γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Την Πρωτοχρονιά του 2002 η Ελλάδα άνοιγε τις σαμπάνιες για να υποδεχθεί εκτός από το νέο έτος και το ευρώ, το νόμισμα που είχαν υιοθετήσει ήδη άλλες έντεκα χώρες της ΕΕ. Η Ελλάδα με την απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη εντασσόταν και επισήμως στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, που θα ήταν το πρώτο βήμα για την περισσότερη ενοποίηση οικονομική, πολιτική και γεωπολιτική.
Τι κατάφερε το ευρώ μέσα σε αυτά τα είκοσι χρόνια που κυκλοφορεί στις 19 χώρες; Κατάφερε να γίνει το δεύτερο πιο ισχυρό νόμισμα μετά το δολάριο, να είναι ένα αποθεματικό νόμισμα, ισχυροποιήθηκε περαιτέρω στην κρίση χρέους και τώρα είναι ένα γερό νόμισμα.
Το ευρωβαρόμετρο δείχνει ότι οι χώρες της ΕΕ έχουν κάνει μεγάλη μεταστροφή για το ευρώ, από εκεί που το έβλεπαν με ένα διστακτικό μάτι και επικριτικό, τώρα το βλέπουν θετικά. Ίσως επειδή δεν υπάρχει κρίση και τα δύσκολα είναι πίσω.
Το ευρώ άντεξε στην κρίση 2010-2015 όταν πολλοί έβλεπαν ότι θα καταρρεύσει και θα υπάρξει μία κρίση υπερχείλισης διάλυσης της ευρωζώνης και του ευρώ. Το κοινό νόμισμα στην κρίση πλήρωσε την μη ολοκλήρωση της ΟΝΕ και τις δομικές ατέλειες που ίδια είχε από την αρχή που οικοδομήθηκε, δηλαδή από την συνθήκη του Μάαστριχτ όταν έγινε και ο λόγος για το ευρώ ως ένα ενιαίο νόμισμα.
Η ΕΕ μπορεί να προσπάθησε να διορθώσει τις ατέλειές της με τους μηχανισμούς που έφτιαξε για να χρηματοδοτήσει δάνεια προς την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, όμως τώρα έχει μεγάλες προκλήσεις μπροστά της. Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι λέει ο Καγκελάριος Όλαφ Σολτς για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το ίδιο και ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο Κρίστιαν Λίντνερ.
Στη Γαλλία ο Μακρόν έχει εκλογές και στους επόμενους τρεις μήνες θα μιλήσει για την ανάγκη η Ευρώπη να μετασχηματιστεί, αλλά ο Γάλλος πρόεδρος έχει και έναν κίνδυνο και αυτός λέγεται Βαλερί Πεκρές, την κεντροδεξιά συντηρητική πολιτικό.
Η ΕΕ πριν από είκοσι έκανε ένα μεγάλο βήμα για την ομοσπονδοποίηση, τώρα θα πρέπει να πάρει την τύχη στα χέρια της κάτι που δεν έχει κάνει εδώ και χρόνια, γιατί οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις είναι μεταβαλλόμενες και γρήγορες.
Start at home θα πρέπει να είναι το μότο για την ΕΕ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης με καθαρά υπερεθνικά χαρακτηριστικά είναι ίσως ο απώτερος στόχος.
