γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
31 Ιανουαρίου η Ευρώπη όχι μόνο έγινε μικρότερη κατά ένα μέλος, αλλά έχασε και μία χώρα που ήταν σημαντική για την ίδια την Ένωση. Οι ίδιοι οι κάτοικοι είδαν την χώρα τους να γίνεται από Μεγάλη Βρετανία σε Μικρά Βρετανία.
Το Brexit είναι γεγονός μετά από τριάμισι χρόνια από το δημοψήφισμα του Ιουνίου του 2016 που κέρδισε το Leave, η Βρετανία έφυγε από την Ευρώπη με ένα βαρύ και ψυχολογικό βάρος να διακατέχει όλους τους κατοίκους της.
Το Brexit «έφαγε» δύο πρωθυπουργούς, Ντέιβιντ Κάμερον, Τερίζα Μέι και δύο αρχηγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον Τζέρεμι Κόρμπιν των Εργατικών και την Τζο Σουίσνον των Φιλελεύθερων Δημοκρατών.
Ο Μπόρις Τζόνσον όμως το έκανε πράξη, είπε ότι θέλει το Brexit και θα το πετύχει. Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα για το Λονδίνο.
Μπορεί ο λαϊκισμός ότι «οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια ευελιξίας και ότι τα λεφτά από το δημόσιο σύστημα υγείας θα παραμείνουν στο Λονδίνο» να είναι ένα ψέμα, αλλά η Βρετανία καλείται να το διαχειριστεί.
Η επόμενη ημέρα είναι δύσκολη για το Ηνωμένο Βασίλειο, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την Γηραιά Αλβίωνα που μπορεί να μην είναι τόσο ενωμένο σε λίγα χρόνια.
Η Σκωτία και η Νικολά Στέρζτον είναι η μεγάλη απειλή για την συνοχή του Ηνωμένου Βασιλείου και είναι αποφασισμένη η Σκωτία να διενεργήσει νέο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία από την Αγγλία και να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη ένα πρόβλημα είναι η Βόρεια Ιρλανδία που μερικοί θέλουν να ενωθούν με την Ιρλανδία. Το Brexit μπορεί να είναι και ο επιταχυντής των εξελίξεων για την διάσπαση του Ηνωμένου Βασίλειου κάτι που θα τεσταριστεί η ενότητα τα επόμενα χρόνια.
Ο πρωθυπουργός της Αγγλίας έχει πει ότι στους επόμενους έντεκα μήνες θα έχει κλείσει την συμφωνία με την ΕΕ. Είναι δύσκολο, γιατί πρέπει να συμφωνηθούν δύσκολα θέματα όπως το θέμα της εμπορικής πολιτικής και της ενιαίας αγοράς που είναι δύο πολιτικές συμβατές με την έννοια της ένωσης.
Οι διαπραγματεύσεις μπορεί να πάρουν καιρό, μήνες ή ακόμη και χρόνια. Ενδιαφέρον έχει η περίπτωση της Nafta, που είναι μία συμφωνία μεταξύ ΕΕ-Καναδά που απελευθερώνει τους δασμούς στο 98,6% και έχει και ευκαιρίες στις επιχειρήσεις.
Πολλοί ευρωπαίοι πολίτες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλουν να δούνε την Αγγλία να επιστρέφει, αλλά σε ποια Ευρώπη θα επιστρέψει και πότε;
Σε μία κοινότητα που η Γερμανία θα έχει χάσει την αίγλη της και την οικονομική σταθερότητα. Τι θα έχει απομείνει από την Ένωση; Το Erasmus, το Μάαστριχτ, η ΟΝΕ. Η μπελ επόκ της Ευρώπης θα είναι μία ευχάριστη ανάμνηση.
Η Βρετανία θα μας λείψει, αλλά το πρόβλημα είχε ξεκινήσει από το 1979 όταν η Θάτσερ είπε ότι «θέλω τα λεφτά μου πίσω». Μπορεί να τα κατάφερε, αλλά ο γάμος της Βρετανίας με την ΕΕ δεν ήταν ποτέ εύκολος. Άλλωστε, ο μεγαλοϊδεατισμός, η ψευδαίσθηση του Global Power πάντα έκαναν τους Βρετανούς δύσπιστους προς την Κοινότητα…
