γράφει ο Δημήτρης Καλούπης.
Υπάρχει ένα τραγούδι του Σαββόπουλου , γραμμένο ίσως με αφορμή τα παιδιά του που λέγεται «ο μικρός μονομάχος» . Οι στίχοι του είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικοί όσον αφορά την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του νέου ανθρώπου.
Την 28 Οκτωβρίου λοιπόν στην χώρα αυτή μια παρέα, ένα τσούρμο κοριτσιών έκανε την πιο σημαντική πολιτική δήλωση της γενιάς τους . Μια κίνηση που παρά την ηλιθιότητά της και την έλλειψη σεβασμού προς όλο το παρελθόν ενός σπουδαίου πολιτισμού είναι η πιο αξιοσέβαστη πολιτική δήλωση που κάναν νέοι τα τελευταία 50 χρόνια στην χώρα.
Πριν ανοίξεις την στοματάρα σου και πεις κάτι για το πόσο ασεβή είναι αυτά τα παιδιά, κάτσε να σου πω ποια είναι αυτά τα παιδιά .
Αυτά είναι τα παιδιά της οικονομικής κρίσης, τα ελάχιστα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην χειρότερη στιγμή της χώρας
Τα παιδιά που είδαν τα μεγάλα τους αδέρφια ή ξαδέρφια ή γειτονόπουλα να ψάχνουν ένα αβέβαιο μέλλον στην ξενιτιά και τον πόνο που αυτό έφερε στην μάνα τους και τον πατέρα τους
Είναι τα παιδιά που γυρνώντας το μεσημέρι από το σχολείο απαντούσαν στο τηλέφωνο σε κύριες και κυρίους που παίρναν από δικηγορικά γραφεία για οφειλές του σπιτιού.
Είναι τα παιδιά που είδαν τον παππού και την γιαγιά να παθαίνουν κρίσεις από λάθος φάρμακα. Επειδή επιβεβλημένα και σε τρεις μήνες έπρεπε να αλλάξουν από κανονικά σε γενόσημα. Με όλο τον τρόμο που φέρνει μία τέτοια κρίση σε ένα παιδί…
Είναι τα παιδιά που στο δημοτικό είδαν όλους τους πολιτικούς μας να βρίζουν ο ένας τον άλλο με τις χειρότερες των λέξεων, προδότες, δοσίλογοι, γερμανοτσολιάδες …αυτά λεγόντουσαν από τα έδρανα της Βουλής.
Είναι τα παιδιά που είδαν την γαλανόλευκη στα χέρια ναζιστών που με το άλλο χέρι κρατούσαν μαχαίρια και σκότωναν. Είδαν αφίσσες φασιστών που ήταν γεμάτες εθνικά σύμβολα αλλά έσταζαν μίσος και έχθρα για όλους
Είναι τα παιδιά που είδαν τους γονείς τους να τσακώνονται πάνω από το οικογενειακό τραπέζι με ένα βουνό από λογαριασμούς στο κέντρο και έμαθαν νωρίς να μην ζητούν καινούρια και ακριβά πράγματα. Και οι μισοί τους είδαν να χωρίζουν .
Είναι τα παιδιά που η πολιτεία του χορηγούσε φαγητά στα σχολεία γιατί κάποιοι συμμαθητές τους λιποθύμησαν από την πείνα .
Είναι τα παιδιά που κρατώντας ένα κινητό βλέπουν την ζωή και τον θάνατο σε κοντινές της χώρες. Και βλέπουν τους μεγάλους αυτού του κόσμου να ασελγούν πάνω σε παιδιά της ηλικίας τους …που από τύχη δεν είναι αυτά.
Και είναι κορίτσια, βλέπουν την αδικία του να είσαι κορίτσι σε αυτήν την κωλοχώρα. Να σε σκοτώνουν τα αγόρια που θα ήθελες να σε αγαπήσουν, να σκίζεσαι σαν την μάνα τους για να είσαι επαγγελματίας και μάνα και ερωμένη και κόρη και ενεργός πολίτης και το κέρατο σου το τράγιο.
Κλείσε το στόμα σου . Κάτσε ακίνητος και νιώσε την θλίψη …που για πλάκα αυτή η γενιά βγάζει τόσο πόνο.
Θέλει πολλή δουλειά για να ξαναπιστέψουν αυτά τα παιδιά και μην ξεχνάς αυτά τα παιδιά είναι η σύναξή σου…σκάσε λοιπόν και πιάσε δουλειά .
Στο τραγούδι του Σαββόπουλου οι γενιές αντιστέκονται, επαναστατούν και μετά ορθώνεται μέσα τους ο ελληνισμός σαν υποχρέωση. Εσύ βλέπεις σε αυτήν την γενιά απαξίωση στον ελληνισμό, εγώ βλέπω βαθύ σεβασμό στον ελληνισμό και απαξίωση σε όσους συνέβαλλαν στην απαξίωση του. Ο ελληνισμός δεν είναι τα σύμβολα του που πριν από τα οποία κορίτσια έχουν βεβηλώσει χρυσαυγήτες που στο ίδιο τατουάζ είχαν έναν μαίανδρο, έναν αγκυλωτό σταυρό και την ελληνική σημαία .
Ο ελληνισμός είναι να στέκεις ολόρθος και να μην προσκυνάς κανέναν πλην του Θεού. Όπως ο Χριστός είπε για τους Έλληνες όταν πήγαν να τον συναντήσουν και να τον προσκυνήσουν…
Ελληνισμός είναι η δύναμη να ξυπνάς τους γύρω σου από την πλάνη τους από αγάπη και δέσμευση στην αλήθεια με κάθε τρόπο και με όποιο τίμημα, όπως έκανε ο Σωκράτης.
Ελληνισμός είναι να σηκώνεις όλους τους σκλάβους ενάντια στον κραταιό δυνάστη σου, ακόμα και αν η επανάσταση σου είναι καταδικασμένη σαν τον Σπάρτακο.
Ελληνισμός είναι να θες να δεις με τα μάτια σου την οικουμένη και να του προσφέρεις τα δώρα του πολιτισμού που κουβαλάς στα σπλάχνα σου από τους δασκάλους και την ιστορία σου σαν τον Αλέξανδρο τον Μέγα.
Ελληνισμός είναι να γίνεις χωνευτήρι λαών και να δώσεις χώρο στον Θεό για χίλια χρόνια να φτιάξει γηροκομεία, νοσοκομεία και σχολεία για όλους όπως οι βυζαντινοί.
Ελληνισμός είναι να είσαι νεκρός για 4 αιώνες και να βρεις το θάρρος να αναστηθείς …για την γλυκιά πατρίδα και του Χριστού την πίστη, που έλεγε και ο γέρος του Μοριά.
Ελληνισμός είναι ο Μάνος Χατζηδάκις που έλεγε για την 28η Οκτωβρίου πως είναι η γιορτή των χιτών και των γερμανοτσολιάδων που κέρδισαν εν τέλη τον πόλεμο.
Ελληνισμός δεν είναι τα αφηγήματα που έχεις στο κεφάλι σου αλλά το αίμα που χύνει ο Θεός για να γράφει ένα καλύτερο κόσμο .
Και αυτή η γενιά είναι πιο Έλληνες έτσι κοροϊδεύοντας, σαν μονομάχοι που λένε στον Καίσαρα ότι οι μελλοθάνατοι τον χαιρετούν .
Και είμαι μαζί της, με όλους τους καθώς δεν πρέπει.
