γράφουν η Κατερίνα Χαρίση και ο Θάνος Καλαμίδας.
Εκείνη: Όσο πλησιάζουν οι μέρες για τη λήξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας, τόσο πιο πολύ δυσκολεύομαι να κάτσω στ’ αυγά μου και φαντάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη. Τον περισσότερο καιρό του εγκλεισμού τον πέρασα μάλλον …στωικά, μην επιτρέποντας στο μυαλό μου να ξεφύγει κάνοντας παραπάνω σκέψεις από τις απολύτως απαραίτητες για να βγει μια στοιχειώδης ρουτίνα καραντίνας. Παρόλα αυτά όμως, ένα ερώτημα με απασχολούσε από την πρώτη στιγμή έως και σήμερα: Τι γίνεται από δω και πέρα;
Την πρώτη εβδομάδα που έκλεισαν όλα και ταμπουρωθήκαμε στα σπίτια μας βγάζοντας πλάνα για το πού, πώς και πότε θα πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ ή το πόσα μέτρα μπορούμε να απομακρυνθούμε από το σπίτι μας γιατί πρέπει να κινηθούμε και λίγο, να μας δει ο ήλιος, περιμέναμε να ακούσουμε κάτι ουσιαστικό κάθε απόγευμα στις 6.
Αυτό που λέμε εδώ και τόσο καιρό: Εμείς, μείναμε σπίτι, μπήκαμε στο ψυγείο, η ζωή μας σε παύση. ΕΣΕΙΣ, τι διάολο κάνετε;
Κάπου πρέπει να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά κι όχι …ρομαντικά. Η κυβέρνηση θεωρεί νίκη απέναντι στην πανδημία τα χαμηλά νούμερα της χώρας. Με καμάρι μας το λένε και το ξαναλένε, πόσο τυχεροί είμαστε που στην Ελλάδα πάρθηκαν μέτρα τόσο νωρίς και αντιμετωπίσαμε με επιτυχία τον φονικό ιό.
Εχμ. Δεν πάρθηκαν μέτρα αντιμετώπισης.
Μπήκαμε στο ψυγείο, μια χώρα ολόκληρη, ακριβώς επειδή η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μια πανδημία.
Δε σας εμπιστευτήκαμε φυντάνια μου, για τον κώλο μας φοβηθήκαμε και για τις οικογένειές μας και το να μην είμαστε η αιτία να χάσει κάποιος άνθρωπος τη ζωή του εξαιτίας μας.
7 μέρες πριν τη λήξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας και ακόμα περιμένουμε να ακούσουμε το τι έχει γίνει για να αντιμετωπιστεί ο ιός. Ή έστω, τι θα γίνει από δω και πέρα.
Ακούει κανείς;
Μπα.
Το ότι μου απαγορεύτηκε να βγω για ψάρεμα στου διαόλου την κάλτσα δεν το λες και μέτρο αντιμετώπισης.
Το ότι μου απαγορεύτηκε να βγάζω τα παιδιά μου έξω δεν είναι μέτρο αντιμετώπισης.
Το ότι μου απαγορεύτηκε να δουλέψω ή να εξυπηρετηθώ ως πελάτης δεν είναι μέτρο αντιμετώπισης.
Το ότι μου απαγορεύτηκε να ζήσω γενικά δεν είναι μέτρο απαγόρευσης.
Βασικά, όταν περιμένουμε να γλιτώσουμε από τον κορόνα μόνο με τις απαγορεύσεις, κάτι δεν πάει καλά.
21 Απριλίου. Ζωές στο ψυγείο. Ζωές στην απαγόρευση.
Η ιστορία μας τρολάρει.
Και πάλι ξαναλέμε τα υποτιθέμενα αυτονόητα: Το κράτος δεν απαγορεύει αλλά εξυπηρετεί τον πολίτη του.
Δε μπορείτε κύριοι να μου απαγορέψετε να αρρωστήσω κλείνοντάς με στο σπίτι μαζί με τα παιδιά μου, χωρίς να ενδιαφέρεστε για το πώς θα ζήσω μετά. Αν είμαι ασφαλής στο σπίτι. Χωρίς να σας νοιάζει το ότι τα παιδιά μου ξαφνικά έχασαν όλες τις σταθερές τους. Χωρίς να σας νοιάζει για το αν έχω στην άκρη έστω 100 ευρώ για να ζήσω ένα δίμηνο στο ψυγείο. Αν μπορώ να πληρώσω τους λογαριασμούς μου, το ενοίκιό μου, αν θα μπορέσω να ξανανοίξω την επιχείρησή μου. Αντίθετα, είστε υποχρεωμένοι να βρίσκεστε σε θέση να με φροντίσετε αν και όταν αρρωστήσω, αν και όταν μείνω άνεργη, αν και όταν δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα.
Το θέμα είναι ότι δεν μπορούμε να είμαστε επ’ αόριστον στο ψυγείο. Τον ιό δεν τον αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή και όλο το διάστημα που είμαστε κλεισμένοι μέσα (εμείς, ενώ κάποιοι συνεχίζουν να εργάζονται κανονικά αναγκαστικά). Υποτίθεται ότι δώσαμε χρόνο στην κυβέρνηση να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε η Ελλάδα να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει απέναντι στην πανδημία που δεν πρόκειται να αποφύγουμε. Και δώσαμε. Πολύ. Και με τεράστιο κόστος οικονομικό, επαγγελματικό, ψυχικό.
Μα φτάνουμε το δίμηνο και μέτρα αντιμετώπισης εξακολουθώ να μην βλέπω.
Μόνο απαγορεύσεις.
Κι όταν τελειώσουν οι απαγορεύσεις, τι;
Με σποτάκια και σκοιλ ελικικού θα αντιμετωπίσουμε τον ιό;
Με τα παραληρήματα του Μπουμπούκου και την αγαμία της Κεραμέως θα τον αντιμετωπίσουμε;
Έτσι θα σωθούμε;
Προετοιμάστηκε το σύστημα υγείας της Ελλάδας τελικά; Ποτέ.
Υπάρχει ο παραμικρός σχεδιασμός για το από δω και πέρα, ώστε να βγούμε από το ψυγείο; Ούτε καν.
Μην πας για ψάρεμα. Ρουφιάνεψε το διπλανό σου. Μην κάθεσαι στο παγκάκι. Μη βγαίνεις. Κλείσε το μαγαζί σου. Διώξε τους υπαλλήλους σου. Όχι, δε θα δουλέψεις. Θα κάτσεις μέσα. Πάρε μας τηλέφωνο αλλά από το σπίτι μη βγεις.
Κι αυτό το βαφτίσαμε νίκη και επιτυχία.
Όχι, δεν πάμε καθόλου καλά.
& Εκείνος: Οι επιστήμονες λένε – και ξέρω ότι ακούγεται ωμό και απάνθρωπό – ότι από τη στιγμή που δεν μπορούν να γίνουν τεστ στον κάθε πολίτη και για τους περισσότερους φορείς (σε ποσοστά που ξεπερνάνε το 60%) τα συμπτώματα δεν είναι ορατά, κανένας δεν ξέρει πόσοι είναι οι φορείς του κοροναϊού.
Αυτό σημαίνει ότι όταν θα ανοίξουν πάλι οι πόρτες της απομόνωσης στο τέλος του μηνός, θα πρέπει ο κάθε Έλληνας πολίτης που βγαίνει από αυτή τη πόρτα του «ελεύθερος», να έχει κάνει το τεστ και να έχει βεβαιωθεί ότι δεν είναι φορέας του κοροναϊού αλλιώς …αλλιώς πατριώτες θα γίνει του κοροναϊού το κάγκελο!
Σύμφωνα όμως με την ίδια την Ελληνική κυβέρνηση και την ενημέρωση που κάνει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σήμερα και επί συνόλου 10.816.286 πολιτών, έχουν γίνει όλα κι όλα 22.437 τεστ μέχρι τώρα. Δηλαδή του Κυριακούλη και του Κικίλια το κάγκελο ή σε απλά ελληνικά: σκοιλ ελικικού. Και για να το δείτε ακόμα πιο καθαρά, μόνο το 0,2% των ελλήνων πολιτών έχει κάνει το τεστ για το αν είναι φορείς του κοροναϊού της παραμονές την ώρα που ετοιμάζονται να αφήσουν το 100% έξω από τον κατ’ οίκο περιορισμό με ψεύτικες διαβεβαιώσεις ώστε να μεταδώσουν ελεύθερα …ότι είχαν κλεισμένο στο σπίτι τους. Κι αυτό σε μια χώρα χωρίς τα απαραίτητα για να αντιμετωπίσει νοσοκομειακά οποιαδήποτε κρίση υγείας ακόμα και αυτήν της απλής γρίπης.
Κατά τα άλλα συνεχίστε να βρίζετε την Σουηδία που έχει φτάσει τα 100,000 τεστ τη εβδομάδα και τόσο νοσοκομειακά όσο και σε υλικά είναι έτοιμη για το χειρότερο σενάριο εδώ και δυο μήνες.
Αυτά τώρα, την μέρα μιας πολύ σκοτεινής επετείου για την Ελλάδα που τα χαρακτηριστικά της φροντίζει να διατηρεί και να μας θυμίζει μια ολοκληρωτικά διεφθαρμένη και αντιλαϊκή κυβέρνηση με μέλη της τύπους όπως τον ιδεολογικό κληρονόμο του Παπαδόπουλου, τον γνωστό τσεκουροτραμπούκο Μάκη Βορίδη, φασιστοθρεμένους ξενοφοβικούς και ρατσιστές όπως τον Γεωργιάδη και παναμαθρεμένους και siemensταϊσμένους Κυριακούληδες, που χρησιμοποιούν έναν θανατηφόρο ιό για να διατηρηθούν στην εξουσία.
Μια κυβέρνηση που στην κυριολεξία κυβερνάει επί πτωμάτων.
Αυτοί που σας ζητάνε να τους εμπιστευτείτε. Χωρίς τεστ, χωρίς πρόγραμμα, με ένα κατεστραμμένο υγειονομικό σύστημα που οι ίδιοι κατάστρεψαν και πάντα διεφθαρμένοι αρπαχτούληδες.
Άντε ρε …καλή λευτεριά!
* Ο πολύ γνωστός πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Γκυστάβ Κουρμπέ (10 Ιουνίου 1819 – 31 Δεκεμβρίου 1877) έχει τον τίτλο: «Απόγνωση»
