γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Την Κυριακή του Πάσχα, όταν θα έχουμε… χωνέψει τον οβελία, οι Γάλλοι πολίτες καλούνται να εκλέξουν τον επόμενο πρόεδρο τους. Ενδεχόμενη νίκη του Μακρόν θα αποτελέσει νίκη για τον ορθολογισμό και θα απομακρύνει τυχόν περιπέτειες, συνολικά για την Ευρώπη, Όμως, ακόμη και η Λεπέν να κερδίσει, δεν θα τινάξει στον αέρα το κεκτημένο της Γαλλικής Δημοκρατίας και τη θέση της Γαλλίας στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο στερέωμα. Επιπλέον, πιθανή νίκη της θα προέλθει αποκλειστικά από τη Γαλλική Αριστερά, γιατί αλλιώς τα… κουκιά δεν βγαίνουν. Η αντι-Μακρόν ψήφος κινδυνεύει να αποτελέσει μία επιπλέον συστημική απειλή σε ένα εκρηκτικό περιβάλλον, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Αν λάβουμε υπόψιν μας τι συνέβη στην Ελλάδα με το τσίρκο του Τσιπροκαμμενοπολακισμού το 2015, πολύ σύντομα και η πιθανή νικήτρια Λεπέν, θα καταλάβει ποιοι είναι οι όροι (γραμμένοι και… άγραφοι) του παιχνιδιού. Αν τολμήσει να τινάξει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στον αέρα, πολύ συντομότερα από αυτήν, οι ίδιες οι αγορές, θα την επαναφέρουν στην τάξη. Δεν θα ρισκάρει να κάνει ανόητες κινήσεις, παίζοντας στα… ζάρια το αξιόχρεο της Γαλλικής οικονομίας και το όνομα της χώρας της. Αν το πράξει και αν ταυτόχρονα αρχίσει να… σκέφτεται το «ξήλωμα» του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κλείνοντας το μάτι στον Πούτιν, ας είναι και έτοιμη να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες. Γιατί τίποτα δεν είναι χωρίς συνέπειες.
Ο Γαλλικός λαός οφείλει να διαβάσει προσεκτικά το ελληνικό προηγούμενο της περιόδου 2015-2019. Μια δράκα πολιτικών απατεώνων και λαϊκιστών, «επένδυσαν» στην οργή και την απογοήτευση ενός σημαντικού τμήματος του ελληνικού λαού και κεφαλαιοποίησαν τα ψέματα τους, με την ψήφο ανύποπτων πολιτών που πίστευαν ότι ο γάιδαρος,… πετάει και η γη είναι… τρίγωνη! Ο ελληνικός λαός έχει πέσει θύμα πολιτικών απατεώνων και αγελών αρπακτικών που κατάφεραν να κάνουν την ανεπάρκεια τους επάγγελμα και να συναρπάσουν τα… αλλόφρονα πλήθη.
Οι λαϊκιστές συνετρίβησαν κατά το πρόσφατο παρελθόν, αλλά με αφορμή την Πουτινολαγνεία τους και τον τζόγο γύρω από την έκρηξη του πληθωρισμού, πιστεύουν ότι θα επανακάμψουν. Ακόμη και αν κάποιοι ξαναδούν εξουσία, πολύ σύντομα θα διαψεύσουν τις προσδοκίες του… απελπισμένου λαού που βρίσκει… σωτηρία, σε αυτούς που του υπόσχονται προεκλογικά τη λύτρωση, αλλά μετεκλογικά τον οδηγούν στην… Εβδομάδα των Παθών.
Η Ευρώπη αλλά και η Ελλάδα δεν έχουν την… πολυτέλεια του πισωγυρίσματος. Όταν έχεις για πολλαπλασιαστή της ζημίας έναν πόλεμο, εσύ δεν μπορείς να στηρίζεσαι σε ανεπαρκείς, αμόρφωτους, ανεγκέφαλους, τυχοδιώκτες και λαϊκιστές. Ειδικά η χώρα μας, έχει τεράστιες προοπτικές μέσα στα επόμενα 5-8 χρόνια για να γίνει το μεγαλύτερο success story παγκοσμίως. Η αξιοπιστία της κυβέρνησης και η εμπιστοσύνη που δείχνουν οι επενδυτές και οι αγορές αποτελούν τη μαγιά, για να ζυμώσουμε το ψωμί, να το ψήσουμε και να φάμε. Όσοι δεν διαθέτουν μαγιά και υπόσχονται να βρουν στάρι εκεί που δεν υπάρχει, απλά υπογράφουν τη διαιώνιση της μιζέριας μας.
Η ψήφος διαμαρτυρίας δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από το… μπαρούτι που όταν βρει φωτιά, μετατρέπει τα πάντα σε στάχτες και αποκαίδια. Οι φθηνοί λαϊκιστές που χαϊδεύουν αυτιά είναι σαν τους απατεώνες του υποκόσμου, που σπεύδουν να διαφθείρουν πρόθυμους ανόητους, ώστε να κάνουν τη δουλειά τους. Το πού ανήκει ο καθένας, αναμφίβολα είναι προσωπική επιλογή. Αν όμως αυτή η επιλογή οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις, τότε δεν νομιμοποιείται κανείς να διαμαρτύρεται. Όπως στρώνει κάποιος, έτσι θα κοιμηθεί. Αν αρχίσει να παίζει ο σκοπός εν χορδαίς και οργάνοις, σ΄ έναν… Χορό του Ζαλόγγου, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι θα χορέψουμε, πριν πέσουμε στον γκρεμό.
