γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Η κατάρα του κορωνοϊού εξακολουθεί να μας… κυνηγάει και ουδείς μπορεί να γνωρίζει αυτή τη στιγμή πότε θα τελειώσουμε με τον «φονιά». Τα σενάρια συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν, διάφοροι… γνώστες, βλέπουν ότι πίσω απ΄όλα αυτά βρίσκονται κάποιοι… κακοί άνθρωποι που θέλουν να μην βγαίνουμε από το σπίτι, να μην πηγαίνουμε εκκλησία, να μην κάνουμε καρναβάλια ή να μας επιβληθεί η υποδοχή εκατομμυρίων λαθρομεταναστών! Απ΄ όλα έχει ο «μπαξές» στη χώρα του 62% που πίστεψε το 2015, ότι ο άξονας της γης… γαργαλιέται.
Ένα είναι το σίγουρο: η ανθρωπότητα βιώνει ένα βιολογικό πόλεμο που δεν έχει προηγούμενο και το αποτέλεσμα είναι πλέον ξεκάθαρο και μυρίζει… θάνατο και επερχόμενη φτώχεια. Η ανθρώπινη ψυχοσύθεση έχει υποστεί πολυεπίπεδο σοκ, περίπου το 70% του πλανήτη είναι… ταμπουρωμένο στα σπίτια και μέρα με την ημέρα αυξάνεται ο λογαριασμός από τα συντρίμμια στην παγκόσμια οικονομία. Μιλάμε για ένα απίστευτο σοκ που βρίσκει ολόκληρο τον κόσμο τρομοκρατημένο. Πρόκειται για μια πανδημία που εξελίσσεται και παραπέμπει στις πιο μαύρες σελίδες της ανθρωπότητας, όταν κάποτε δεν υπήρχαν τα ιατρικά μέσα και φάρμακα και μετρούσαμε δεκάδες εκατομμύρια νεκρών.
Η παγκόσμια οικονομική κοινότητα προς το παρόν μετράει κρούσματα και θανάτους, αδυνατώντας σε πολλές περιπτώσεις να διαχειριστεί το μέγεθος της συμφοράς και τους ανθρώπους που πρέπει να περιθάλψουν τα συστήματα υγείας. Βλέπουμε δε ότι σε προηγμένες οικονομικά και τεχνολογικά χώρες, πολλές κυβερνήσεις ολιγώρησαν γιατί δεν ήθελαν να διαταράξουν την… ομαλότητα στην οικονομία. Τώρα βρίσκονται αντιμέτωπες με πλήγματα άνευ προηγουμένου, αφού εκτίθενται ως προς τη φήμη που είχαν για τα συστήματα υγείας τους, αλλά και για το μέγεθος που καλούνται να διαχειριστούν στις οικονομίες τους.
Στην Ελλάδα, τα πράγματα μπορεί να είναι ενθαρρυντικά σε σχέση με το μέγεθος του ιού-«φονιά», ωστόσο, ο ανθρώπινος πόνος περισσεύει και η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα «χτυπάει κόκκινο». Η παγκόσμια οικονομία έχει διασωληνωθεί και η… ευπαθής Ελλάδα βαριανασαίνει. Και όλα αυτά σε μια στιγμή που πιστεύαμε ότι αφήσαμε πίσω τον… εφιάλτη των μνημονίων και σιγά σιγά θα παίρναμε τον δρόμο προς την κανονικότητα. Δυστυχώς, οι καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουμε θα καταστήσουν την εποχή των μνημονίων ένα… πάρτι με μουσική και κορδελίτσες!
Η Ελλάδα διαθέτει ένα μαξιλάρι το οποίο θα διοχετευόταν στην αποπληρωμή δανείων και ήταν αποτέλεσμα της φορολογικής κατακρεούργησης που εφαρμόστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση. Επιπλέον, λόγω των άθλιων, τυχοδιωκτικών και εγκληματικών πολιτικών του 2015, οι άμυνες μας είναι ακόμη πιο περιορισμένες. Και αυτό είναι φυσικό από τη στιγμή που το τραπεζικό σύστημα είχε φάει αλλεπάλληλες… μαχαιριές λόγω της ανακεφαλαιοποίησης αλλά και των εκροών καταθέσεων (συνολικές απώλειες 70 δισ. ευρώ), επειδή μια… αγέλη ανεγκέφλων αποφάσισε να παίξει τη χώρα στα ζάρια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά προχώρησε στη λήψη μέτρων ύψους 14,5 δισ., και προκάλεσε διαφυγόν ΑΕΠ τουλάχιστον 20 δισ. την περίοδο 2015-2019, που αποτέλεσε την καλύτερη πενταετία της καλύτερες δεκαετίας της παγκόσμιας οικονομίας και των αγορών «Κερασάκι στην τούρτα» ήταν η εκχώρηση για 99 χρόνια όλων των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Αυτά είναι τα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα οποία οδήγησαν σε περαιτέρω εξασθένιση της οικονομίας και της κοινωνίας.
Η παραπάνω εικόνα αποτελεί απαραίτητη υπενθύμιση για να καταλάβουμε πόσο μεγάλη ζημιά προκλήθηκε από τους ανεγκέφαλους που κυβέρνησαν την περίοδο 2015-2019 και πόσο μικρότερα είναι τα περιθώρια για να αντιμετωπίσούμε την οικονομική συμφορά που έρχεται. Ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός ο οποίος έρχεται να πληρώσει το πλέον βαρύ τίμημα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη κατάσταση κατά τα τελευταία 75 χρόνια.
Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ένα πρόγραμμα προσωρινής στήριξης επιχειρήσεων και νοικοκυριών με διανομή… «κομμουνιστικών» επιδομάτων και μετάθεση πληρωμών. Το 75% του ιδιωτικού τομέα έχει τεθεί εκτός μάχης. Περίπου 700.000 επιτηδευματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες βρίσκονται στο καναβάτσο και 1.700.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει όταν με το καλό περάσουμε το πρώτο στάδιο αυτής της πρωτοφανούς δοκιμασίας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο τέλος της αρχής και ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί μέσα στο καλοκαίρι, αλλά και τι μας επιφυλάσσει η μοίρα από τον Οκτώβριο, οπότε είναι πιθανή μια νέα αναζωπύρωση της πανδημίας.
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι τουλάχιστον 300.000 επιχειρήσεις δεν θα μπορέσουν να αντέξουν και τουλάχιστον 500.000-700.000 εργαζόμενοι θα βρεθούν στον… αέρα. Ήδη, έχουμε 800.000 ανέργους και εφόσον προστεθούν άλλοι 700.000 από τον ιδιωτικό τομέα μαζί με 500.000 ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες, τότε θα βρεθούμε μπροστά σε μια ύφεση σοκ και σε έναν δείκτη ανεργίας πλησίον του 40%!!! Αν για κάποιους είναι υπερβολές όλα αυτά, φανταστείτε τι έχει να συμβεί το καλοκαίρι με τον… νεκρό τουρισμό! Από κοντά ακολουθούν λόγω του φόβου και της αλλαγής των συνηθειών χιλιάδες επιχειρήσεις στη μαζική εστίαση. Δεν θα είναι εύκολο να ξαναβγούμε ελαφρά την καρδία σε ταβέρνα, εστοτόριο, καφέ, μπαρ, κλαμπ και γενικά σε χώρους όπου μπορεί να υπάρχουν αποστάσεις των… 50 πόντων μεταξύ ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν θα ανοίξουν σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις στις τουριστικές περιοχές, αλλά θα συμπαρασυρθούν και χιλιάδες άλλες στην υπόλοιπη επικράτεια.
Πέραν του τουρισμού, η υπολειτουργία χιλιάδων βιομηχανικών και βιοτεχνικών μονάδων, θα οδηγήσει σε πλήγμα στις εξαγωγές μας και συνεπώς σε απολύσεις, όταν θα λήξει ο… παράδεισος των κομμουνιστικών μέτρων που εκ των πραγμάτων ήταν υποχρεωμένη να πάρει η κυβέρνηση για λόγους ανωτέρας βίας. Στο ίδιο μήκος και το λιανικό εμπόριο, καθώς ελάχιστοι θα σκεφτούν να αγοράσουν για παράδειγμα ρούχα. Καλά είναι και αυτά που έχουμε στις ντουλάπες μας. Άλλωστε δεν είναι καιρός για σπατάλες και αυτό που προέχει στην παρούσα φάση είναι η εξασφάλιση των βασικών αναγκών σε τροφή και προσωπική φροντίδα και υγιεινή. Και βέβαια, δεν ξέρουμε καν τι θα γίνει τους επόμενους μήνες, καθώς θα πληγεί η αλυσίδα των εξαγωγών και εισαγωγών, αφού όλες οι χώρες του πλανήτη είναι σε… καραντίνα. Το εξαγωγικό εμπόριο και οι λιανικές πωλήσεις, έρχονται να «κουμπώσουν» και με τις μεγάλες απώλειες στον κλάδο των μεταφορών. Ιδίως στην εμπορική ναυτιλία, το παγκόσμιο lockdown σημαίνει κατάρρευση των ναύλων και παροπλισμό των περισσότερων εμπορικών πλοίων.
Ακόμη και αν στηριχθούν όλες οι επιχειρήσεις με δάνεια ή μετάθεση πληρωμών ή επιδοματικού χαρακτήρα παρεμβάσεις, αυτό δεν αλλάζει την κατάσταση. Το μεγάλο πρόβλημα θα είναι ο περιορισμός της πελατείας είτε λόγω αλλαγής των συνηθειών που επιφέρει η πανδημία, είτε λόγω πενιχρών εισοδημάτων, είτε λόγω αρνητικών προσδοκιών για το αύριο. Το επίπεδο ζωής για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού θα υποστεί πρωτοφανώς τεράστιο πλήγμα που μικρή σχέση θα έχει ακόμη και με τις χειρότερες μέρες του σκληρού μνημονιακού πυρήνα. Έρχεται ένα τσουνάμι άνευ προηγουμένου. Και αυτό θα συμβεί και στο εξωτερικό. Μάλιστα, λόγω της ασφάλειας που εμπνέουν οι χειρισμοί στην αντιμετώπιση του υγειονομικού φαινομένου, αλλά και των προσδοκιών για απώλεια της εργασίας ή για μειώσεις των παροχών, χιλιάδες συμπολίτες μας που μετανάστευσαν τα τελευταία δέκα χρόνια, θα αναγκαστούν να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Αντιστοίχως, χιλιάδες άνεργοι και εξαθλιωμένοι των πόλεων, θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στα χωριά τους για να έχουν ένα πιάτο φαγητό.
Το κλείσιμο πολλών δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων και η απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, σηματοδοτούν την επόμενη μέρα του δράματος. Άνθρωποι χωρίς δουλειά που πλήρωναν τα δάνεια τους και τους φόρους τους, δεν θα μπορούν να το κάνουν. Άνθρωποι που μένουν στο ενοίκιο θα βρεθούν στο… αέρα. Τα καταναλωτικά πρότυπα που ξέραμε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, θα αποτελέσουν ανάμνηση της εποχής των… καλοταϊσμένων αγελάδων! Χιλιάδες αγρότες δεν θα μπορούν να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους και έτσι θα υπάρξουν ελλείψεις, οι οποίες σε σημαντικό βαθμό δεν θα μπορούν να καλυφθούν από τις εισαγωγές, αφού αντίστοιχη θα είναι η κατάσταση και στις άλλες χώρες. Έτσι, θα προκληθεί αύξηση τιμών και θα πάρουμε μια… γεύση από την κρίση που θα πλήξει την παραγωγή και την εφοδιαστική αλυσίδα.
Το επόμενο στάδιο από τον… επιτάφιο θρήνο για τον ιδιωτικό τομέα, είναι η εικόνα του κράτους. Χωρίς μεροκάματα, χωρίς εισοδήματα, χωρίς δυνατότητα πληρωμής φόρων και εισφορών, χωρίς τη δυνατότητα κατανάλωσης, πώς μπορεί να συντηρηθεί ένα κράτος που μόνο για μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και λειτουργικά έξοδα, θέλει 5 δισ. ευρώ μηνιαίως; Πώς μπορεί να πιστεύει κάποιος ότι με έσοδα 1-2 δισ ευρώ τον μήνα θα μπορούν να στηριχθούν υπερδιπλάσιες δαπάνες; Ποιος θα είναι αυτός που θα δανείζει μια τέτοια χώρα, από τη στιγμή που και ο ίδιος θα αντιμετωπίζει πρόβλημα δανεισμού; Μέχρι στιγμής, έχουν παρθεί κάποια μέτρα για να στεγανοποιηθούν οι διαρροές, ωστόσο, είναι προφανές ότι μιλάμε για ζημιές τουλάχιστον 3 τρισ. ευρώ στον ευρωπαϊκό χώρο.
Λοιπόν, ήρθε η ώρα να… λογαριαστούμε και να καταλάβουμε ότι χωρίς τον ιδιωτικό τομέα, δεν υπάρχει Κράτος. Για να το κάνουμε και πιο… λιανά, δεν υπάρχουν τα αναγκαία όπλα για τις ένοπλες δυνάμεις, δεν υπάρχουν τα απαιτούμενα μέσα για την ασφάλεια των πολιτών, δεν υπάρχουν πόροι για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν υπάρχει… αύριο. Και εφόσον έχει ισοπεδωθεί ο ιδιωτικός τομέας, πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν κάποιοι ότι κάθε μήνα θα πληρώνονται στο ακέραιο μισθοί στο Δημόσιο, συντάξεις, επιδόματα και παροχές, ύψους 4,3 δισ. ευρώ; Η χώρα, όπως και όλες οι άλλες χώρες και μάλιστα προηγμένες, βρίσκονται αντιμέτωπες με την τέλεια καταιγίδα.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να συζητάμε για κρίση θεσμών όπως η Ευρωζώνη, για κοσμογονικές γεωπολιτικές αλλαγές, για την αναζωπύρωση περιφερειακών συγκρούσεων και για ανάφλεξη στις κοινωνίες, οι οποίες μπορεί να εξεγερθούν και να αντιδράσουν μπροστά στον κίνδυνο αντιμετώπισης ακραίας φτώχειας. Η πανδημία του κορωνοϊού, ήρθε να μας αποδείξει με τον πλέον οδυνηρό τρόπο, ότι όπου δεν υπάρχει ιδιωτικός τομέας, τότε δεν μπορεί να συντηρηθεί κανένα κράτος. Και εξυπακούεται ότι όπου δεν υπάρχει οργανωμένο και ασφαλές κράτος δεν μπορεί να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας.
Η σημερινή λειτουργία του κράτους στηρίζεται στους φόρους και στα δανεικά της προηγούμενης περιόδου. Τώρα, μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο με τραγική συρρίκνωση της κατανάλωσης, ακραία πίεση στα εισοδήματα, αδυναμία πληρωμής φορολογικών υποχρεώσεων, λογαριασμών κ.ά. Αυτό σημαίνει ότι «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Από τη στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας, ως βασικός πυλώνας στην αλυσίδα ενός κράτους, καταρρέει, τότε μην περιμένουμε ότι θα μπορούν να υποστηριχθούν οι τρέχοντες μισθοί στο Δημόσιο και οι παρούσες συντάξεις. Μόνο με… πλατανόφυλλα! Επειδή, πολλοί μπορεί να αρχίσουν να διαμαρτύρονται και να βλέπουν σενάρια συνωμοσίας ή… ανάλγητες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, απλά να τους πούμε ότι είναι παντελώς ανόητοι και αντί να βλέπουν το πρόβλημα, «τρώγονται» με το δάκτυλο που τους δείχνει το πρόβλημα.
Λοιπόν… Σοβαρευόμαστε, συμμορφωνόμαστε, προβληματιζόμαστε, ψαχνόμαστε, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να βγάλουμε από το μυαλό μας ότι η δραματική κατάσταση στην οικονομία, θα προσφέρεται για ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, τυχοδιωκτισμούς, λαϊκισμό και πλειοδοσία. Μαθητευόμενοι μάγοι, ψεύτες, πολιτικοί απατεώνες, αμόρφωτοι και αστοιχείωτοι δεν έχουν θέση σε αυτό που πρέπει να γίνει ώστε να ανασυγκροτηθεί η χώρα μετά από αυτή τη συμφορά. Όσοι πιστέψετε τέτοιους τύπους, τότε να ετοιμάζεστε για τρις χειρότερα. Θα είμαστε άξιοι της πιο κακής μας μοίρας. Η πολύ πρόσφατη εμπειρία είναι η πιο τρανή απόδειξη για το πώς οι απατεώνες μπορούν να γίνουν επικίνδυνοι για τη χώρα και τον λαό της…
