γράφει ο Δρ. Φώτης Φ. Χρήστου.
Κοινό σημείο ως γνωστόν πάντοτε των ανθρωπίνων πράξεων που από τη φύση τους διαφέρουν μεταξύ τους είναι το άτομο που ενεργεί. Ο ενιαίος αυτός παρονομαστής παράγει ιστορία η οποία από τη μικρή της λεπτομέρεια ως την πιο σύνθετη όψη του πολιτισμού αντικαθρεφτίζει τον αιώνιο πόθο του ανθρώπου να ανυψωθεί ως τις κορυφές των ονείρων του και να ολοκληρώσει το πρόσωπό του. Η μοίρα αυτή της δυναμικής ανάβασης και η σταθερή πορεία στους πολυκύμαντους καιρούς του ανθρώπινου πολιτισμού καθορίζει και τη συλλογική συμπεριφορά του καθαρού ελληνισμού ο οποίος αφήνει το έντονο στίγμα του στην ανθρωπότητα με τα θαυμάσια έργα της ελευθερίας και τα μνημεία της ολοφώτεινης σκέψης του. Έτσι συναντώνται στους ελληνικούς καιρούς ο Πλάτωνας και ο Μακρυγιάννης μαζί με τον μαραθωνοδρόμο Φειδιππίδη που διατρέχει με την ψυχή του από το πεδίο της μάχης κατά των σκοτεινών εχθρών της πατρίδας ως την Αθήνα πολλά στάδια του σώματος και του πνεύματος προκειμένου να μεταφέρει διαχρονικά το ακατελυτο μήνυμα της αξίας της ανθρώπινης νίκης εναντίον του ακατέργαστου μέσα του και επικίνδυνου έξωθεν ζώου.
Επομένως ο ελληνικός χρόνος δεν παρουσιάζει διακοπές γιατί ο ίδιος ο Έλληνας άνθρωπος με την άσβεστη διαχρονική του θέληση εκπροσωπεί το αθάνατο ευαίσθητο αλλά και ευγενές πνεύμα του αγώνα και της αξιοπρέπειάς του. Κραδαίνει δηλαδή το ξίφος ως αγωνιστής του Μαραθώνα και του Μεσολογγίου το οποίο μετατρέπει σε γραφίδα και σε νου στα πνευματικά εντευκτήρια της Ακαδημίας αλλά και μεταβάλλει σε ακόντιο στο επικό στάδιο του ανθρώπινου εξευγενισμού της Ηλείας όπου αυξάνεται η σωματική και η ψυχική ρώμη προκειμένου να καταξιωθεί η φύση και να καταστεί περισσότερο άνθρωπος ο αιώνιος άνθρωπος. Πρόκειται για το μεγάλο ελληνικό επίτευγμα και το ισχυρό χρέος στην ήμερη και πολιτισμένη ζωή την οποία προασπίζει πάντα ο Έλληνας στον πόλεμο ως εκπρόσωπος όλου του ανθρώπου με μέσα τον ιερό του ζήλο για ανεξαρτησία, καταξιώνει στους πνευματώδεις τόπους της σκέψης με τον ελληνικό λόγο και δικαιώνει στα υψηλά σε αγωνιστικό φρόνημα ελληνικά στάδια με το αγαθό και με την ομορφιά.
