Η πρόσβαση σε ηλεκτρικό, νερό, υγεία και τρόφιμα παραμένει περιορισμένη. Οι άνθρωποι πάλευαν να τα βγάλουν πέρα και πριν από τους πρόσφατους βομβαρδισμούς, εξαιτίας του οκταετούς ισραηλινού αποκλεισμού. Τώρα είναι ακόμα δυσκολότερο να βρουν δουλειά, καθώς το ΑΕΠ της Γάζας μειώθηκε κατά 15% εξαιτίας των καταστροφών των υποδομών.
Η μεγαλύτερη ανάγκη είναι η ανοικοδόμηση των σπιτιών που καταστράφηκαν στον πόλεμο. Ελάχιστες είναι οι επισκευές που έχουν ολοκληρωθεί και ούτε ένα νέο κτίριο δεν έχει χτιστεί. Περίπου 100.000 άνθρωποι εξακολουθούν να είναι εκτοπισμένοι και από αυτούς 1700 οικογένειες, δηλαδή 8500 άνθρωποι ζουν σε καταφύγια.
«Θέλουμε ένα κανονικό σπίτι. Όμως ζούμε σε άθλιες συνθήκες μέσα στο κρύο. Δεν νιώθουμε ασφαλείς. Περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή τα τανκς να μας βομβαρδίσουν από τα σύνορα. Θέλουμε ειρήνη και ασφάλεια. Θέλουμε να ζήσουμε όπως όλοι οι άλλοι. Τα παιδιά μου έχουν το δικαίωμα να ζήσουν και να ονειρευτούν όπως όλα τα παιδιά.» Amana al-Dabari, 39 ετών, μητέρα 7 παιδιών που ζει σε ένα καταστραμμένο σπίτι στη Ράφα, στα σύνορα με την Αίγυπτο.
Δείτε τις μαρτυρίες των κατοίκων της Γάζας, 6 μήνες μετά τους βομβαρδισμούς εδώ: http://youtu.be/LSxOkk6HLUw
Η ActionAid, δίνοντας προτεραιότητα στις γυναίκες και τα παιδιά, έχει στηρίξει 10.833 ανθρώπους ως τώρα στη Γάζα με τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης όπως κουβέρτες, στρώματα και ζεστά ρούχα για τα παιδιά. Παρέχει επίσης ψυχολογική στήριξη στα παιδιά, στηρίζει κλινικές ώστε να αγοράσουν φάρμακα και δημιουργεί προγράμματα ενίσχυσης εισοδήματος για γυναίκες ώστε να μπορέσουν να ξαναστήσουν τη ζωή τους.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να τηρήσει τις υποσχέσεις της. Από τα 5,4 δισ. δολάρια που οι δωρήτριες χώρες έχουν υποσχεθεί να δώσουν μετά τον πόλεμο, μόνο 300 εκατομμύρια έχουν εκταμιευθεί.
Πέρα όμως από τις άμεσες ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν το συντομότερο δυνατόν, η διεθνής κοινότητα πρέπει να πάρει τις πολιτικές αποφάσεις ώστε να αποτρέψει άλλον έναν κύκλο βίας στη Γάζα. Πρέπει να πιέσει το Ισραήλ, τη δύναμη κατοχής, να σταματήσει τον παράνομο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, που έχει γονατίσει την τοπική οικονομία. Υπολογίζεται ότι μέχρι και το 80% του πληθυσμού εξαρτάται από κάποιου είδους ανθρωπιστική βοήθεια και η ανεργία επιτείνει τα προβλήματα στην περιοχή.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση 1860 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (2009), τα σύνορα της Γάζας πρέπει να ανοίξουν ξανά και να επιτραπεί η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων και προϊόντων. Αντί να την πιέζουν σε περαιτέρω απομόνωση και εξάρτηση από εξωτερική βοήθεια, η επανασύνδεση των σχέσεων μεταξύ Γάζας και Δυτικής Όχθης και του υπόλοιπου κόσμου θα βοηθήσει στην αναγέννηση της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας. Παλαιότερες συμφωνίες δείχνουν ότι είναι εφικτό να υπάρχουν κανονισμοί ασφαλείας, χωρίς να τιμωρούνται ομαδικά 1,8 εκ. άνθρωποι. Το Ισραήλ έχει την κύρια ευθύνη για να ανοίξουν τα σύνορα στη Γάζα, όμως και η Αίγυπτος πρέπει να ξανανοίξει τα σύνορα στη Ράφα.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει, επίσης, να πιέσει και να στηρίξει την Παλαιστινιακή Αρχή ώστε να αναλάβει ηγετικό ρόλο και να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των Παλαιστινίων πολιτών.
Δείτε τις μαρτυρίες των κατοίκων της Γάζας, 6 μήνες μετά τους βομβαρδισμούς εδώ: http://youtu.be/LSxOkk6HLUw
