γράφει ο Γιώργος Κοντογιάννης.
Σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο ο Κυριάκος Μητσοτάκης που, όπως όλα δείχνουν, θα είναι ο αυριανός πρωθυπουργός, δίνει το μήνυμα σε συνεργάτες και στελέχη της ΝΔ ότι δεν πρόκειται να αναχθεί αλαζονικές συμπεριφορές.
Μπροστά του έχει μια μάχη από την οποία για να βγει νικητής, χρειάζεται την στήριξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερου τμήματος των Ελλήνων πολιτών.
Οι πολίτες έδειξαν με την ψήφο τους στις εκλογές της 26ης Μαΐου και της 2ας Ιουνίου, ότι θα στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία και στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου. Η απόφασή τους να του δώσουν τη νίκη φέρεται ως δεδομένη. Το ζητούμενο είναι το εύρος της νίκης της Νέας Δημοκρατίας και όχι αν θα είναι νικήτρια.
Ο αγώνας, ωστόσο, δεν τελειώνει στις 7 Ιουλίου. Το αντίθετο. Τότε αρχίζει. Γιατί το ζήτημα δεν είναι να κερδίσουμε τη «μάχη» αλλά τον πόλεμο. Και ο πόλεμος θα κερδηθεί αν καταφέρουμε να επαναφέρουμε την Ελλάδα στην κανονικότητα και αν την οδηγήσουμε ξανά στη ρότα της ανάπτυξης.
Στην πολιτική υπάρχουν κάποιοι κανόνες. Και ένας βασικός και πολιτικά αναλλοίωτος είναι ο εξής: Όσο πιο ισχυρή κυβέρνηση υπάρχει σε μια χώρα τόσο μεγαλύτερη σταθερότητα υπάρχει.
Στην Ελλάδα αυτήν την ώρα οι κίνδυνοι ελλοχεύουν από παντού. Η χώρα χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση η οποία απερίσπαστη από εσωτερικά κοινοβουλευτικά προβλήματα πλειοψηφιών, θα δώσει τη μάχη όχι μόνο για την οικονομία αλλά και για την προάσπιση των εθνικών δικαίων.
Ένας ισχυρός παράγοντας που θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην αποδοτικότητα της επόμενης κυβέρνησης θα είναι η αξιοπιστία της. Και η αξιοπιστία της θα κριθεί από την αποτελεσματικότητά της. Στην Πάτρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύθηκε ότι μέσα στην πρώτη εβδομάδα της διακυβέρνησής του θα ξεμπλοκάρει την επένδυση στο Ελληνικό. Γνωρίζει ότι μπορεί να το επιτύχει. Η υλοποίηση της δέσμευσης θα αποτελέσει το καθοριστικό μήνυμα προς τους επενδυτές που αναμένουν δείγματα γραφής, ώστε να ξεκινήσουν οι επενδύσεις στην Ελλάδα, μια χώρα που βρίθει ευκαιριών αλλά και γραφειοκρατικών εμποδίων. Η υλοποίηση της δέσμευσης του προέδρου της ΝΔ ότι θα προχωρήσει άμεσα σε μειώσεις της φορολογίας είναι ένα άλλο στοιχείο από το οποίο θα κριθεί η αξιοπιστία της επόμενης κυβερνήσεως, αλλά και εκείνο που θα αποτελέσει έναν επί πλέον πόλο έλξης επενδυτών. Και οι επενδύσεις ισοδυναμούν με θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.
Τέλος ένα στοιχείο που θα καθορίσει την επιτυχία της επόμενης κυβέρνησης αλλά και τη διάρκεια παραμονής της στην εξουσία είναι το ζήτημα της ηθικής.
Οι ευρωεκλογές έδειξαν ότι στα πανιά του σκάφους της ΝΔ πνέει ούριος άνεμος. Το πρόβλημα είναι ο «αέρας» αυτός να μην επηρεάσει τα μυαλά των στελεχών του κόμματος τα οποία οφείλουν να καταλάβουν ότι άλλο αέρας νίκης και άλλο «καλάμι». Τίποτα δεν έχει κριθεί. Και για την ακρίβεια, ιδιαίτερα τώρα η συμπεριφορά όλων μας περνάει από μικροσκόπιο κάθε μέρα από τους πολίτες.
Όχι αλαζονική συμπεριφορά.
Όχι σε ρεβανσιστικές συμπεριφορές προς όσους είχαν «ξεστρατίσει» το 2015.
Ναι στις ανοιχτές πόρτες.
Χρειαζόμαστε και την τελευταία ψήφο, όλων όσων αποδέχονται το κυβερνητικό μας πρόγραμμα.
Στόχος μας η ενότητα του ελληνικού λαού και όχι να υψώσουμε διαχωριστικές γραμμές σε «δικούς μας» και… «άλλους».
Τα προβλήματα που η ΝΔ θα αντιμετωπίσει την επομένη των εκλογών απαιτούν τη μέγιστη δυνατή συναίνεση του εκλογικού σώματος ή, τουλάχιστον, την ανοχή του.
Και για να επιτευχθεί η ανοχή ο νικητής πρέπει να δείξει το πολιτικό μεγαλείο του έχοντας την αγκαλιά του ανοικτή για όλους τους Έλληνες.
Στην κυβέρνηση πρέπει να μπουν άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν την εξουσία προς όφελος του ελληνικού λαού και όχι να την απολαύσουν ως λάφυρο του πολιτικού «πολέμου» προς όφελος του εαυτού τους.
Ο λαός πρέπει να καταλάβει από την καθημερινή μας συμπεριφορά ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και ότι αυτό που απώλεσε η Αριστερά στο «πάντρεμά της» με την εξουσία, την ηθική, τη διαθέτει η Νέα Δημοκρατία. Πρέπει να καταλάβουμε ότι πολιτική χωρίς ηθική είναι νερό στο μύλο της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς. Και η ηθική στην άσκηση της εξουσίας θα είναι ένας τομέας στον οποίο καθημερινά θα κρινόμαστε, ίσως πιο αυστηρά ακόμα και από την άσκηση οικονομικής πολιτικής.
Ας μη ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας έπεσε όχι από την υψηλή φορολογία ή από τις περικοπές στις συντάξεις, αλλά από τη στιγμή που ο λαός διαπίστωσε ότι δεν έχει ίχνος ηθικής και τσίπας. Το καταμαρτυρούν οι διακοπές στο κότερο, οι μετατάξεις και οι διορισμοί φίλων και συγγενών της τελευταίας στιγμής.
Η πολιτική σιχάθηκε τους εκφραστές του πολακισμού και των παλαιοκομματικών αντιλήψεων. Η κοινωνία απαιτεί να υπάρχει ηθική στην πολιτική, όπως απαιτεί να υπάρχει ηθική στη ζωή. Άλλωστε η πολιτική ήταν, είναι και θα είναι, ένα κομμάτι της ζωής μας ή μάλλον ένα εργαλείο που διαμορφώνει την ποιότητα της ζωής μας. Και η κρίση του λαού στον τομέα της ηθικής θα είναι αμείλικτη.
