Η ελληνική οικονομία, όπως έχουν παραθέσει με στοιχεία και αναλύσεις θεσμικοί φορείς της αγοράς αλλά και τεχνοκράτες, απαιτεί επενδύσεις 100 δισ. ευρώ έως το 2020, προκειμένου να επανέλθουμε στη δυναμική που εμφάνιζε το 2014! Το ποσό φαντάζει δυσθεώρητο και αντιστοιχεί στο 60% του σημερινού ΑΕΠ. Οι προϋποθέσεις για να υπάρξει ένας τέτοιος πακτωλός επενδύσεων εντός μια τετραετίας, δεν φαίνεται να υπάρχουν. Το επιχειρηματικό περιβάλλον επιδεινώνεται και τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μόνο στην περίπτωση που αποπολιτικοποιηθεί πλήρως η δημόσια διοίκηση, ηλεκτρονικοποιηθούν τα πάντα, γίνουν γρήγορα οι ιδιωτικοποιήσεις και ξεκαθαρίσει οριστικά το τοπίο στις εργασιακές σχέσεις. Επιπλέον, η εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση για την εμπέδωση ενός κλίματος σταθερότητας στην οικονομία, αν και τα capital controls συνιστούν περιορισμό της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων με ότι αυτό συνεπάγεται για την προσέλκυση επενδύσεων.
Το αποτέλεσμα της μέχρι σήμερα πολιτικής που ακολουθείται είναι η δημιουργία νέων θέσεων… ημιαπασχόλησης και η απουσία μεγάλων επενδύσεων. Γεμίσαμε καφετερίες, σουβλατζίδικα, κρεπερί και γενικώς με επενδύσεις που ως επί τω πλείστον έχουν ημερομηνία λήξεως και συνιστούν κυρίως αρπαχτές… Την ίδια στιγμή, μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να ολοκληρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις και να αποτελέσουν κράχτη για την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων στο σύνολο της οικονομίας. Το 2017 είναι ένα οριακό έτος σε σχέση με την επίτευξη των στόχων. Εντός του επόμενου έτους πρέπει να υπάρξει ξεκάθαρο μήνυμα θετικής προοπτικής για την οικονομία, κάτι που σημαίνει ότι ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος μας. Εφόσον η παρούσα κυβέρνηση προωθήσει χωρίς χρονοτριβή όλα τα μεγάλα δημόσια deals και ταυτόχρονα επιλυθούν οι τελευταίες εκκρεμότητες που εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, τότε θα μιλήσουμε από άλλη βάση. Όσο όμως, κυριαρχούν ιδεοληπτικά σύνδρομα και γίνεται σαμποτάζ στην πράξη σε σειρά σοβαρών deals λόγω και της γραειοκρατίας, τότε ας μην περιμένουμε τίποτα καλό. Αντιθέτως, όσο η οικονομία δεν στέκεται στα πόδια της, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να… υποδεχθούμε και νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Και βεβαίως, μετά από μια τέτοια εξέλιξη θα μας φταίνε οι… τρισκατάρατοι ξένοι. Οι… τοκογλύφοι που δανείζουν την Ελλάδα με επιτόκιο 0,35%, ενώ στο παρελθόν δανειζόμασταν από τις αγορές με επιτόκια 3%, 4%, 5% κλπ…
Γνωρίζουμε ότι υπάρχει πληθώρα ώριμων projects όπου θα έπρεπε να έχουν ήδη πάρει… φωτιά οι μπουλντόζες! Έχουν σχεδιαστεί εκατοντάδες μεγάλες και μικρότερες τουριστικές επενδύσεις. Εταιρείες τροφίμων από το εξωτερικό ενδιαφέρονται να προχωρήσουν στην τοποθέτηση κεφαλαίων στην ελληνική οικονομία για να αξιοποιήσουν τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζουμε στον αγροτικό τομέα. Στον τομέα των Logistics μεγάλοι κολοσσοί έχουν εκφράσει την πρόθεσή τους να φέρουν λεφτά στην Ελλάδα. Μεγάλοι εφοπλιστικοί όμιλοι περιμένουν απλά ένα θετικό σήμα από τις ελληνικές αρχές προκειμένου να σηκώσουν την ελληνική σημαία σε περισσότερα πλοία και να φέρουν περισσότερα κεφάλαια στην πατρίδα. Στον κλάδο των Μεταφορών, η χώρα μας παρουσιάζει εξαιρετικά συγκριτικά πλεονεκτήματα και μπορεί να εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους κόμβους σε παγκόσμιο επίπεδο. Γενικώς, υπάρχει η αίσθηση ότι μετά τη μεγάλη… περιπέτεια της χρεοκοπίας της χώρας μπορεί να λειτουργήσει η δυναμική ενέργεια ενός πιεσμένου ελατηρίου.
Τα πράγματα στη χώρα μπορούν να εξελιχθούν εξαιρετικά καλύτερα, εάν και εφόσον… ξεκολλήσουν κάποιοι από τις ιδεοληψίες του παρελθόντος, απορρίψουμε τον υπερβάλλοντα κρατισμό που μας διακατέχει, ξεφύγουμε από τον λαϊκισμό, αποκηρύξουμε τους δημαγωγούς και αλλάξουμε νοοτροπία ως λαός. Εδώ τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Όλα τα παραπάνω αποτελούν συμπτώματα της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος και δύσκολα αποβάλλονται. Ενδεχομένως, να ισοδυναμούν με μια απόπειρα τετραγωνισμού του… κύκλου. Πιθανόν η πίεση που ασκείται από τους εταίρους-δανειστές αυτή τη φορά να αποδώσει καρπούς και να συγκροτήσουμε μια χώρα η οποία θα είναι πραγματικά σύγχρονη, εξαλείφοντας και τα τελευταία καρκινώματα του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού, τα οποία έχουν κυριαρχήσει εδώ και πολλές δεκαετίες.
Εάν πραγματικά δεν συνειδητοποιήσουμε ότι η σωτηρία της πατρίδας είναι καθαρά στα δικά μας χέρια, τότε οι επόμενες γενιές θα μας καταριούνται γιατί θα τις έχουμε καταδικάσει στην απόλυτη εξαθλίωση. Η κακή διακυβέρνηση ενός τόπου και η εμπέδωση παρασιτικών νοοτροπιών επί μακρόν διαμορφώνουν συνθήκες μιζέριας διαιωνίζοντας την ήδη κάκιστη εικόνα που παρουσιάζουμε αυτή τη στιγμή. Εάν δεν υπάρξει σοβαρότητα συνολικά από το πολιτικό σύστημα, τότε δεν έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Θα καταδικαστούμε σε μόνιμη αφάνεια και τότε πάλι θα ρίχνουμε το ανάθεμα στους ξένους. Όμως, όλα θα έχουν προέλθει από τη δική μας αυτοκαταστροφική συμπεριφορά…
