γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Αντιρρήσεις διαδικαστικές διάφορες…. δήθεν η έκτασή του είναι μεγάλη, η καινοτομία του εκλείπει, όχι θυμίζει οργάνωση ΑΕ, συγκεντρωτική δομή, πρωθυπουργικό κ.α. Ωστόσο η προσπάθεια δεν αναζητά την αδρεναλίνη στις πολιτικές ιδέες και τα ουάου, παρά το αυτονόητο και το απολύτως λογικό.
Η προσπάθεια λοιπόν εστιάζει στην κωδικοποίηση, ανανέωση και επικαιροποίηση δαιδαλωδών διατάξεων, ώστε να λάβουν ένα σύγχρονο ρυθμιστικό ρόλο. Αφορά διατάξεις των τελευταίων 50 ετών οι οποίες επικαλύπτονται, άλλες ισχύουν και άλλες όχι και κανείς σχεδόν δεν γνωρίζει τι με ακρίβεια ισχύει. Εξαιτίας αυτών πολλοί συμπολίτες μας ταλαιπωρούνται σε δημόσιες υπηρεσίες, εμπλεκόμενοι σε δικαστικές διαμάχες.
Απαιτείται λοιπόν σύγχρονη νομοθέτηση, συστηματοποίηση και χρήση της τεχνολογίας στην πλειονότητα των υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης, προκειμένου για ευελιξία και αξιοπιστία. Ο πολίτης για να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, προσκομίζει χαρτιά, χαρτιά και χαρτιά. Ο στόχος λοιπόν είναι η λιγότερη γραφειοκρατία, η καταπολέμηση της διαφθοράς, ο καλύτερος συντονισμός του κράτους αλλά και η εποπτεία των υπουργείων, σε συνάφεια με την κυβερνητική πολιτική. Αποτρέπεται έτσι η κομματική επετηρίδα στην κατάληψη των κρατικών αξιωμάτων, οι υπηρεσίες φαντάσματα του δημοσίου, η πολιτική ευνοιοκρατία, ο πελατειασμός και ο καρανικισμός. Περιστατικά πληθώρας μετακλητών, αποσπάσεων σε βουλευτικά γραφεία ή τύπου ΑΓΡΟΓΗΣ δεν θα μπορούν να εκτελεστούν.
Οφείλουμε ένα σύγχρονο κράτος. Και σύγχρονο είναι οι δημόσιες υπηρεσίες που ο πολίτης πληρώνει αδρά, να στοχεύουν κατευθείαν στις ανάγκες του και όχι να διέρχονται μέσα από δέκα σφραγιδοκάπηλους νοματαίους ή μονοπωλιακές δομές με την ανοχή και την προστασία του κράτους. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Ο πολίτης δεν παύει να είναι ένας πελάτης, που χρήζει εξυπηρέτησης και όχι ένας είλωτας. Το κράτος οφείλει να τον διευκολύνει, να του παρέχει τη δυνατότητα επιλογής του γιατρού, της εκπαίδευσης, ακόμη και του σχολείου και εντέλει τα χρήματά του να πιάνουν τόπο και να μη γίνονται μετακλητοί, συμβασιούχοι, υπεράριθμοι και ημέτεροι. Να υπάρχει ασφάλεια. Σύγχρονο είναι η προσαρμογή στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και όχι η πρόσδεση στη μελισσοκομία και τον κρατισμό.
Εκ του αποτελέσματος θα κριθεί το εγχείρημα. Σήμερα ωστόσο, δέκα χρόνια μετά την κρίση, το ζητούμενο για τον πολίτη είναι η αποτελεσματικότητα και η διευκόλυνσή του στην καθημερινότητα και όχι αν αναλαμβάνει 2 ή 3 περισσότερες εξουσίες ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Η υποκρισία να εκλείψει λοιπόν γιατί η κοινωνία πρέπει να αναπνεύσει.
