γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Η εμπειρία μας από τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα αποτελέσει για τον ιστορικό του μέλλοντος ένα εργαλείο αποτύπωσης των αποτελεσμάτων της ανοησίας και της νοοτροπίας μας. Στις αρχές του 2015 θα τελειώναμε με τα μνημόνια, θα μπαίναμε σε πορεία ισχυρής ανάπτυξης με βιώσιμο χρέος και θα ξαναβρίσκαμε τον δρόμο μας με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με αυτά που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία το 2010. Δηλαδή χωρίς το δηλητήριο του κρατικισμού και με αδρανοποιημένες τις εστίες που τροφοδοτούν τον λαϊκισμό και τους τυχοδιώκτες ή τους πολιτικάντηδες αυτού του τόπου.
Οι ανοησίες του 2015 κατέστησαν το χρέος μη βιώσιμο μετά το 2032, η χώρα υπέστη άμεσο και έμμεσο κόστος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2060, ενώ η δημόσια περιουσία έχει υποθηκευτεί σε εξευτελιστικές τιμές για 99 χρόνια. Οι συγκρίσεις είναι αρκετές προκειμένου να καταδείξουν τι έγινε μέσα σε μόλις 6 μήνες το 2015. Αν όλα τα παραπάνω συνιστούν… επιτυχία για όσους υπερασπίζονται τη σημερινή κυβέρνηση, τότε εμείς είμαστε… αστροναύτες! Ακόμη πιο προκλητικό είναι να ακούς στον δημόσιο διάλογο στελέχη της κυβέρνησης να ομιλούν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, ενώ την ίδια ώρα σου έρχεται στο μυαλό ο ποινικός κώδικας για όσα έχουν συμβεί στη χώρα κατά τους τελευταίους 41 μήνες…
Ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛισμός επικαλέστηκε το νέο και άφθαρτο. Δυστυχώς όμως, διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά οι εκφραστές της παρασιτικής νοοτροπίας του κρατικισμού. Συνασπίστηκαν με λαϊκοδεξιούς κρατικιστές για να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά τελικώς θα… φάνε το κεφάλι τους. Μιλάνε για τους… άλλους που ήταν στα πράγματα 40 χρόνια και τους έχουν μέσα στους κόλπους τους! Είτε αυτά είναι στελέχη, είτε είναι ψηφοφόροι. Είναι οι εκφραστές του μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού λαού το οποίο κοίταζε το βραχυπρόθεσμο βόλεμα με τα δανεικά αγνοώντας το μακροπρόθεσμο βάρος σε όλους. Είναι οι άνθρωποι που έβαλαν τις τελευταίες υπογραφές στο τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο, το οποίο κονιορτοποιεί τον κρατικισμό με την υπογραφή των… κρατικιστών! Θεία δίκη θα μπορούσε να πει κάποιος…
Το τέλος της σημερινής κυβέρνησης θα αποτελέσει το restart για μια χώρα που πορεύτηκε με τον κρατικισμό, τον προστάτευσε και εν τέλει εξαιτίας του κατέληξε στη χρεοκοπία. Και το… κόμμα του κρατικισμού δεν έχει χρώμα. Κάποιοι προσπάθησαν να κόψουν το καρκίνωμα ειδικά κατά την περίοδο 1990-93, αλλά τότε χάλασε η… ησυχία του κόσμου. Ο ελληνικός λαός δεν ήθελε να… εγκαταλείψει τα οράματα του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80. Αυτά που έφεραν την παραγωγική διάλυση της χώρας, την εξάρτηση από τα δανεικά και τις εισαγωγές.
Αναμφίβολα, δεν υπάρχει πιο… εύκολος δρόμος για την υποδούλωση μιας χώρας από τον υπερ-δανεισμό. Ακόμη και η Νέα Δημοκρατία του 2004 ήταν… πασοκοποημένη και κρατικοδίαιτη. Δεν τόλμησε γιατί φοβήθηκε τη λαϊκή αντίδραση. Το ίδιο είχε συμβεί και επί ΠΑΣΟΚ το 2000, όταν ο Τάσος Γιαννίτσης τόλμησε να φέρει νομοσχέδιο για τη διευθέτηση των ανισορροπιών στο ασφαλιστικό σύστημα. Ήταν τότε που λίγο ακόμη και θα έπεφτε η κυβέρνηση Σημίτη ένα χρόνο πριν μπούμε στο ευρώ και τρία χρόνια πριν την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων. Πρωτεργάτες του ιστορικού αυτού.. τάκλιν ήταν οι προερχόμενοι από την πτέρυγα του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που σήμερα κατά το μεγαλύτερο ποσοστό έχουν μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η προσκόλληση στην… κανονικότητα του κρατικισμού ήταν επιζήμια και κατέληξε να είναι μοναδικά οδυνηρή για τη χώρα και τους πολίτες. Αυτό δεν φαίνεται να το έχουν συνειδητοποιήσει οι περισσότεροι πολιτικοί αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών σ΄ αυτήν τη χώρα. Ακόμη και σήμερα λένε ανοησίες που υποδηλώνουν άγνοια και βλακεία σε σχέση με τα αίτια της χρεοκοπίας μας. Αυτό που ήξεραν όμως… πέθανε! Από την επομένη των εκλογών, η χώρα πρέπει να επανέλθει εκ των πραγμάτων στην κανονικότητα. Άλλωστε υπάρχουν οι προϋποθέσεις, καθώς έχουν ψηφιστεί όλες οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες πολέμησαν λυσσαλέα οι προερχόμενοι από την κομμουνιστική μήτρα, εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες. Θεία δίκη θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κάποιος, κάνοντας τον λογαριασμό του κρατικισμού…
Στη θέση του κρατικισμού έρχεται ο… αντι-κρατικισμός, ο οποίος συνίσταται στη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας. Μέσω αυτής αυξάνει το ΑΕΠ και δημιουργούνται καλύτερες συνθήκες για βελτίωση των κοινωνικών μεταβιβάσεων και υποδομών. Το Κράτος θα απέχει από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα και απλά θα διαθέτει ελεγκτικούς μηχανισμούς για την ορθή τήρηση των νόμων. Αυτό το αυτονόητο δεν αρέσει ακόμη και στους αριστερούς που σπούδασαν στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Δύσης. Ξέρουν τι πρέπει να γίνει, αλλά οι ιδεολογικές αγκυλώσεις είναι τέτοιες που τους έχουν κάνει να «ξεχάσουν» τα στοιχειώδη.
Το δημόσιο χρέος της χώρας και η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αποτύπωση (σε αριθμούς) της χρεοκοπημένης νοοτροπίας των γενεών της Μεταπολίτευσης. Αρέσει ή δεν αρέσει, αυτή είναι η αλήθεια. Τόσα χρόνια ζούσαμε με τα ψέματα, την πλασματική ευημερία, τις ψευδαισθήσεις και τα… παραμύθια του κάθε λογής πολιτικάντη και τυχοδιώκτη. Καιρός να προσγειωθούμε, αλλάζοντας νοοτροπία, ακούγοντας την αλήθεια και σχεδιάζοντας το μέλλον με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Η στροφή στον ρεαλισμό και τη λογική είναι η τελευταία ελπίδα για να σταθούμε όρθιοι…
