Έχοντας παρακολουθήσει στενά τον δημόσιο διάλογο επί του θέματος και δεδομένου, ότι τυγχάνει να είμαι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Αθήνας δεν μπορώ παρά εκφράσω την ανησυχία μου για το όλο εγχείρημα, όχι υπό το αίσθημα φόβου ότι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός θα παραγκωνιστεί, αλλά υπό το πρίσμα της αναγκαιότητας του σκοπού και εξηγούμαι. Οι μαθητές άλλων θρησκειών ολοένα και αυξάνονται ακούμε, με αποτέλεσμα εύλογα να τίθεται η σκέψη για αλλαγή του εκπαιδευτικού μοντέλου της διδασκαλίας των θρησκευτικών, όμως για να καταλήξουμε να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε στην αλλαγή αυτή, θα πρέπει να έχουμε απαντήσει μία σειρά λογικών ερωτημάτων που προκύπτον.

Ερώτημα 1^ον : Διαθέτει η Κυβέρνηση σαφή εικόνα για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των μαθητών που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία; Με πιο απλά λόγια, γνωρίζουμε αν τα παιδιά αυτά εκτός του Ορθόδοξου Χριστιανισμού ασπάζονται τον Ρωμαιοκαθολικισμό, τον Ισλαμισμό, τον Ιουδαϊσμό, τον Ινδουισμό κλπ; Έχουμε σαφή εικόνα; Μήπως οι μαθητές αυτοί ανήκουν σε ένα ή δυο μόνο διαφορετικά θρησκεύματα;

Ερώτημα 2^ον : Αν υποθέσουμε, ότι κατόπιν έρευνας μαθαίνουμε ποιά θρησκεύματα ασπάζονται οι μη Ορθόδοξοι Χριστιανοί μαθητές, γνωρίζει η Κυβέρνηση για τι αριθμό αλλόθρησκων μαθητών μιλάμε και ιδιαίτερα για τι αριθμό μιλάμε επί του συνόλου των μαθητών των ελληνικών σχολειών;

Ερώτημα 3^ον : Έχει γίνει διάλογος με τους εκπροσώπους των άλλων θρησκειών και, αν ναι, έχει τεθεί ζήτημα από τους ίδιους να αλλάξει το μάθημα ή μήπως η Κυβέρνηση με δική της καθαρά απόφαση κρίνει, ότι υπάρχει η απαίτηση να αλλάξει το μάθημα;

Ερώτημα 4^ον : Από τη στιγμή που επί της ουσίας θα αλλάξει το μάθημα, έχει εξεταστεί η επάρκεια των Θεολόγων για να ανταπεξέλθουν εκπαιδευτικά στις ανάγκες του νέου μαθήματος;

Ερώτημα 5^ον : Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν δύο Θεολογικές Σχολές που προετοιμάζουν τους αυριανούς Θεολόγους, μία Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μία Σχολή στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Έχει γίνει διάλογος με τις εν λόγω ακαδημαϊκές κοινότητες, ώστε να εξεταστεί η πρόθεση τους ή μη, να τροποποιήσουν τα προγράμματα σπουδών τους, ώστε να καλύψουν τις νέες εκπαιδευτικές ανάγκες που θα προκύψουν στις αίθουσες;

Σε μία συνεχώς μεταβαλλόμενη παγκόσμια πραγματικότητα, οφείλουμε όλοι να αναθεωρήσουμε και ακόμα και να εξελίξουμε ιδέες και θεσμούς που για χρόνια είχαμε ως δεδομένους, όμως θα πρέπει να πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις και όχι να προβούμε σε μεταρρυθμίσεις βασιζόμενοι σε υποθέσεις. Πολύ φοβάμαι ότι η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να προβεί σε μία ιστορική κίνηση, να αλλάξει το μάθημα των Θρησκευτικών που επί δεκαετίες διδασκόταν στα ελληνικά σχολεία, χωρίς όμως να έχει προβεί σε έρευνα και αξιολόγηση του όλου θέματος.

Τι θα γίνει, αν το μάθημα αποκτήσει τελικά θρησκειολογικό χαρακτήρα, αλλά οι εκπρόσωποι των άλλων θρησκειών αρνηθούν Ορθόδοξοι Θεολόγοι να το διδάσκουν; Τι θα γίνει, αν αποδειχτεί, ότι όλη η φασαρία γίνεται μάταια καθώς ή ο αριθμός των ετερόθρησκων μαθητών είναι αμελητέος ή αποδειχθεί ότι δεν έχουν απαίτηση είτε οι μαθητές αυτοί είτε οι εκπρόσωποι των αντίστοιχων θρησκειών να αλλάξει το μάθημα; Τέλος, αν οι Θεολογικές Σχολές αρνηθούν να αλλάξουν το πρόγραμμα σπουδών τους, ποιος θα αναλάβει να διδάξει το μάθημα της θρησκειολογίας;

Δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πω, ότι η Κυβέρνηση έχει ενδεχόμενο δόλο στο όλο ζήτημα, αλλά οφείλω να πω, πως προχωράει σε μία μεταρρύθμιση, χωρίς προηγουμένως να έχει προβεί στην ανάλογη έρευνα και μελέτη της παρούσας κατάστασης. Χωρίς να ξέρουμε τι θέλουν οι θρησκευτικές κοινότητες, χωρίς να ξέρουμε την γνώμη των μαθητών, χωρίς να ρωτήσουμε τις Θεολογικές Σχολές, χωρίς να ξέρουμε ποιών θρησκευτικών πεποιθήσεων είναι οι μαθητές και χωρίς να έχουμε εικόνα του αριθμού των μαθητών αυτών, καταλήγουμε να ανοίγουμε έναν διάλογο και να σχεδιάζει η Κυβέρνηση την αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών βασιζόμενη σε ποια κοινωνική ανάγκη, βασιζόμενη σε τίνος την απαίτηση;

Στην Οικονομία μπορεί να υπάρχουν προγράμματα διάσωσης και μηχανισμοί στήριξης, στην Παιδεία όμως τα λάθη έχουν κόστος που καμία δόση δεν μπορεί να καλύψει…