γράφει ο Νίκας Γκίκας.
Το πολιτικό σύστημα στο παρελθόν αποτέλεσε ένα απόλυτο δείγμα παρεοκρατικού καπιταλισμού. Η απροθυμία πολλών για αυτοκριτική είναι γεγονός.
Ιδιαίτερα από το παλιό δυναμικό που διάκειται ιδεολογικά κρατικοδίαιτα, συναινετικά νεοκεϋνσιανά. Συχνά δεν γίνονταν ούτε τα αυτονόητα, επειδή παλιά και νέα τζάκια, δεξιά και αριστερά, διακαώς ευνοούσαν τη διατήρηση του πελατειασμού. Μία ελεγχόμενη διαφθορά, την οποία βιώσαμε πρόσφατα με τα λογής επιδόματα, που διαπότιζε την κουλτούρα του πολίτη, διατηρώντας τον δέσμιο των κομμάτων.
Απέναντι στήνονταν αποδιοπομπαίοι τράγοι, είτε ως ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, είτε ως κακοί ξένοι τοκογλύφοι, Μέρκελ ή Βέμπερ, είτε με την ιδεολογική τρομοκρατία και εχθρότητα απέναντι στο μικρομάγαζο και τον άμοιρο επαγγελματία, είτε πάλι με το διεθνή σιωνισμό που επιβουλεύεται τον ομφαλό της γης. Μακαριστότατα σενάρια, αγαπητά από όλα τα λαϊκίστικα πολιτικά ρεύματα.
Αυτή η ανευθυνότητα και η εφησύχαση του πελατειασμού μας οδήγησε εδώ. Αλλά οι πολιτικές αυτές, διεφθαρμένες και απόμακρες από την κοινωνία, απέτυχαν. Παραδοσιακά οι βολεμένες ελίτ, αριστοκράτες και ραντιέρηδες, επιδείκνυαν μεγάλη κινητικότητα στο κοινωνικό πεδίο με ένα μανδύα αλτρουιστικό. Η αφρόκρεμα αυτή, ενίοτε και κληρονομικώ δικαίω, οικειοποιούταν την κοινωνική και ιδεολογική κινητικότητα, ως αποτέλεσμα των γνωριμιών και των διασυνδέσεων.
Και ενώ η Αριστερά έχτιζε στα κάγκελα το υποτιθέμενο ηθικό πλεονέκτημα, στην κεντροδεξιά, συχνά το “εγώ” του καιροσκοπισμού υπερίσχυε του συλλογικού. Πλείστοι οι πρόεδροι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Ακόμη και σήμερα επικαλούνται το ριζικό τους κάποιοι για να διαπρέψουν, είτε σα βουλευτές, είτε σα διοικητές. Αποκομμένοι από την πραγματικότητα και ενίοτε με συμπλέγματα και αρνητικά προσωπικά βιώματα εγωισμού, κατατείνουν σε εύκολες μεγαλοστομίες, θεωρώντας τους πολίτες αμνήμονες και ανόητους.
Η σταδιακή απομάκρυνση των φαντασιακών αυτών μεγαλειοτήτων του “καραμανλισμού” σε φλύκταινες εκτός της ΝΔ, ήταν μια ουσιώδης επιλογή. Μια ιστορική ευκαιρία την οποία οφείλει να αξιοποιήσει ο Κυριάκος με τον αέρα των 9 μονάδων, κρατώντας την πόρτα κλειστή σε ρετάλια, προσωπίδες και κόμματα σφραγίδες. Καμία συνεργασία με φαιδρά πρόσωπα του παρελθόντος, με τυχάρπαστους πολιτικούς σαλταδόρους. Όσο και να παρακαλάνε. Κύριο μέλημα η ανανέωση πέρα από συνταξιούχους και υπερήλικες, πέρα από τα κομματικά στεγανά που προσφέρουν ασφάλεια και οικειοποίηση της δημόσιας σφαίρας, με πρόσωπα που εκτίθενται στη βάσανο της κοινωνικής αξιολόγησης και πολιτικές που θα εστιάζουν στην καθημερινότητα και την κοινωνία.
Σήμερα χρειάζονται όλοι. Κύρια όμως χρειάζονται σύγχρονες αντιλήψεις, ώστε να καμφθεί και η ελάχιστη δυσπιστία, προκειμένου να αναπτυχθεί κλίμα εμπιστοσύνης και ασφάλειας.
