γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Είναι γνωστό το ανήθικο πλεονέκτημα της εν γένει Αριστεράς. Σήμερα για όνειδος γίνεται λόγος. Με το όραμα της αυταπάτης, παραποίησαν κάθε αλήθεια, ταυτίζοντας τους αγώνες του λαού με ιδεοληψίες αποκρύπτοντας ψέματα και ωμότητες που διέπραξαν στο όνομα της δικαιοσύνης του σκοπού. Δεν είναι τυχαία η περιφρόνηση των θεσμών και οι συνεχείς μεταλλάξεις προκειμένου για τα αξιώματα.
Η παιδεία δεν θα εξαιρούταν από το ανήθικο πλεονέκτημα καθώς η γνώση και το κριτικό πνεύμα είναι εχθροί του λαϊκισμού και του μαρξισμού. Σήμερα επιθυμούν την ομηρία 150 χιλιάδων εκπαιδευτικών. Η λύση που προτείνει το υπουργείο για τους διορισμούς των εκπαιδευτικών δεν είναι έντιμη. Κατ’ αρχήν είναι σαφές πως δεν υπάρχει “βυζαχτάς” για όλους, ούτε ο κάθε κάτοχος πτυχίου πρέπει να διορίζεται. Δεν του το χρωστάει κανείς. Επιπλέον οι βανδαλισμοί συνάδουν σε φασιστικά μορφώματα και όχι με το ήθος της παιδείας.
Πέραν του ΑΣΕΠ, όταν έχεις αναπληρωτές με υπερδεκαετή προϋπηρεσία, είναι δίκαιο να μοριοδοτηθεί ολόκληρη και όχι μόνο οι 120 μήνες, διότι είναι δουλεμένη με αγώνα και αυταπάρνηση, όσους και να αφορά. Εκτός αν στους προσοντούχους προέκυψαν “δικά” μας παιδιά που χρήζουν μορίων. Ο βαθμός πτυχίου βέβαια και ανάλογα θα πρέπει να μοριοδοτηθούνε τα διδακτορικά και τα μεταπτυχιακά, με λιγότερα ωστόσο μόρια από τα προτεινόμενα. Οι ενστάσεις των εκπαιδευτικών είναι άτοπες, δεδομένου ότι οδηγούν σε ένα εξισωτισμό προς τα κάτω. Η εξειδίκευση είναι αναγκαία και επιθυμητή, πόσο μάλλον στην παιδεία. Οι έχοντες δεύτερο ή τρίτο πτυχίο ή πολλές ξένες γλώσσες να μοριοδοτούνται ακόμη λιγότερο, καθότι η ανάγκη βιοπορισμού δεν μπορεί να αποτελεί προσόν.
Η ειδική αγωγή αποτελεί ιδιαίτερο, αυτόνομο πεδίο, με εκπαιδευτικούς που διαθέτουν υψηλή εξειδίκευση, ακαδημαϊκούς τίτλους αλλά και ουσιαστική εμπειρία και επομένως θα πρέπει να απαγορευτεί η καταχρηστική μεταφορά προϋπηρεσίας από διάφορες ειδικότητες στην ειδική αγωγή. Οι μονάδες ειδικής αγωγής δεν αποτελούν το αραξοβόλι των ξεθυμασμένων του συστήματος, το μουράγιο του αράγματος.
Μηδενική μοριοδότηση για παιδιά, διότι αυτόματα αδικείται και τιμωρείται κάθε άκληρος. Η πολυτεκνία ή η τριτεκνία με ποσοστώσεις δεν μπορεί να αποτελεί αιτία διορισμού ή αναπλήρωσης. Κοινωνική και δημογραφική πολιτική το κράτος οφείλει να παρέχει απευθείας στις οικογένειες με ουσιαστικά επιδόματα, φοροαπαλλαγές ή πρόσβαση σε κρατικές δομές στα πλαίσια της ισότητας και όχι με προνομιακούς διορισμούς ή μοριοδοτήσεις από το παράθυρο.
Εάν επιθυμούμε κοινωνική πολιτική για τους εκπαιδευτικούς, θα πρέπει μόνιμοι και αναπληρωτές με αναπηρίες, τυφλοί, με απώλειες μελών, νεφροπαθείς, καρδιοπαθείς, κ.α. με 67% αναπηρία και πάνω, να τοποθετούνται κατ’ εξαίρεση κοντά στο σπίτι τους και σε ειδικές δομές, δεδομένου ότι συχνά χρήζουν βοηθητικών προσώπων οι ίδιοι. Αυτά είναι μια δίκαιη βάση. Την ώρα όμως που η εξουσία συγκλονίζεται από την αναξιοπιστία της, η πραγματική επένδυση μέλλοντος και αξιοπιστίας για την παιδεία ακούει στην αξιολόγηση, υπό τη βάσανο της οποίας θα πρέπει να περνούν τακτικά δομές και εκπαιδευτικοί. Έως ότου αντιληφθούν οι εκπαιδευτικοί τη σπουδαιότητα αυτής για την παιδεία, θα παραμένουν πελατειακά υποχείρια των εκάστοτε κυβερνώντων με τα αντίστοιχα θύματα.
