γράφει η Ντόρα Πάλλη.
Πριν από λίγες ημέρες κατά την επίσημη επίσκεψη του Ελληνα Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Πάνου Καμμένου στις ΗΠΑ ακούσθηκε από τα χείλη του μία άλλη πρόταση για το Σκοπιανό… μία πρόταση σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που προδιαγράφει η Συμφωνία των Πρεσπών.
Η δήλωση αυτή ήταν προφανώς ένας ελιγμός σε σχέση με τη κακή τροπή που έχει πάρει το θέμα της συμφωνίας με τα Σκόπια, μετά την αποτυχία του δημοψηφίσματος.
Φαίνεται ότι η κυβερνητική πλειοψηφία έχει κλονιστεί από τις εξελίξεις και προετοιμάζεται για ένα πιθανό ναυάγιο της συμφωνίας στα ήρεμα, κατά τα άλλα… νερά της λίμνης των Πρεσπών!
Η πρόταση του Πάνου Καμμένου δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Προτείνεται από τον κ. Καμμένο, να συνάψουμε αμυντική συμφωνία με ένα κράτος, που προβάλλει ένα συστημικό αλυτρωτισμό σε βάρος μας! Και προτείνεται να διευρύνουμε τις σχέσεις μας με αυτό το κράτος χωρίς να έχουμε λύσει ούτε ένα από τα αλυτρωτικά προβλήματα που έχουμε μαζί τους!
Πού είναι το όνομα της Μακεδονίας;
Πού είναι οι αλυτρωτικές αναφορές στο Σύνταγμα;
Πού είναι ο επαίσχυντος ιστορικός αναθεωρητισμός και ο αρχαίος μακεδονισμός;
Πού είναι το θέμα των…δήθεν μειονοτήτων;
Η πρόταση αυτή περισσότερο σαν άνευ όρων παράδοση φαντάζει, παρά σαν μία διαπραγματευτική τακτική.
Η δήλωση όμως του κ. Καμμένου αναδεικνύει, με τον πιο δραματικό τρόπο, ένα άλλο στοιχείο ακόμη πιο σοβαρό και πιο επικίνδυνο από τους ακροβατισμούς αυτού και του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόβλημα με τα Σκόπια! Αναδεικνύει την έλλειψη σοβαρότητας στο κυβερνητικό συνασπισμό ακόμα και μπροστά στα πιο κρίσιμα εθνικά μας ζητήματα. Ή καλύτερα, την μικροπολιτική αντίληψη που διαπνέει την κυβέρνηση ακόμα και σε θέματα εθνικής ασφάλειας.
Γίνεται μια δήλωση από το στόμα ενός βασικού Υπουργού της κυβέρνησης στο πιο επίσημο βήμα, ενώπιον του Αμερικάνου Υπουργού Άμυνας!
Η δήλωση αυτή αφορά ένα μείζον εθνικό θέμα.
Και η δήλωση αυτή ανατρέπει την μέχρι τώρα ασκηθείσα -καλή ή κακή- πολιτική της κυβέρνησης.
Ανατρέπει λεκτικά, αλλά και διαπραγματευτικά, τη θέση της κυβέρνησης. Γιατί μπορεί κάλλιστα να ληφθεί από το διεθνή παράγοντα και τους Σκοπιανούς, ως μια αλλαγή θέσης της ελληνικής κυβέρνησης.
Και ο Υπουργός αυτός μένει στη θέση του, σαν να μην έγινε τίποτα!
Και η μόνη αντίδραση είναι ένας πόλεμος ανακοινώσεων, δηλώσεων και πρωτοσέλιδων λες και η δήλωση αυτή αφορά ένα εσωκομματικό θέμα του ΣΥΡΙΖΑ!
Τέτοια φαινόμενα δεν είχε ζήσει ποτέ το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο είχε πάντα τα προβλήματά του και τις αντιφάσεις του, αλλά τηρούσε κάποια όρια πολιτικής ηθικής. Η ιστορία Καμμένου ξεπερνά κάθε όριο πολιτικής ηθικής. Και δείχνει ότι η Ελλάδα βιώνει μια περίοδο πρωτοφανούς πολιτικού αμοραλισμού και κυνισμού!
Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θελει… Μπορεί να κοροϊδεύει χωρίς να έχει καμία επίπτωση! Και το παράδειγμα το δίνουν πρώτοι οι κυβερνώντες…
Οι εκλογές που έρχονται θα είναι πραγματικά μια λύτρωση για την πατρίδα μας! Γιατί εκεί η τελική επιλογή για τους πολίτες θα είναι, αν θέλουν μια κυβέρνηση που να εννοεί αυτά που λέει, αλλά και μια κυβέρνηση που τουλάχιστον θα τους σέβεται!…
