Πρόκειται για ένα πρόσωπο το οποίο καλύπτει τα προσωπικά του κόμπλεξ μέσω της διαφοροποίησής του σε διάφορα ζητήματα, αλλά και όταν η διαφοροποίηση δεν τον διαφοροποιεί, φροντίζει και πάλι να… διαφοροποιείται μέσω κάποιου άλλου τρόπου.
Ο προσωπικός του αγώνας για διαφοροποίηση ξεκίνησε στα 12 χρόνια του όταν προκειμένου να ξεχωρίσει από τους συμμαθητές του προτίμησε να γράφει ανορθόγραφα το όνομά του και να ξεχωρίζει από τους υπολοίπους για το λάθος του και όχι για το σωστό.
Σπούδασε, έγινε καθηγητής, μπήκε στην πολιτική και ένιωσε την ανάγκη και πάλι να διαφοροποιηθεί από το κονκλάβιο των Ευρωπαίων εταίρων υπουργών Οικονομικών, όχι μόνο μέσω κάποιων μοναδικών, ξεχωριστών θέσεων, αλλά επέλεξε να γίνει γνωστός λόγω των ενδυματολογικών του προτιμήσεων και του αντισυμβατικού για τις συσκέψεις του Eurogroup στιλ του.
Αλλά και πάλι δεν έμεινε εκεί. Όταν το στιλ του έγινε συνήθεια φρόντισε να ξεχωρίσει πότε με διαρροές και πότε με δηλώσεις που ξεπερνούσαν τα όρια του διπλωματικού τακτ, να μένει στην επικαιρότητα και στα πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού και διεθνούς Τύπου, σκοπός για τον οποίο τελικά ζει… Δεν λειτουργεί ως υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος αλλά ως star που τον ενδιαφέρει μόνο η προβολή του. Δεν τον ενδιαφέρει το πώς θα κλείσει το συντομότερο μια συμφωνία επ’ ωφελεία της χώρας και του λαού, γιατί ξέρει ότι μόλις κλείσει η συμφωνία ο δικός του… «αντιστασιακός» ρόλος θα τελειώσει και από τα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου Τύπου θα βρεθεί στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης, των συνδικαλιστών που ο ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί αλλά και των ελληνικών ΜΜΕ. Η εποχή της λατρείας του Yanis Varoufakis θα έχει παρέλθει καθώς κάθε σημείο της συμφωνίας θα έχει μπει στο μικροσκόπιο και θα ασκείται κριτική σε κάθε παράγραφο και πρόταση της συμφωνίας. Συνεπώς όσο περισσότερο κρατήσει η διαπραγμάτευση τόσο περισσότερο θα διαρκέσει ο δικός του πρωταγωνιστικός ρόλος στο παλκοσένικο της πολιτικής.
Και μετά; Τι πρέπει να κάνει μετά για να μη χαθεί από τα πρωτοσέλιδα; Μα ο Yanis είναι έξυπνος άνθρωπος σε ό,τι αφορά στα συμφέροντά του. Μετά θα συνεχίσει να κάνει αυτό που ήξερε πάντα να κάνει με επιτυχία. Να γράφει και να δίνει συνεντεύξεις. Αλλά για να έχει αποδείξεις για όσα θα γράψει πρέπει να φροντίσει από τώρα. Τώρα που έχει τη δυνατότητα να μαζέψει υλικό. Προφανώς σε αυτή τη λογική εντάσσεται και η καταγραφή διαλόγων των μελών του Eurogroup. Μόνο που ο Yanis είναι λίγο ενθουσιώδης και… μερικές φορές του ξεφεύγουν λόγια. Έτσι λοιπόν πρόδωσε τον εαυτό του ότι έχει κάνει καταγραφή. Με αποτέλεσμα αν έχει τα μούτρα να ξαναεμφανιστεί στο Συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών, οι συνάδελφοί του θα είναι πολύ προσεκτικοί σε ό,τι λένε.
Όμως το να μη συζητούν ελεύθερα παρουσία του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, δεν είναι για το καλό της Ελλάδος. Και επικοινωνιακά να το δει κανείς δεν πλήττεται ο κ. Βαρουφάκης, αλλά η ίδια η Ελλάδα από τα παιδιαρίσματα και την αντιδιπλωματική συμπεριφορά του Έλληνα υπουργού Οικονομικών. Οι εταίροι δεν έχουν μπροστά τους έναν γραφικό υπουργό, αλλά τον Έλληνα που όχι μόνο είναι σκανταλιάρης και μαρτυριάρης, αλλά θέλει και δανεικά. Ε, λοιπόν θα είναι περισσότερο επιφυλακτικοί, ίσως και εκδικητικοί, απέναντί του οι ομόλογοί του υπουργοί. Που σημαίνει ότι η προσπάθεια της Ελλάδος δυσχεραίνεται.
Αλλά ο κ. Βαρουφάκης δεν δυσκολεύει τη συνεννόηση μόνο με τους εταίρους και δανειστές. Δυσκολεύει και τη συνεννόηση στο εσωτερικό μέτωπο. Και τούτο γιατί δεν γνωρίζει ποια είναι τα όρια που υπάρχουν στις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων. Επί παραδείγματι, δεν είναι δυνατόν να επιτίθεται σε ΝΔ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ λέγοντας: «Η αντιμετώπιση της εγχώριας τρόικας υπήρξε σκυλίσια. Αγγίζει τα όρια της προδοσίας».
Και το ζήτημα δεν είναι η κατηγορία «εγχώρια τρόικα», που δείχνει ότι στη λογική του ως διαπραγματευτή θεωρεί εχθρούς τους δανειστές της χώρας μας, ξεχνώντας ότι εμείς τείνουμε το χέρι για δανεικά. Κανείς από την τρόικα δεν μας επιβάλλει να τα πάρουμε με το ζόρι. Το ζήτημα στη δήλωσή του είναι οι εκφράσεις «σκυλίσια» και «προδοσία». Εκφράσεις που κανείς λογικός πολιτικός δεν χρησιμοποιεί όταν επιχειρεί να περάσει επώδυνα φορολογικά μέτρα και χρειάζεται, τουλάχιστον, την ανοχή, για να μη πούμε και την ψήφο, της αντιπολίτευσης.
Το πρόβλημα λοιπόν του κ. Τσίπρα είναι ότι σε θέσεις κλειδιά έχει επιλέξει να τοποθετήσει ερασιτέχνες που έχουν μπερδέψει την πολιτική με την πασαρέλα ή το παλκοσένικό ή αντί να εργάζονται για να προσφέρουν στη χώρα, εργάζονται για να εξασφαλίσουν τη δική τους προβολή και το δικό τους μέλλον, όταν θα βρίσκονται εκτός πολιτικής.
Μόνο που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πρέπει να κατανοήσει ότι στην πολιτική μπαίνει κανείς για να εργαστεί για το μέλλον της πατρίδας του και του λαού του και όχι για το δικό του μέλλον. Αλλά και για το δικό του μέλλον να εργαζόταν ο κ. Τσίπρας θα ήταν κρίμα να αφήσει κάποιους ερασιτέχνες να του το καταστρέψουν και να τον στείλουν στη σύνταξη, λόγω των δικών τους λαθών, τόσο νωρίς. Είναι μόλις 40 ετών και αυτός περισσότερο από κάθε άλλον επιθυμεί το μέλλον του ως πολιτικού να συνεχισθεί και μετά την ολοκλήρωση της πρωθυπουργικής θητείας του. Ας κατανοήσει λοιπόν ότι οι εποχές του 1980 που με ευκολία ο κάθε Κουτσόγιωργας ομιλούσε για δοσίλογους και προδότες, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η δύσκολη εποχή μας χρειάζεται συναινέσεις και ίσως στο άμεσο μέλλον ακόμα και συνεργασίες για το καλό της Ελλάδος.
