Υπάρχουμε, σας λέω, και μην κάνετε πως δεν μας βλέπετε! Είμαστε όλοι εμείς, οι μέσοι Έλληνες, που ανοίξαμε τα σπίτια μας στα νησιά, για να προσφέρουμε ό,τι μπορούσε ο καθένας στον συνάνθρωπό του. Εμείς που αγοράζουμε μαλλί με χρήματα από την τσέπη μας και πλέκουμε κασκόλ και σκουφιά για τα παιδάκια των προσφύγων, που περνούν από τη χώρα μας. Εμείς, που πληρώνουμε τη βενζίνη από το υστέρημά μας, για να τους τα φορέσουμε με τα ίδια μας τα χέρια, τα χέρια της αγάπης.
Είμαστε εμείς, που συρρέουμε σε σταθμούς και σε λιμάνια, με κρύο ή με βροχή, για να υποδεχθούμε λεωφορεία και καράβια την ώρα της άφιξής τους. Εμείς, που συγκεντρώνουμε εθελοντές, βάζοντας μια πινελιά ανθρωπιάς στην ταλαιπωρία χιλιάδων ξεσπιτωμένων. Εμείς, που συσπειρώνουμε στρατιές εθελοντών, που προσφέρουν το χρόνο τους, στερώντας τον από τις οικογένειές τους, από την ξεκούρασή τους, από τη διασκέδασή τους, για να συγκεντρώσουν ρούχα και τρόφιμα, να τα διαχωρίσουν κατά ομάδες, να τα πακετάρουν ανάλογα με τις ηλικίες και τις ανάγκες. Εμείς, που σε κάθε πακέτο με τα απολύτως αναγκαία, παραχώνουμε και ένα σακουλάκι με καραμέλες, μπισκότα ή γλειφιτζούρια, για να γλυκάνουμε τα στόματα των μικρών παιδιών και να απαλύνουμε την πίκρα της ψυχής των μεγάλων. Εμείς, που αδειάζουμε τα ντουλάπια και τα πατάρια μας από πουλόβερ και μπουφάν, κουβέρτες και παπλώματα, για να τα προσφέρουμε στους αδύναμους που θα ταξιδέψουν χιλιόμετρα μακριά, σε χώρες με πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες και τα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από μας.
Υπάρχουμε!!! Υπάρχουμε κι εμείς, που βγαίνουμε νύχτα στους δρόμους της αγριεμένης αφιλόξενης πολιτείας, για να στηρίξουμε τους άστεγους συμπολίτες μας, όλους εκείνους που η κρίση της χώρας, τους στέρησε τη δουλειά και την αυτονομία και τους έσυρε στον κοινωνικό αποκλεισμό, τη μοναξιά, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Εμείς που οργανώνουμε δράσεις αλληλεγγύης, χρησιμοποιώντας πενιχρά μέσα, με κυρίαρχο την αγάπη και το σεβασμό προς την ανθρώπινη ύπαρξη. Εμείς που στηρίζουμε αυτές τις δράσεις κυριολεκτικά πια από το υστέρημά μας, περικόπτοντας από τους εαυτούς μας έναν καφέ, ένα ποτό ή ένα πακέτο τσιγάρα.
Υπάρχουμε!!! Εμείς, που οργανώσαμε ιατρεία και φαρμακεία αλληλεγγύης και παρέχουμε δωρεάν ιατρική βοήθεια και κούτες δωρεάν φαρμακευτικού υλικού. Εμείς που οργανώνουμε συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την κάλυψη διαφόρων αναγκών. Εμείς που διδάσκουμε στο σχολείο τα παιδιά μας, να δίνουν το μισό τους σάντουιτς στον συμμαθητή τους που δεν έχει δικό του. Εμείς που ανοίξαμε τις αίθουσες, τα διοικητήρια, τα κλειστά κολυμβητήρια, τα εκθεσιακά κέντρα και τα επιμελητήρια, σε κάθε πόλη της χώρας, από το Βορρά ως το Νότο, σε στεριά και σε θάλασσα, παραχωρώντας έστω και προσωρινή στέγη σε όσους χρειάστηκε να φιλοξενηθούν.
Υπάρχουμε εμείς που βγήκαμε στους δρόμους, παίρνοντας παραμάσχαλα τα κατσαρολικά μας, λίγα πακέτα μακαρόνια και ντοματοπολτό και μαγειρέψαμε στις γειτονιές για κάθε πεινασμένο άνθρωπο, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας και εθνικότητας. Εμείς που φτιάξαμε σπιτικές πίτες και γλυκά για τον συνάνθρωπό μας. Εμείς που ρίξαμε στο καλάθι του σούπερ μάρκετ τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης και είδη ατομικής υγιεινής. Υπάρχει ο φούρναρης της γειτονιάς, που καθημερινά προμηθεύει δωρεάν με ψωμί κι αρτοσκευάσματα τις διάφορες δομές στήριξης κι ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, που χαρίζει συσκευασμένες μερίδες φαγητού. Υπάρχει ο ευαισθητοποιημένος Δήμαρχος, δάσκαλος, γιατρός, φαρμακοποιός, παππάς, που προσφέρει ήσυχα, ήρεμα, αθόρυβα, όχι μόνο τώρα, αλλά πάντα, από πάντα.
Υπάρχουμε όλοι εμείς και μην μας αγνοείτε πια!!! Εμείς, οι μέσοι Έλληνες, που στύβουμε τις καρδιές μας και το μυαλό μας για να κατασκευάσουμε… ιδέες, στην προσπάθειά μας να ανακαλύψουμε πιο αξιοπρεπείς τρόπους προσφοράς οποιασδήποτε μορφής υλικής βοήθειας προς τον συνάνθρωπο, αφού και τα δικά μας μέσα είναι πια το ίδιο πενιχρά. Μια μερίδα σπιτικού φαγητού, μια κατασκευή φτιαγμένη από τα χέρια μας, μια δωρεάν ιατρική εξέταση, ένα τραγούδι, μια θεατρική παράσταση, ένα πλεκτό, ένα γραπτό, ένα ευρώ.
Ελλάδα δεν είναι μόνο σάπια πολιτική, λαμογιά και βρώμικη δημοσιογραφία. Δεν είναι μόνο ο ξενοφοβικός Έλληνας που σφάλισε την πόρτα του και την καρδιά του και πούλησε στον πρόσφυγα 8 ευρώ το μπουκαλάκι με το νερό. Ελλάδα είναι και ο μέσος Έλληνας, που μέσα από εντελώς αντίξοες συνθήκες αντέχει ακόμα να παλεύει για τον συνάνθρωπό του, αντιστεκόμενος με όποιο μέσο διαθέτει στη σήψη, τη διαφθορά και τη φρενίτιδα που έχει κατακλύσει ολόκληρο τον κόσμο.
Μπορεί να μένουμε αφανείς, μπορεί κανένας να μην θέλει να προβάλλει αυτή μας την πλευρά, υπάρχουμε όμως! Και είμαστε πολλοί!! Μην μας αγνοείτε!!!
