γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
8 Σεπτεμβρίου 2018, 15 Σεπτεμβρίου 2018 διαφορά μίας εβδομάδας, ίδια τοποθεσία Θεσσαλονίκη, εκθεσιακό κέντρο Βελλίδειο. Πλέον έχουμε τα δύο προγράμματα των δύο κομμάτων σε μία μακρά προεκλογική περίοδο. Έχουν βασικές διαφορές, αλλά οι πολίτες επιλέγουν και, ακόμη, είναι άγνωστες οι συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών.
Ο Τσίπρας εμφανίστηκε στη ΔΕΘ με μία πιο μαλακή φυσιογνωμία από αυτήν της Ιθάκης, πόνταρε πολλά στο ότι ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που επισκέφθηκε τη ΔΕΘ χωρίς να είμαστε σε πρόγραμμα και αυτό ήταν το πλεονέκτημά του.
Προσπάθησε με κάποιες εξαγγελίες να απαλύνει τον κόσμο που έχει ταράξει στην φορολογία αυτά τα τρία χρόνια δηλώνοντας ότι θα στηρίξει τις ευπαθείς ομάδες και το δημόσιο που είναι από τα βασικά πλεονεκτήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, με τα αναδρομικά σε αστυνομικούς, ένστολους, γιατρούς και πανεπιστημιακούς θα προσπαθήσει να κρατήσει αυτές τις κοινωνικές ομάδες. Το μη κόψιμο των συντάξεων εάν καταφέρει και πείσει το eurogroup, θα είναι στα θετικά του, γιατί εάν κόψει τις συντάξεις δύσκολα θα μπορεί να βρει ένα ικανοποιητικό ποσοστό που θέλει στις εκλογές.
Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι ακόμη δεν έχει τελειώσει τίποτα και ότι μπορούν να κάνουν την ανατροπή. Θα προσπαθήσουν μέσω σκανδάλων όπως αυτών των δανείων των κομμάτων, του ΚΕΕΛΠΝΟ, της Novartis. Αλλά με αυτόν τον τρόπο μπορεί να μεγαλώσουν την συσπείρωση που τους λείπει, μπορεί όμως και να οδηγήσουν κάποιους στα άκρα ή στο συμπέρασμα ότι όλοι ίδιοι είναι.
Τα επιδόματα που θα προσπαθήσει να δώσει, εάν βγουν τα νούμερα του πλεονάσματος όπως και οι προσλήψεις, θα είναι το παυσίπονο σε όλα αυτά που έχει κάνει τρία χρόνια.
Ο πρωθυπουργός δεν θα τα παρατήσει τόσο εύκολα, θα κάνει τα πάντα για να ανατρέψει την εικόνα και το κλίμα.
Ο Μητσοτάκης από την άλλη πλευρά παρουσίασε ένα πρόγραμμα που λειτουργεί στις μεγάλες χώρες τις Ευρώπης, ένα φιλελεύθερο σχέδιο που θα έχει στην ατμομηχανή του τις επενδύσεις, την μεσαία τάξη, αλλά δεν θα ξεχάσει τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες.
Αυτό θέλει η σημερινή Ελλάδα, ένα σχέδιο που θα φέρει επενδύσεις και θα την κάνει να λειτουργεί δομημένα και σωστά. Το ερώτημα είναι ότι όλα αυτά που εξήγγειλε ο πρόεδρος της ΝΔ μπορούν να γίνουν σε μία Ελλάδα, όπου η κοινωνία της έχει παραιτηθεί από κάθε τι εκσυγχρονιστικό και αναπτυξιακό και έχει καθηλωθεί στον καναπέ και λέει «ό,τι και να κάνουμε θα μείνουν πάλι τα ίδια;» Αυτό είναι το στοίχημα, μεγάλο και απαιτητικό.
Η κοινωνία είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική σε πολιτικές μεταρρυθμίσεων και αξιολογήσεων και όταν ακούει ότι κάποιοι τομείς θα γίνουν ιδιωτικοί, βγάζει σπυράκια και αντιδράει, δεν θέλει να κάνει το βήμα μπροστά, γιατί μάλλον είμαστε μία συντηρητική κοινωνία.
Αυτό είναι το στοίχημα της επόμενης ημέρας, αλλά αυτό δεν θα γίνει με την εκδίκηση και με τη λογική του να φύγει το κακό και να έρθει το καλό, θα γίνει με μία αναθεώρηση της συνολικής πολιτικής.
Ο Μητσοτάκης ήταν μετριοπαθής και αυτός που έπρεπε, είπε ότι θα επιχειρήσει ανοίγματα. Γενικά ήταν καλός και πιο επικοινωνιακός. Του χρόνου μάλλον θα πάει πρώτος στη ΔΕΘ εκεί που οι υποσχέσεις τελειώνουν και αρχίζουν οι δικαιολογίες.
Οι πολίτες έχουν δύο διαφορετικά προγράμματα. Ποιο θα επιλέξουν είναι δικό τους θέμα. Ας θυμούνται όμως ότι την επιλογή τους το 2015 την πληρώνουν ακριβά.
