γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Επιστροφή στο έτος 1 μ.π.α. (μετά την πρώτη φορά αριστερά), στην ίδια άκρη της Μεσογείου και στο ίδιο μικρό χωριό υστερικών που αντιστέκεται για πάντα στην εξέλιξη των ειδών και την δημοκρατία με το σύνθημα: Δεν υπάρχει καπνός στις Μυκήνες χωρίς φωτιά.
Ο Δήμαρχος Κούλης Γαλοπουλάκης ξυπνάει αλαφιασμένος από κάτι τσιρίδες που τρυπάνε τ’ αυτιά. Στο μπαλκόνι η Μανέστρα Φασονούλα, πάντα κομψή με λινό νυχτικό, μεταξωτή ριχτή εσάρπα και χρυσαφί παντούφλες, κάνει πως τραγουδάει σε στιλ ρέγγας που σπαρταράει: “Η πιο καλή γκαρσόνα είμαι εγώ, γιατί με τέχνη όλους του κερνώ, κι αυτοί μου λένε μάνα μου τι είσαι εσύ, λαλαλά λαλαλό.”
“Μανέστρα, μα τον Αρπάχτρη, δεύρο μέσα. Τρομάζεις τον κοσμάκη και θα νομίζουν ότι βαράνε οι σειρήνες πόλεμο με τον γείτονα Μεμέτη.” Τρέχει ο Κούλης στο μπαλκόνι και αρπάζοντας την πάντα κομψή μεταξωτή εσάρπα, φέρνει την Μανέστρα μέσα στο δημαρχιακό μέγαρο και κλείνει την μπαλκονόπορτα. “Ρε Μανέστρα, τρελάθηκες; Τι ‘ναι αυτά που κάνεις πρωινιάτικα;”
“Δεν κάνω πρωινάδικα,” απαντάει αγέροχα ωσάν Μπουμπουλίνα Γιάννα Φαρίνα-Ψιλομύτα και τα μάτια γουρλωμένα, η Μανέστρα. “Εγώ δεν θα γίνω Ξανθιά Ελένη, εγώ θα γίνω η νέα μικρούτσικα.” Συνεχίζει η πρώτη κυρία του δημαρχείου.
“Βρε καλό και πάνκομψό μου ψώνιο, τι ήπιες πάλι πρωινιάτικα;” Ρωτάει μελιστάλαχτα ο δήμαρχος Γαλοπουλάκης. “Κούλη, ως εδώ και μη παρέκει,” κάνει η Μανέστρα με τα χέρια στη κομψή της μέση και ύφος κομμένης μαρέγκας. “Σαν επιχειρηματίας ήμουν τόσο πετυχημένη που είχα μπει οικογενειακώς στη λίστα Παναμά, αλλά μου είπες ένα κουτσομπολιό για κάποια δήθεν γυναίκα του καίσαρα και μου χάλασες το όνειρο. Τώρα μην τολμήσεις να με σταματήσεις πάλι.” Ο δήμαρχος την κοιτάζει προσεκτικά με τα μάτια γουρλωμένα σαν τσιπούρα, σκύβοντας ταυτόχρονα μη του έρθει και καμιά πατσαβούρα, κανένα βάζο στο κεφάλι. “Και τι θέλει η Μελάνιά μου;” ρωτάει τρομαγμένος γι αυτό που έρχεται.
“Θέλω να γίνω η μάνα του μεγάλου αδερφού!” Δηλώνει με ύφος γελάδας που μασάει και για μια στιγμή τα χάνει ο δήμαρχος Γαλοπουλάκης αλλά πάντα ετοιμόλογος απαντάει: “Μα εσύ είσαι η μανάρα του μεγάλου και του μικρού αδερφού, γιατί να γίνεις μάνα;”
“Μπα;” Τον κοιτάει έκπληκτη και πάντα κομψή Μανέστρα Φασονούλα. “Γιατί είσαι η κομψή μανάρα μου κι εγώ ο μεγάλος αδερφός της Νέας Αρπαχτρίας και ο μικρός της Δώρας. Με τον Σκάϊσε και τον Στυλογραφικό Οχετό Μαριδάκι στο τσεπάκι και στις λίστες της Πέτσας, όχι μεγάλος και μικρός αδερφός αλλά και μεγάλος πατερούλης και ο πλούσιος θείος γίνομαι.”
Και κάπως έτσι ο δήμαρχος Κούλης Γαλοπουλάκης άφησε την πάντα κομψή Μανέστρα Φασονούλα άφωνη να ονειρεύεται πλούσιο θείο από τον Παναμά και το Λουξεμβούργο και κατέβηκε στο δημαρχιακό γραφείο που τον περίμεναν ο Πίπης το παπαγαλάκι με την Λίνα Παραμεστώνη στα γόνατα, κάτι σαν να προσεύχεται.
“Ρε συ Πίπη, τι κάνει η Παραμεστώνη στα γόνατα, μα τον Αρπάχτρη;” Ρωτάει με το που την βλέπει ο δήμαρχος Γαλοπουλάκης. “Ψάχνει τον πολιτισμό του Αγαμέμνονα αφεντιΚούλη μου.” Απαντάει ο Πίπης κάνοντας νόημα στον δήμαρχο να πάνε παραμέσα. “Ρε μα την Τροία σήμερα, η Μανέστρα θέλει να γίνει μεγάλη αδερφή της Ξανθιάς Ελένης και η Παραμεστώνη ψάχνει τον Αγαμέμνονα. Γιατί; Τι έγινε πάλι;”
“Καήκαν δυό-τρία βοτσαλάκια, μου είπε η Παραμεστώνη και καμιά δεκαριά θάμνοι, δημαρχιΚούλη μου.” Ψιθύρισε ο Πίπης. “Να καλέσουμε αμέσως εξεταστική για την Δούρου,” αναφωνεί ο δήμαρχος αλλά ο Πίπης τον κοιτάζει λίγο μυστήρια. “Στις Μυκήνες δημαρχιΚούλη μου. Στους αρχαίους τάφους.”
“Ε, και; Είμαστε προληπτικοί; Δεν έχει κάνει συμφωνίες με επενδυτές ο Άδης για ξενοδοχεία ή δεν φτάνουν τα καμένα για επένδυση; Ή μήπως δεν το κουκούλωσαν οι υπηρέτες στυλογράφοι;”
“Όχι αφεντιΚούλη μου, το κουκούλωσαν Σκάϊσε και Στυλογραφικός Οχετός Μαριδάκι. Ούτε ο διάσημος στυλογράφος και τηλεοπτικός κομήτης Μυτιάς δεν το ανέφερε.”
“Ε τότε τι ρε Πίπη, τι έγινε; Μη με σκας τώρα.”
“Το ‘πε η Ντόϊτσε Βέλε.”
“Της θείας Αρχαγγέλας;”
“Μας πούλησε η Αρχαγγέλα, αφεντιΚούλη μου.”
“Αμάν μα τον Αρπάχτρη, και τώρα τι κάνουμε Πίπη;”
“Μήπως να πάμε στον μεγάλο αδερφό να την κάνουμε κι εμείς μικρούτσικος;”
Τέλος Ι’ επεισοδίου
Σημείωση του συγγραφέα Κουζινί: Θα παρατηρήσατε ότι όταν αναφέρομαι στην Μανέστρα Φασονούλα, προτάσσω το πόσο κομψή είναι. Γλείψιμο είναι, μπας και με βάλουν κι’ εμένα σε καμιά πετσολίστα και πάρω κι’ εγώ μερικές χιλιάδες ευρουλάκια.
