γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον έχει σκαμπανεβάσματα με σοβαρές επιπτώσεις στο επιχειρείν. Η γκρίνια ωστόσο είναι δεδομένη σε μια χώρα όπου η επιχειρηματικότητα κινούνταν σε ρυθμούς εξάρτησης. Παχυλοί μισθοί, γενναίες συντάξεις και απίθανα εφάπαξ έπεφταν στην αγορά μέχρι τελικής πτώσης.
Σήμερα όλοι θα πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα από το να ζητάνε απλά από το κράτος. Περισσότερες ιδέες, περισσότερες δράσεις και αποτελέσματα όσο και αν η μυρουδιά του εύκολου χρήματος πλανάται στον αέρα.
Αναίσχυντα, τα αιτήματα για δάνεια στο ΤΕΠΙΧ και το Ταμείο Εγγυοδοσίας ξεπέρασαν τα 28 δισ. ευρώ. Επιχειρήσεις “ζόμπι” ή άλλες με μηδενικό τζίρο διεκδίκησαν μερίδιο. Η χώρα έχει πολύ σημαντικότερες ανάγκες από το να στηρίξει ζημιογόνες επιχειρήσεις και επομένως οφείλουμε να ανοιχτούμε σε νέους παραγωγικούς τομείς και να αναζητήσουμε νέες καινοτόμες ιδέες που θα διαφοροποιούν τις πηγές των εισοδημάτων μας.
Καθόσον όμως ο κάθε Βαγγελάκης διατυμπανίζει έντονους προβληματισμούς σχετικά με την αναλγησία του κράτους να μοιράσει δωρεάν χρήμα, χάριν της αξιοπρέπειας των επαγγελματιών, με την απαράμιλλή διορατικότητά του, καταγράφει ρεκόρ κοινωνικής αδεξιότητας και συνδικαλιστικής μικροπολιτικής. Δωρεάν κρατικό χρήμα δηλαδή, χωρίς τις τράπεζες ενδιάμεσα, εις υγεία των κορόιδων. Παραπλανητικά λοιπόν θεωρεί πως θα πιάσουν τόπο, σε μια χώρα όπου το 25% των επαγγελματιών δήλωσε 1000 ευρώ κέρδος και η συντριπτική πλειονότητα (75%) δήλωσε κάτω από 10 χιλιάδες ευρώ για να γλυτώσει τον περισσότερο φόρο και τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές του Κατρούγκαλου.
Είναι εντιμότερο λοιπόν οι λογής αντιπρόεδροι να μιλάνε την αλήθεια, καθώς η φορολογική συνέπεια είναι πολιτισμική πράξη ευθύνης απέναντι στην κοινωνία. Επομένως είναι αδιανόητο να σκορπιστεί χρήμα χωρίς εγγυήσεις, χωρίς κριτήρια και χωρίς αξιολόγηση, γιατί μετά ακολουθούν οι τρόικες και τα μνημόνια. Πολύ περισσότερο όταν τα κόκκινα δάνεια είναι ωκεανός. Και ο κοσμάκης δεν αντέχει άλλο.
Άραγε ο Βαγγελάκης θα χάριζε οπουδήποτε χωρίς όρους; Αντί όμως να οδύρεται για τους μικροεπιχειρηματίες και τα σουβλακερί, τα βάρη των οποίων θεωρεί ότι θα πρέπει να αναλάβουν οι πολίτες με δωρεάν χρήματα και χωρίς κριτήρια, ας δηλώσει ευθαρσώς ότι τζάμπα χρήμα δεν υπάρχει. Επομένως δεν θα επιδοτηθείτε δωρεάν, θα χρησιμοποιήσετε ίδια κεφάλαια αλλά και θα δανειστείτε χαμηλότοκα κατά το μέγεθος της δήλωσής σας, κατά το “τελευταίον εκβάν” δηλαδή του Δημοσθένη. Αυτή είναι η πεμπτουσία του επιχειρείν. Γιατί τα χρήματα θα πρέπει να πάνε σε αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις, σε αντιμονοπωλιακές πολιτικές, στη μεταποίηση, στην τεχνολογία και κύρια στη διασφάλιση και διεύρυνση της εργασίας.
