Guest

Βουλή των Ελλήνων: ένας θίασος γέλιου

Ένα από τα πρόσωπα αυτά συμβαίνει να είναι και η θορυβώδης και εκρηκτική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου που δίκαια έχει χαρακτηριστεί σαν ο Γενικός Εισαγγελέας της Βουλής.

Είναι γεγονός ότι η κυρία αυτή αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο στα χρονικά της Ελληνικής Βουλής. Η συμπεριφορά της μέσα στον υποτιθέμενο ιερό χώρο του κοινοβουλίου είναι αχαρακτήριστη. Η κυρία αυτή, ιδιαίτερα στις διάφορες Επιτροπές που την διορίζει το κόμμα της δεν προσφέρει υπηρεσία, δεν υπηρετεί έργο. Αντίθετα εμποδίζει να παραχθεί έργο. Κύριο χαρακτηριστικό της η ασταμάτητη πολυλογία της. Μιλάει και σχεδόν και η ίδια δεν γνωρίζει τι λέει. Βρίσκεται διαρκώς σε μια θέση αντιπαράθεσης με τον πρόεδρο και όλους τους υπόλοιπους βουλευτές που συμμετέχουν στην όποια Επιρτροπή. Δεν επιτρέπει σε κανένα να έχει τον λόγο. Δεν σέβεται κανέναν, δεν υπολογίζει κανέναν, δεν μπορεί να την σταματήαει κανείς έτσι και αποφασίσει να ανοίξει το μελιστάλακτο στοματάκι της.

Βέβαια ο αρχηγός του κόμματός της, ο κ. Τσίπρας ποτέ δεν προσπάθησε να επαναφέρει στην τάξη την κυρία αυτή απλούστατα διότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου τον εκφράζει και εκφράζει και το κόμμα του.

Κύρια θύματα της ιδιόμορφης συμπεριφοράς αυτής της κυρίας είναι πάντοτε οι πτρόεδροι των διαφόρων Επιτροπών στις οποίες το κόμμα της έντεχνα την τοποθετεί. Όλοι αυτοί οι πρόεδροι τρέμουν στην σκέψη τι θα αντιμετωπίσουν ότα κάποια στιγμή η κυρία Κωνσταντοπούλου θεωρήσει ότι πρέπει να επέμβει. Και αφού αρχίσει όλοι τους πλέον προβληματίζονται πως θα την σταματήσουν. Δεν πτοείται με τίποτα, δεν φοβάται τίποτα, δεν σέβεται τίποτα, δεν την σταματάει τίποτα. Κι΄όταν κάποια στιγμή από μόνη της αποφασίσει ότι έχει…αδειάσει ό,τι είχε μέσα της τότε επέρχεται μια παράξενη σιωπή στην αίθουσα. Κανείς πλέον δεν έχει το κουράγιο να μιλήσει διότι είναι τόσο το άγχος με το οποίο τους έχει φορτώσει αυτή η κυρία ώστε όλοι προτιμούν την σιωπή κοιτάζοντας προς την έξοδο της αίθουσας για να φύγουν και να…ανασάνουν.

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μπορέσει να πείσει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι αυτή η συμπεριφορά της μέσα στη Βουλή είναι όχι μόνο ανάρμοστη και αντικοινωνική αλλά και πολύ επιζήμια για το κόμμα της και φυσικά και γι΄αυτήν την ίδια. Κι΄ακόμα πιο δύσκολο είναι να μπορέσει η ίδια κάποτε να το καταλάβει.

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Γεννήκηκα στην Πάτρα και μεγάλωσα στην Κέρκυρα και όλα τα Εφτάνησα.</p

Πρώτη μου εμφάνιση συνεργασία με παιδικά περιοδικά στα νεανικά μου χρόνια.

Ένα μαθητικό γεγονός με έφερε στο χώρο της δημοσιογραφίας όπου την υπηρέτησα για 45 χρόνια. Το 1969 βρέθηκα στις ΗΠΑ. Εργάστηκα στην ημερήσια ΠΡΩΙΝΗ, στα περιοδικά GREEK - AMERICAN REVIEW και ESTIATOR ως αρχισυντάκτης και συνεργάστηκα με τις εφημερίδες "Παροικιακός Λόγος" του Σικάγου, "Hellenic American News της Πενσυλβάνια, "Πατρίδες" του Καναδά και για αρκετά χρόνια ήμουν ανταποκριτής της "Αλήθειας" Χίου.

Επίσης για μια 10/ετία 1950 - 60 εργάστηκα και στον ελληνικό κινηματογράφο σαν σκηνοθέτης και σεναριογράφος.

Έχω συγγράψει και εκδόσει τέσσερα βιβλία. "Οι Άγκυρες", "Στα χρόνια της Δόξας", "Η Γειτονιά του Κάστρου" και "Οι Αντίθετοι".

Βουλή των Ελλήνων: ένας θίασος γέλιου

του Διονύση Κονταρίνη.

Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα ότι όταν αναφερόμαστε στη Βουλή των Ελλήνων ο νους μας αυτόματα να τρέχει σε θιάσους γέλιου, σε πρόχειρα θεατρικά μπουλούκια που όργωναν την επαρχία της Ελλάδας τις παληές καλές εποχές, σε παραστάσεις καραγκιόζη και γενικά σε εύθυμες και γελίες καταστάσεις.

Πολύ δε περισσότερο όταν οι πρωταγωνιστές είναι τα πρόσωπα που, υποτίθεται, μοίρα κακή τα επέλεξε να κατοικοεδρεύουν με την ανοχή μας στο ελληνικό κοινοβούλιο, να διαβιούν και να σιτίζονται με τα χρήματα του πάμπτωχου και δυστυχισμένου Έλληνα συνταξιούχου και να μας παριστάνουν τους αφεντάδες μας.