οι μεγάλες δυνάμεις έχουν δώσει… κατευθυντήριες γραμμές στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, σχετικά με το τι (δεν) πρέπει να κάνει…
Ο Μητσοτάκης αποτελεί αυτή τη στιγμή για τον δυτικό κόσμο, όχι απλά τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, αλλά τον ηγέτη στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Οι ηγέτες των ΗΠΑ, Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, και το Διευθυντήριο των Βρυξελλών «επενδύουν» στην Ελλάδα, η οποία αποτελεί παίκτη-κλειδί στο νέο γεωπολιτικό παίγνιο, με φόντο τις ραγδαίες εξελίξεις που έχει σηματοδοτήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Πειράματα στην περίπτωση της Ελλάδας δεν χωράνε. Η κυριαρχία Μητσοτάκη είναι δεδομένη, ωστόσο, η συζήτηση για οτιδήποτε ξεκινά από το αποτέλεσμα της κάλπης. Είτε της πρώτης είτε της δεύτερης.
Ιστορική διακύβευση
Η διακύβευση των προσεχών εκλογών δεν είναι άλλο από την ανάδειξη μιας ισχυρής κυβέρνησης, η οποία θα πάει τη χώρα παραπέρα.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, μιλάμε για συνέχιση του έργου της σημερινής διακυβέρνησης. Το σενάριο διατήρησης της ισχυρής δυναμικής της οικονομίας, δεν μπορεί να περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ κα τον Τσίπρα για τον απλούστατο λόγο ότι όλα όσα υπόσχονται, σε συνδυασμό με τη διαχειριστική ανεπάρκειά τους, απειλούν τα κεκτημένα της οικονομίας. Όποιος νομίζει ότι εν μέσω πρωτοφανών εξελίξεων την τελευταία τετραετία, ότι θα έρθει κάποιος Τσίπρας για να… σώσει κόσμο, μάλλον πρέπει να κοιμούνται τον… ύπνο του δικαίου! Ο Μητσοτάκης έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη της διακυβέρνησης της χώρας. Καλό είναι να σκεφτούν κάποιοι αν έχουν το… ύψος να σταθούν σε συνεδριάσεις των ευρωπαϊκών συμβουλίων ή αν μπορούν να περάσουν έστω και έξω από το Αμερικανικό Κογκρέσο!
Ο μεγάλος εχθρός που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στην οπισθοδρόμηση, βρίσκεται εντός των… τειχών. Η ποιότητα των ψηφοφόρων και η αδυναμία των περισσότερων να ξεχωρίσουν την πραγματική πρόοδο από τη… σίγουρη καθυστέρηση, την αξιοπιστία από την αναξιοπιστία και την περηφάνεια από τη γελοιότητα, αποτελούν σοβαρά εμπόδια για να λάβουν χώρα οι μεγάλες τομές που έχουν απομείνει, ώστε η Ελλάδα να θυμίζει δυτική χώρα και κράτος που θα εμπνέει σεβασμό και όχι οίκτο…
Κρίσιμη τετραετία
Η νέα τετραετία είναι εξαιρετικά κρίσιμη, καθώς η αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας σε συνδυασμό με τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, προοιωνίζουν άνοδο του ΑΕΠ, συνεχή μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων, περαιτέρω ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, αύξηση της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών και διατήρηση του θετικού momentum στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Με αφορμή όλα τα παραπάνω που συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα για τη χώρα, είναι άξιο απορίας ποιοι και γιατί θέλουν να ηγούνται της χώρας… παιδαρέλια, υποκριτές, ψεύτες, τυχοδιώκτες και συστηματικοί απατεώνες! Ο Τσίπρας απευθύνεται σε αφελείς προσπαθώντας να τους πείσει για την ιδιωτικοποίηση του νερού, η οποία απαγορεύεται και την οποία επί της ουσίας είχε δρομολογήσει με την εκχώρηση των δύο μεγαλύτερων εταιρειών, της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, στο Υπερταμείο! Ο συγκεκριμένος πολιτικός υπόσχεται ρυθμίσεις χρεών, οι οποίες «τρέχουν» από τη σημερινή κυβέρνηση και είναι πλήρως υποστηρικτικές προς όσους οφείλουν.
Το αποκορύφωμα της υποκρισίας έχει να κάνει με τους πλειστηριασμούς, τους οποίους προκάλεσε μέσα από την καταστροφή της οικονομίας και των τραπεζών το 2015, ενώ στη συνέχεια επέφερε καίριο πλήγμα στη μικρομεσαία τάξη με τους φόρους και καθήλωσε τους πάμφτωχους στο έσχατο επίπεδο. Όσο για την κριτική που ασκεί η αξιωματική αντιπολίτευση στα ζητήματα της ακρίβειας, προφανώς και μιλάμε για πολιτικούς απατεώνες, όταν προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο, ότι σε ολόκληρο τον υπόλοιπο πλανήτη οι τιμές… έπεσαν και εδώ ανέβηκαν με τις… ευλογίες του Μητσοτάκη!
Εκτός των προαναφερόμενων υπάρχουν ζητήματα όπως η λαθρομετανάστευση, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύεται επανάληψη των αθλιοτήτων του 2015. Η Ελλάδα είναι περήφανη χώρα και δεν μπορεί να ανεχθεί τους εσωτερικούς εχθρούς που υπονομεύουν το μέλλον της. Είναι μια χώρα που πρέπει να στείλει το μήνυμα ότι έχει σύνορα και ξέρει να τα φυλάσσει για να μη δημιουργηθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην κοινωνία. Επιπλέον, η Ελλάδα είναι μια χώρα που εξελίσσεται σε σημαντικό περιφερειακό «παίκτη» στο ζήτημα της εθνικής ασφάλειας με εξοπλισμούς που έχουν κάνει τους πάντες να (μας) συζητούν ή να… παραμιλούν! Ό,τι χτίστηκε την περίοδο 2019-2023 αποτελεί τον σκελετό για ένα άκρως ελκυστικό και λειτουργικό οικοδόμημα την περίοδο 2023-2027, το οποίο θα αποτελέσει προίκα για τις επόμενες δεκαετίες. Εν ολίγοις, το μέλλον μας, θα παιχτεί και θα κριθεί από τις αποφάσεις και το περιβάλλον που θα διαμορφώσουμε μέσα στα επόμενα 4 χρόνια.
Θέμα ποιότητας και αισθητικής
Πέρα και πάνω απ΄ όλα τα προαναφερόμενα, το ζήτημα των προσεχών εκλογών έχει ιδιαίτερη σημασία, από τη στιγμή που άπτεται της αισθητικής και της ποιότητας των κομμάτων που ζητούν την ψήφο μας.
Πέραν της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, η τοποθέτηση των ψηφοφόρων στα υπόλοιπα κόμματα συνιστά μεν επιλογή στο πλαίσιο της ελευθερίας του πολίτη, πάσχει ωστόσο, στο επίπεδο του ορθολογισμού της και της σύνεσης. Οι λογικοί άνθρωποι δεν χρειάζεται να σκεφτούν παρά μόνο για λίγα… δευτερόλεπτα, προκειμένου να καταλήξουν στην επιλογή της συνέχισης της διακυβέρνησης της χώρας από έναν πρωθυπουργό που άλλαξε θεαματικά την εικόνα της χώρας, σε σχέση με την… ελεεινή κατάσταση που είχε διαμορφωθεί επί Τσίπρα.
Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε την τεράστια διαφορά αισθητικής και ποιότητας των υποψηφίων της Νέας Δημοκρατίας (ή ακόμη και του ΠΑΣΟΚ για να μην το αδικήσουμε…), σε σχέση με αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ, του ΜεΡΑ 25 και του… κακού συναπαντήματος. Αν αξίζει αυτή η χώρα να είναι δέσμια των εσωτερικών εχθρών της που θέλουν ανοικτά σύνορα, υπερ-φορολόγηση, κατάλυση των θεσμών, διάλυση των πανεπιστημίων και τόσα άλλα, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποια στιγμή η γοητεία της… ψευτοεπαναστατικότητας εξελίσσεται σε… δίκοπο μαχαίρι. Ας θυμηθούμε όλοι την περίοδο 2015-2019. Ακόμη και αν κάποιος έχει πάθει… άνοια, θα έρθει η ώρα που θα καταλάβει το λάθος του.
Μόνο που τότε θα είναι αργά…
