γράφει ο Νίκος Παπαδόπουλος.
Με αφορμή της συνέντευξης της Κατερίνας Βρανά σε Κυριακάτικη εφημερίδα…
Θυμίζω ότι η Κατερίνα Βρανά σπούδασε υποκριτική στη Βρετανία, από το 2009 ξεκίνησε stand up comedy με μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2016 βγήκε ο τρίτος πιο αστείος άνθρωπος σε διεθνή διαγωνισμό. Το 2017 περνάει μια πολύ σοβαρή περιπέτεια με την υγεία της στη Μαλαισία που της άφησε επιπλοκές στην ομιλία της και κινητικά προβλήματα και μιλάει για την δύναμη του χιούμορ ακόμα και σε πολύ σοβαρές στιγμές και δύσκολες. Υπενθυμίζω ότι το 2019 έδωσε μία παράσταση και επανεμφανίστηκε στη σκηνή με τη παράσταση «σχεδόν πέθανα».
Άλλωστε ο θυμόσοφος λαός λέει «δεν υπάρχει γάμος χωρίς δάκρυα και κηδεία χωρίς γέλιο».
Άλλωστε η είσοδός μας στη ζωή συνδέεται με τι πρώτο κλάμα μας που είναι η πρώτη μας ανάσα και η έξοδος μας από αυτή τη ζωή με τη τελευταία μας ανάσα τον επιθανάτιο ρόγχο με ένα δάκρυ αποχαιρετισμού.
Τουλάχιστον όσο είμαστε ζωντανοί να θυμόμαστε να γελάμε με τους εαυτούς μας και με τους άλλους. Λένε ότι τα χρόνια που ζεις είναι αυτές οι στιγμές που αγαπάς, μοιράζεσαι, χαίρεσαι, γελάς.
Υπάρχουν πολλά είδη χιούμορ. Το ενεργητικό, το παθητικό. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ενεργητικό χιούμορ αλλά κάποιοι άλλοι που έχουν παθητικό χιούμορ, όπως λέμε στο σεξ υπάρχουν παθητικοί, ενεργητικοί εραστές αλλά για να γίνει παιχνίδι και στα δύο χρειάζονται τουλάχιστον δύο. Βέβαια όσο αυξάνονται τα άτομα αποκτά μία δυναμική η κατάσταση.
Το χιούμορ αποδομεί τη σοβαροφάνεια και αποφορτίζει τις εντάσεις.
Η γιαγιά μου έλεγε «άνθρωπο που γελάει μην τον φοβάσαι». Τουλάχιστον εγώ κάποιες στιγμές που δεν μπορώ να γελάσω ή να κάνω χιούμορ, προσπαθώ να προσεύχομαι.
Στη χώρα του Αριστοφάνη και όχι μόνο, αυτή η χώρα που γέννησε μεγάλους κωμικούς, μεγάλους σατιρικούς συγγραφείς που πολλά γίνονται καθημερινά σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής που είναι για γέλια και για κλάματα… εγώ διαλέγω στο τέλος το γέλιο. Για πολλά χρόνια έκλαιγα ή θύμωνα κυρίως με τους άρχοντες του τόπου και με όλους εκείνους τους μεγαλόσχημους που έχουν τη δύναμη, την εξουσία και τα μέσα και προσπαθούν να μας πείσουν ότι νοιάζονται για εμάς.
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας και ένα μικρό μυστικό που το ξέρει η γυναίκα μου και κάνα-δυο φίλοι. Είχα ζητήσει και εγώ μια μικρή μονοκατοικία στο Δαφνί κοντά στην κα Σταμάτη, αλλά δεν μου την έδωσαν. Παρόλο που είμαι ασφαλισμένος. Και σίγουρα είμαι τρελός, γιατί πληρώνω όλους τους φόρους μου, τα ΕΝΦΙΑ και τις ασφαλιστικές εισφορές μου. Μου τόνισαν πως δεν γίνεται να μου παραχωρηθεί για νοσηλεία γιατί δεν έχω διατελέσει ποτέ υπουργός, ούτε ο άντρας μου ήταν ποτέ υπουργός και το κακό είναι ότι δεν έχω και κανένα φίλο υπουργό.
Τώρα εδώ που τα λέμε, η κα Σταμάτη όσο είναι ετήσιο μπάτζετ του Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο και όσα πληρώνει κάθε χρόνο για τους παίκτες του ο κος Αλαφούζος, τα χαλούσε εκείνη για κουρτίνες.
Εδώ που τα λέμε φίλοι Παναθηναϊκοί, το πιο βιώσιμο πλάνο αν δεν πετύχει το γήπεδο στο Βοτανικό και το PAO ALIVE είναι το DAFNI ALIVE. Ο Αλαφούζος πήρε μια ομάδα με 120 χρόνια ιστορία και εκατομμύρια φιλάθλους και έκανε το τριφύλλι μαραμένο μαρούλι. Εδώ και τώρα γήπεδο στο Δαφνί με διαρκείας από Δρομοκαΐτειο και Αιγινήτειο. Πες μου τώρα αν είσαι Παναθηναϊκός πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις;
Ο πραγματικός λόγος που δεν με δέχτηκαν στο Δαφνί είναι ότι είμαι χοντρός και τρώω πολύ και εδώ που τα λέμε πιάνω και πολύ χώρο.
Κύριέ μου, είμαστε σε μια χώρα που όλοι οι έξυπνοι ενήλικοι μπήκαν στο δωμάτιο και όλοι οι υπόλοιποι ήμασταν έτοιμοι για το φρενοκομείο. Κάποιοι νοιαζόντουσαν πολύ για τον λαό και έπαιρναν μισθούς από δέκα μεριές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, έβγαλαν λεφτά από ομιλίες και έκδοση βιβλίων και έτρωγαν γαρίδες και καραβίδες με φόντο την Ακρόπολη για το καλό του τόπου. Για να ενισχύσουν την εικόνα της χώρας.
Βέβαια ο μόνος τρόπος για να πάρεις κανένα πενηντάευρο από το ΑΤΜ ήταν να το ανατινάξεις. Σε αυτή τη χώρα που αν δεν γελάς μια ώρα αρχύτερα θα πας. Αδέλφια πρέπει πρώτα να μάθουμε να γελάμε με τον εαυτό μας, μετά με τον διπλανό μας και φυσικά με τον πισινό μας.
Ο λαός λέει χαζό παιδί χαρά γεμάτο. Που όλοι σε αυτόν τον τόπο που είναι γόνοι πολιτικών πρέπει να γίνουν και αυτοί βουλευτές και πολιτικοί και γιατί όχι και πρωθυπουργοί.
Από την ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη πήγαμε στη βιώσιμη ανάπτυξη, στη δίκαιη ανάπτυξη, στη μεγάλη ανάπτυξη, στη πολύ μεγάλη ανάπτυξη.
Μεγαλώνει, μεγαλώνει τα παιδιά, για όσους δεν έχουν νου ή δεν θυμούνται καλά, το ΝΟΥΝΟΥ. Το γάλα ΝΟΥΝΟΥ μεγαλώνει τα παιδιά, τα κάνει μεγάλα και δυνατά.
Το τελευταίο το ακούσατε που είπε η Φώφη; Πρότεινε για υποψήφιους Προέδρους της Δημοκρατίας Σημίτη, Βενιζέλο και Γιωργάκη. Ο Βενιζέλος δεν κάνει για το κόμμα της αφού τον έδιωξε, αλλά να τον φάμε εμείς στη μάπα.
Ελληνικέ λαέ έχεις μήνυμα. Μπαμπά, μαμά είμαι ο γιος σου, είμαι η κόρη σου. Είμαι η επόμενη γεννά. Μπαμπά – μαμά τι θα μας φέρει ο άγιος Βασίλης το 2020; Εσείς που λείπατε τόσα χρόνια στα ξένα και ταξιδεύατε – φυσικά εννοώ νοερά – έφυγε ο Αλέξης και ήρθε ο Κυριάκος μπαμπάς και μαμά.
Εσύ μπαμπά όταν θα γυρίσεις τι θα μου φέρεις; Εδώ στη τηλεόραση λέγονται πολλά. Για Κώστα ,Αντώνη, Γιώργο, Βαγγέλη.
Άκου παιδί μου, από τη Σιγκαπούρη θα σου φέρω ένα τρενάκι ξύλινο για τον Κώστα γιατί τα υποβρύχιά του γέρνανε. Οι φρεγάτες δεν δούλευαν και τα τρένα στις γραμμές δεν χωρούσαν. Από το Χονγκ Κογκ θα φέρω για τον Γιωργάκη ένα ξύλινο αλογάκι γιατί έχει κουραστεί από το τζόκινγκ και τη ποδηλασία. Και θα του πάρω το καλάμι να το δώσω στον Αλέξη που τα έκανε όλα σωστά. Από τον Παναμά θα πάρω έναν μεγάλο αρκούδο που να είναι πιο μεγάλος από τον Βαγγέλη για να μην νιώθει μόνος. Στον Αντώνη δεν θα φέρω τίποτα. Του κάναμε το δώρο του, του δώσαμε το Ζάππειο και τον κάναμε Πρωθυπουργό. Όσο για τον Κώστα που τον αγαπώ πολύ θα του κάνω δύο δώρα. Από την Αμερική που έχει το αυθεντικό Black Friday ένα καινούργιο play station με καινούργια κονσόλα και όταν θα έρθω Ελλάδα ένα μεγάλο τραπέζι στον Μπαϊρακτάρη, ό,τι φάμε ό,τι πιούμε από μένα.
Αδέλφια, φίλοι μου, συμπολίτες, θέλω να γελάτε και να γελάτε πολύ μέσα από τη καρδιά σας. Και εγώ μαζί σας. Έρχονται καλύτερες μέρες. Αλλάζουμε. Λεφτά υπάρχουν. Έρχεται η ανάπτυξη. Έρχονται οι επενδύσεις. Όλοι εδώ έρχονται, όλα εδώ έρχονται. Έρχονται οι μετανάστες, έρχονται οι πρόσφυγες, έρχονται και οι Τούρκοι.
Μην ταράζεστε όμως. Γελάει καλύτερα όμως όποιος γελάει τελευταίος.
