γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Η Αριστερά που δεν κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα (;) ήταν αυτή που θα έφερνε το νέο ήθος στην εξουσία και θα άλλαζε τον ρου της Ιστορίας. Τελικά, αποδείχθηκαν όλα παραμύθια της Χαλιμάς. Πρόκειται για ανθρώπους με μειωμένες ηθικές αντιστάσεις, «κούφιες» αξίες και άρρωστα πιστεύω, τα οποία τα βιώνουμε στην οικονομία, στα εθνικά θέματα και στην καθημερινότητα.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει χρόνο ζωής από 58 έως 205 μέρες ζωής. Πρόκειται για τη μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση λόγω συγκυρίας. Προκάλεσαν εκλογές το 2015 με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και πορεύονται εδώ και 50 μήνες με κριτήριο τον ωφελιμισμό και την ικανοποίηση των μωροφιλοδοξιών τους. Είναι δεδομένο ότι με τους σημερινούς τύπους φτάσαμε στον απόπατο της παρακμής. Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει στις εθνικές εκλογές έως τον Οκτώβριο, καλείται να διαμορφώσει ένα πλάνο έκτακτης ανάγκης προκειμένου η χώρα να καταστεί άκρως φιλικός προορισμός για τις επενδύσεις. Γιατί αν δεν έρθουν επενδύσεις, τότε είμαστε τελειωμένοι και μέσα στα επόμενα χρόνια θα βιώσουμε ακόμη χειρότερες καταστάσεις.
Η έλευση των επενδύσεων είναι μια διαδικασία που περνάει μέσα από πολλά στάδια και προϋποθέτει την αντιμετώπιση πλήθους παθογενειών. Η νέα κυβέρνηση, που όπως όλα δείχνουν θα είναι αυτή της αυτοδύναμης Νέας Δημοκρατίας ή της συνεργαζόμενης με το Κίνημα Αλλαγής, καλείται να βάλει τίτλους τέλους σε μια εποχή αρρώστιας, μιζέριας και φαυλότητας. Οι σημερινοί τύποι ενσαρκώνουν τη φαυλότητα, το θράσος, το ψέμα και την απάτη. Και μάλιστα στον απόλυτο βαθμό.
Η πολιτική αλλαγή στη χώρα δεν μπορεί να έχει πραγματικό περιεχόμενο εάν η νέα κυβέρνηση δεν γκρεμίσει εκ βάθρων ό,τι άρρωστο βιώνουμε σήμερα. Είναι δεδομένο ότι το μεγάλο στοίχημα έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της γάγγραινας του κρατισμού. Στα 9 χρόνια της μνημονιακής πραγματικότητας, δεν φαίνεται να έχουμε βάλει και πολύ μυαλό σε σχέση με το τι έφταιξε και καταλήξαμε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Η συντριπτική πλειονότητα του πολιτικού κόσμου και οι πολίτες ζουν σε έναν Νιρβάνα. Όποιος τους χαλάσει την ησυχία γίνεται εχθρός τους. Όποιος τους νανουρίσει γίνεται αγαπητός.
Η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, με την εγκληματική τακτική του 2015 οδήγησε σε ζημία άνω των 200 δισ. ευρώ, επιφέροντας πολλαπλές βλάβες στο σώμα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Από την άλλη, έχουν υπογράψει και την πλήρη ιδιωτικοποίηση των πάντων, δηλαδή αυτοί οι κρατιστές έχουν βάλει τέλος στον κρατισμό. Στη δική τους ορολογία βέβαια, αυτό λέγεται «αξιοποίηση». Όπως και να το δει κάποιος, πρόκειται για το τέλος εποχής του κρατισμού και το πραγματικό άνοιγμα της οικονομίας στην ελεύθερη αγορά. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό…
Η Νέα Δημοκρατία έχει στους κόλπους της πολιτικούς, στελέχη και ψηφοφόρους, οι οποίοι ταυτίστηκαν ή ταυτίζονται με τον κρατισμό. Άρα, το μεγάλο πρόβλημα στη χώρα δεν είναι κομματικό, αλλά εξόχως ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό. Δεν πρέπει να μπει απλά τέλος στον κρατισμό, αλλά πρέπει να κοπούν από τη ρίζα όλα τα καρκινώματα που συναποτελούν το σημερινό παρασιτικό, φαύλο και γραφειοκρατικό σύστημα διοίκησης και άσκησης της εξουσίας.
Η χώρα πρέπει να φιλελευθεροποιηθεί σε όλα τα επίπεδα, γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν έχουμε μέλλον. Η παρασιτοκρατία και η φαυλότητα της σημερινής διακυβέρνησης έχει φτάσει στο… ταβάνι. Μαζί με τα παράσιτα και τους φαύλους πρέπει να διαλυθεί πλήρως ένα σύστημα αδιαφάνειας και χυδαιότητας. Δύσκολο το εγχείρημα, αλλά εκεί θα κριθούν η επόμενη κυβέρνηση και ο επόμενος πρωθυπουργός. Αν δεν τα καταφέρουν, τότε ας είμαστε έτοιμοι για τα πολύ χειρότερα. Γιατί αυτά που βιώνουμε σήμερα θα μοιάζουν με σχολική εκδρομή στη φύση…
