Λιγότερο από δυο βδομάδες πριν από το δημοψήφισμα για το Brexit και το θέμα για τα περισσότερα ευρωπαϊκά ΜΜΕ βρίσκεται μεταξύ της πιθανής μεταγραφής του Ιμπραΐμοβιτς στην Μάντσεστερ και της ντοπαρισμένης τενίστριας Σαράποβα. Και όπου υπάρχει κάτι είναι της μορφής «εσωτερική αναταραχή στο συντηρητικό κόμμα με τη κόντρα Κάμερον, Μπόρις». Με άλλα λόγια, πάμε για τσάι!
Αλλά εδώ δεν μιλάμε για την Ελλαδίτσα που θα έφευγε από την ευρωζώνη και μόνο από την ευρωζώνη, και θα την πετάγανε κι’ από το παράθυρο γυμνή, εδώ μιλάμε για την Μεγάλη Βρετανία, τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη και πέμπτη στο κόσμο. Πιθανώς με τη Γερμανία, τις μόνες υγιείς οικονομίες της Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Για τη Βρετανία που μαζί με τη Γερμάνια είναι ο βασικός αιμοδότης της Ενωμένης Ευρώπης και ηπειρωτική υπερδύναμη. Και δεν μιλάμε για έξοδο από το κλαμπάκι της ευρωζώνης αλλά από όλη την ΕΕ. Το λες και ζαλίζεσαι.
Για το θέμα γραφώ πάνω από ενάμιση χρόνο και πολύ συχνά εδώ στο apopseis, προσπαθώντας να επισημάνω πόσο σοβαρό είναι όχι μόνο για το μέλλον των Βρετανών αλλά και για το μέλλον των υπολοίπων ευρωπαίων. Κατ’ εμένα, στις 23 Ιουνίου, οι Βρετανοί δεν ψηφίζουν μόνο για το μέλλον των παιδιών τους αλλά για το μέλλον όλων των παιδιών μας. Και η σκοτεινή πλευρά αυτού του δημοψηφίσματος είναι ότι ναι μεν ψηφίζουν για τα παιδιά τους και τα παιδιά μας, αλλά το κάνουν όχι απλά χωρίς να έχουν καταλάβει τι κάνουν αλλά και για τους λάθος λόγους.
Στη περίπτωση του Ελληνικού δημοψηφίσματος οι Έλληνες ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν όταν ψήφιζαν όχι, η κυβέρνηση, εξουσίες, συμφέροντα, ήταν που στρεβλώσανε το αποτέλεσμα στη συνέχεια και τελικά εμφανίστηκε σαν ναι. Στη Βρετανία, οι βρετανοί θα ψηφίσουν ναι ή όχι έχοντας οι ίδιοι στρεβλώσει τις έννοιες πριν φτάσουν στις κάλπες και το έχουν κάνει παρασυρμένοι από μια λάθος προπαγάνδα που έχει ξεκινήσει εδώ και σαράντα χρόνια.
Για σαράντα χρόνια οι Βρετανοί δεν είναι απλά αντί-ΕΕ, αντί-ΕΟΚ ή ό,τι άλλο προσωνύμιο χρησιμοποιήθηκε, αλλά είναι ανοιχτά αντί-Βρυξελλών. Για τους Βρετανούς οι Βρυξέλλες εκφράζουν μια αριστοκρατία διεφθαρμένων, τεμπέληδων, γραφειοκρατών που ονειρεύονται να υφαρπάξουν την εξουσία από τη βρετανική κυβέρνηση και τη βασίλισσα και να ξοδεύουν τα λεφτά των βρετανών φορολογουμένων. Τελεία και παύλα. Τους το είπε η Θάτσερ, τους το είπε και ο Κάλαχαν. Τους το είπε ακόμα και ο Κάμερον. Σαράντα χρόνια, δυο γενιές αυτό τους λένε και αυτό πιστεύουν. Απλά τώρα ήρθε να προστεθεί το κερασάκι. Οι ευρωσκεπτικιστές. Οι κρυφοφασίστες του Βρετανικού κοινοβουλίου οι οποίοι λαϊκίστικα και με τη γκεμπελική μέθοδο του λέγε-λέγε κάτι θα μείνει, – όπως ακριβώς όμοια κόμματα σε όλη την Ευρώπη – έχουν καταφέρει να συνδέσουν τη σύγχρονη ισλαμοφοβία με το μεταναστευτικό και το δικό τους ρατσισμό. Έτσι ο βρετανός πάει να ψηφίσει όχι στην Ευρώπη έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι η ΕΕ και η πολιτική των ανοιχτών συνόρων φταίει για την είσοδο …μουσουλμάνων τρομοκρατών στη Βρετανία.
Όταν ένα χρόνο πριν την πλειοψηφική επανεκλογή του Κάμερον, έγραφα σε αγγλόφωνο έντυπο ότι η νίκη του θα είναι μεγάλη, κατηγορήθηκα για προβοκατόρικη συμπάθεια προς τον αρχηγό του συντηρητικού κόμματος. Ήταν η εποχή που το εργατικό κόμμα, σύμφωνα με τις «έγκυρες» δημοσκοπήσεις, θριάμβευε. Μια ώρα πριν τα πρώτα exit-polls όλοι, ειδικοί, ανταποκριτές και δημοσιογράφοι, είχαν αρχίσει να υπολογίζουν τι υπουργεία θα έπαιρνε το φιλελεύθερο κόμμα που θα ήταν συνέταιρος σε κυβέρνηση με τους εργατικούς. Μια ώρα μετά ο Κάμερον ανακοίνωνε απόλυτη πλειοψηφία στη Βρετανική βουλή και το σχηματισμό αυτόνομης κυβέρνησης. Πριν από ένα χρόνο το είδαμε να γίνεται και στην Ελλάδα.
Όταν έγραφα πριν από ένα χρόνο, στο ίδιο ακριβώς αγγλόφωνο έντυπο, ότι το Βρετανικό δημοψήφισμα είναι παγίδα, ότι δεν θα έπρεπε να υποτιμηθεί η πλευρά του όχι και να αποδοθεί στο μηδενικό κόμμα των ευρωσκεπτικιστών, η αντίδραση πάλι ήταν ότι υπερβάλω και λειτουργώ σαν Κασσάνδρα. Πριν από ένα μήνα για πρώτη φορά κάποια έντυπα αρχίσαν να μιλάνε για διαφορά στήθους μεταξύ των δυο πλευρών, εμμένοντας ότι το ναι στην Ευρώπη προηγείται. Πριν από μερικές μέρες όλοι ανακάλυψαν ότι το όχι προηγείται κατά 4 μονάδες. Σήμερα ψάχνουν να βρουν τι πάει λάθος. Πολύ φοβάμαι ότι στις 24 Ιουνίου θα είναι πολύ αργά. Όχι μόνο για τον Κάμερον αλλά για όλη την ΕΕ.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Η όλη διαφωνία μεταξύ του μέσα ή έξω από την ΕΕ έχει επικεντρωθεί στο θέμα ανοιχτά σύνορα της ΕΕ και τους μετανάστες από ευρωπαϊκές χώρες, στοχοποιώντας κυρίως τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Βροχή οι ανακρίβειες και η ειρωνεία είναι ότι στη παγίδα να το συζητάνε έχουν πέσει και οι δυο πλευρές. Η περίφημη συμφωνία του Σέγκεν για τα ανοιχτά σύνορα υπογράφτηκε μεν το 1985 αλλά τέθηκε σε εφαρμογή το 1990, παράλληλα δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες απόκτησαν μετά το 2004 με την Βουλγαρία και την Ρουμάνια να βρίσκονται ακόμα και τώρα εκτός, σε παράβαση των αρχών της ΕΕ και παρόλο ότι είναι πλήρη μέλη. Το μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης τις τελευταίες δεκαετίες χτύπησε την Βρετανία ήταν στα τέλη του ’80 και ήταν από το Χονγκ-Κονγκ μετά την επιστροφή του στη Κίνα. Η ειρωνεία, οι περισσότεροι που μετοίκισαν στη Βρετανία είχαν προσωρινά βρετανικά διαβατήρια. Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί τη δεκαετία του ’70 από την Ροδεσία, την Κύπρο, τις Βερμούδες, την Τρινιντάντ, τη Νότιο Αφρική και τη Τζαμάικα. Τη δεκαετία του ’60 από την Ουγκάντα, την Νιγηρία, τις Βαλβίδες, το Μπαχρέιν και την Ινδία και το Πακιστάν. Τη δεκαετία του ’50 ήταν εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί που μετανάστευαν από Ινδία και Πακιστάν.
Τι κοινό είχαν αυτές οι χώρες; Σιγουρά όχι την ΕΕ και το σύμφωνο του Σέγκεν. Αυτές οι χώρες ήταν τέως αποικίες της βρετανικής αυτοκρατορίας. Ουσιαστικά, για να παραφράσω τη γνωστή πρόταση του Κλίντον, δεν ήταν η ΕΕ, ήταν η αποικιοκρατία, ανόητε. Οι βρετανοί πληρώνανε εκατονταετίες αποικιοκρατίας και το τέλος της Βρετανικής αυτοκρατορίας. Καμία σχέση με ΕΕ.
Ακόμα και οι αριθμοί τους διαψεύδουν. Οι μεγαλύτερες εθνικές μειονότητες στη Βρετανία με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη είναι, η Ινδική πρώτη και η Πακιστανική δεύτερη με τις Νιγηριανές και αυτές από Καραϊβική να ακολουθούν. Και ναι, μετά το 2004 υπήρξε κύμα ανατολικοευρωπαίων μεταναστών στην Βρετανία και ειδικά από την Πολωνία αλλά κανένας δεν μιλάει για τον δεύτερο στη λίστα που είναι οι Γερμανοί, τον τρίτο που είναι οι Ιρλανδοί, για τον τέταρτο που είναι οι Γάλλοι, ή για τον πέμπτο που είναι κάτοικοι των ΗΠΑ. Στην ουσία Σαουδάραβες, Ιρανοί και ιρακινοί ή Σύριοι και Αφγανοί, που γίνονται ο στόχος αυτού του αντιμεταναστευτικού κινήματος, είναι πολύ χαμηλά σε όλες τις λίστες. Γιατί όταν μιλάνε για μη δεκτή μετανάστευση, οι Βρετανοί του Brexit δεν μιλάνε για Γερμανούς, Γάλλους ή Ιρλανδούς; Γιατί το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ οι μετανάστες. Ήταν και είναι οι μη λευκοί μετανάστες. Γιατί το πρόβλημα είναι ο ρατσισμός και όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες για να το σκεπάσουν. Σε αυτή τη παγίδα έχουν πέσει σήμερα οι Βρετανοί και θα πάνε να ψηφίσουν σε ένα δημοψήφισμα με καθαρά εθνικιστικά, ξενοφοβικά και ρατσιστικά κίνητρα. Και κανένας απολύτως δεν μπορεί πια να τους πείσει για το αντίθετο.
Συν το γεγονός ότι για δεκαετίες όλοι οι βρετανοί πολιτικοί έχουν χρησιμοποιήσει την ΕΕ σαν τον μπαμπούλα ή για να δικαιολογήσουν δικές τους παρασπονδίες και λάθη. Τώρα είναι πολύ αργά για να τους πείσουν ότι για σαράντα χρόνια τους παραμυθιάζανε. Και τώρα είναι που οι φασίστες και τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία της βρετανικής κοινωνίας κάνουν πανηγύρι.
Στο μεταξύ οι κυρίως προ-ΕΕ της Βρετάνιας έχουν εξαφανιστεί. Φιλελεύθεροι και εργατικοί απλά παρατηρούν Κάμερον και Μπόρις να τρώγονται. Ο λόγος; Πολιτικές σκοπιμότητες. Μείνει φύγει η Βρετανία από την ΕΕ, ο Κάμερον ή ο Μπόρις θα φταίνε. Εν ολίγης για την αντιπολίτευση, το δημοψήφισμα έχει εξελιχτεί σε μια εσωτερική υπόθεση του συντηρητικού κόμματους που τους βολεύει μακροπρόθεσμα. Στο μεταξύ ο Φαράγκε των ευρωσκεπτικιστών …πίνει μπίρες!
Πάμε στην ουσία τώρα. Η Βρετανία ΔΕΝ είναι Ελλάδα. Κανένας δεν ξέρει τι πραγματικά θα συμβεί σε περίπτωση που θα βγει η Βρετανία από την ΕΕ όπως κανένας δεν ήξερε τι θα γινόταν αν έβγαινε η Ελλάδα από την ευρωζώνη. Στη πραγματικότητα όλοι κάνουν υποθέσεις, τις περισσότερες φορές επηρεασμένοι από τις δικές τους ιδεοληψίες και συμφέροντα. Για την Βρετανία τα πράγματα δεν θα είναι τόσο άσχημα όπως τα περιγραφούν οι από Βρυξέλες ορμώμενοι και ο Κάμερον. Ακόμα και σε θέμα οικονομίας, ναι μεν θα δυσκολέψει το εμπόριο με την Ευρώπη και πιθανώς να ακριβύνει αλλά κάτι που δεν λένε οι των Βρυξελλών είναι ότι οι εμπορικές συναλλαγές της Βρετάνιας με την ΕΕ αντιπροσωπεύουν μόλις το 20% των γενικότερων συναλλαγών της. Συν ότι διμερείς συμφωνίες με μέλη της ΕΕ (όπως με τη Γαλλία και η Γερμανία) όχι μόνο δεν θα μειώσουν τις εμπορικές συναλλαγές αλλά μάλλον θα τις αυξήσουν γιατί θα γίνουν πιο εύκαμπτες έξω από τη νομολατρεία και τους περιορισμούς της ΕΕ.
Μετά όλοι πάντα ξεχνάμε ότι αν θέλει η Βρετανία έχει την δική της, ιδιωτική ΕΕ να παίξει όπως της αρέσει και μάλιστα με τους δικούς της ορούς και κανόνες. Την κοινοπολιτεία. Την Κοινοπολιτεία των Εθνών που στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από την ένωση των παλιών αποικιών και συμπεριλαμβάνουν οικονομικούς κολοσσούς όπως ο Καναδάς και η Αυστραλία. Μια ένωση 53 εθνών που κάνουν την ΕΕ των 27 να φαίνεται σαν νάνος, με αρχηγό και πρόεδρο την Βασίλισσα της Αγγλίας. Μιλάμε για μια αγορά σχεδόν 2,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που η ΕΕ των 500 εκατομμυρίων μόνο γέλια μπορεί να φέρει. Στην ουσία η Βρετανία επενδύοντας στο ιδιωτικό της κλαμπ αυτά που θα σταματήσει να επενδύει στην ΕΕ, γρήγορα θα έχει μεγαλύτερα κέρδη από όσα είχε όλα τα χρόνια που ήταν μέλος της ΕΕ.
Για να μη πούμε τίποτα για θέματα κύρους. Η Βρετανία θα επανέλθει σαν παγκόσμια υπερδύναμη αντί για ακόλουθος των οικονομικών πλάνων του Βερολίνου και του Σόιμπλε. Η Βρετανία με την έξοδο της από την ΕΕ έχει να κερδίσει πολύ περισσότερα από όσα θα χάσει, αρκεί αυτό να γινόταν για τους σωστούς λόγους.
Η ΕΕ από την άλλη δεν πρόκειται να συνέλθει ποτέ – με τη σημερινή της μορφή και ακαμψία – από ένα τέτοιο χαστούκι. Η Βρετανία μετά τη Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής της ΕΕ και παράλληλα η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη με την πιο έντονη και διεισδυτική εξωτερική πολιτική. Η Βρετανία είναι που ανοίγει τις πόρτες στην Ευρώπη όσο αφορά τις εξωτερικές της σχέσεις τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Η Γαλλία είναι αποδυναμωμένη και η Γερμανία δεν υπήρχε ποτέ στη διπλωματία. Χωρίς τη Βρετανία η Ευρώπη θα γνωρίσει για πρώτη φορά την απομόνωση.
Τις τελευταίες μέρες και με το όχι να ανεβαίνει η λίρα έχει πέσει σε σχέση με το δολάριο. Όχι με το ευρώ. Το δε βρετανικό χρηματιστήριο σε αντίθεση έχει δει άνοδο αποδεικνύοντας ότι, ό,τι και να γίνει τίποτα δεν θα το αγγίξει και αυτό είναι πολύ φυσιολογικό για μια τέτοια οικουμενική οικονομική υπερδύναμη, πέμπτη στο κόσμο. Σίγουρα θα υπάρξουν κάποιες αψιμαχίες μεταξύ δολαρίου και λίρας σε περίπτωση εξόδου γιατί και η λίρα χρειάζεται την επανεκκίνηση του κύρους της. Το ευρώ όμως είναι που θα βρεθεί στη μέση και ο αδύναμος σε αυτή την ιστορία δεν είναι η λίρα. Και υπενθυμίζω, η λίρα έχει το μικρό της ιδιωτικό κλαμπ των 53 εθνών να την υποστηρίξει συμπεριλαμβανομένων των Καναδά και Αυστραλίας. Κάτι που ΕΕ και το ευρώ πολύ θα ήθελαν αλλά ποτέ δεν αποκτήσαν. Γι’ αυτό με τέτοια ταχύτητα η ΕΕ ανοίχτηκε στην ανατολική Ευρώπη το 2004, μήπως και διευρύνει το κλαμπ της, μόνο που διάλεξε λάθος συντρόφους χωρίς να έχει κερδίσει και την πίστη τους. Γι’ τους ίδιους λόγους και η Βρετανία ποτέ δεν εντάχτηκε στο Μάαστριχτ και ποτέ δεν δέχτηκε την πιθανότητα ένταξης της στο ευρώ. Γιατί έχει το κατάλληλο «κλαμπ» που συντηρεί ισχυρό το νόμισμα της και δεν θα το πούλαγε τόσο εύκολα στους τεμπέληδες διεφθαρμένους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.
Τώρα οι εκτός Βρυξελλών ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν την κατάσταση με ανάμικτα συναισθήματα. Ο Ολάντ είναι σε κατάσταση πανικού και ουτε που θέλει να φανταστεί ότι η Βρετάνια θα αφήσει την ΕΕ. Η Γερμανία ετοιμάζει πλάνα Β και Γ και Δ και Ω αλλά όλα λένε ένα πράγμα, ότι θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στη τσέπη. Αν η Βρετάνια φύγει από την ΕΕ τότε η ΕΕ θα πέσει στο δόγμα Σόιμπλε με το καλημέρα. Οικονομία και περικοπές. Τότε θα δούμε τον Γιούνκερ να πίνει Μεταξά τριών αστέρων για πρωινό και ρετσίνα με το μεσημεριανό. Θα πετάνε όλοι σε τουριστική και οι μπικ θα αντικαταστήσουν τους μοντ μπλανκ. Κι ας μη μιλάμε για μισθούς και προνόμια. Αθήνα θα γίνουν οι Βρυξέλλες.
Ξέχωρα από όλα αυτά, θα πληγεί και το κύρος της Γερμανίας που πολύ θα το χαρούν όλοι οι εταίροι, όλοι για διαφορετικούς λόγους. Οι πιστοί ανατολικοί και ενίοτε δουλικοί στην Γερμανική κυριαρχία έχουν ήδη αρχίσει να σηκώνουν μύτη και θα συμπεριφερθούν σαν όρνια έτοιμα να κατασπαράξουν το πτώμα. Ήδη κάτι Ουγγαρία και Πολωνία έχουν αρχίσει το θάψιμο της Γερμανικής ηγεμονίας. Οι βόρειοι θα ανασάνουν γιατί έχουν κουραστεί με τη γερμανική αλαζονεία και οι νότιοι θα ανακουφιστούν και θα χαμογελάσουν χαιρέκακα. Η Γαλλία είπαμε, θα βάλλει τα κλάματα και κατά την άποψη μου η μόνη χώρα που θα τα βάψει μαύρα έτσι που έχει ζευτεί στο Γερμανικό άρμα, θα είναι η Ελλάδα.
Και βέβαια υπάρχει κι αυτό που φοβόντουσαν οι πολλοί με το Grexit, το ντόμινο. Για σειρά από λόγους εάν η Βρετανία φύγει από την ΕΕ και μετά από λίγο καιρό στυλωθεί στα πόδια της και πιθανώς μακροπρόθεσμα – κανένας δεν ξέρει –γίνει ισχυρότερη από ότι ήταν τα τελευταία χρόνια τότε θα γίνει το παράδειγμα που όλοι φοβούνται στις Βρυξέλες. Χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία, πιθανώς η Φιλανδία και όλες οι νότιες που δεν είναι και πολύ χαρούμενες με την σημερινή κατάσταση ίσως αποφασίσουν να ακολουθήσουν. Μάλιστα εκτός από το παράδειγμα, ίσως η «φιλεύσπλαχνη» Βρετανία να προσφέρει και τις υπηρεσίες της, άλλωστε κι εκείνη έχει το δικό της μικρό κλαμπ των 53 μελών να ταΐσει και γιατί όχι …να μεγαλώσει.
Από ό,τι καταλαβαίνετε ακόμα κι αν κάποιος δεν παραμυθιαστεί από τις ανοησίες που λέγονται για το μεταναστευτικό ή αυτά τα περίεργα εθνικιστικά, ένα Brexit δεν θα ήταν τόσο κακό για τους Βρετανούς. Κι οποίος ξεφύγει από τη προπαγάνδα του Φαράγκε και του Μπόρις ίσως και να ψηφίσει όχι στην ΕΕ με καθαρά λογικούς λόγους. Αλλά – και το αλλά σε αυτή τη περίπτωση είναι μια πολύ λεπτή γραμμή – υπάρχουν δυο παράγοντες που μπορεί να στρέψουν τη ψήφο στο ναι και αυτό είναι κάτι που θα λειτουργήσει τη τελευταία στιγμή και μπροστά στη κάλπη.
Ο πρώτος παράγοντας είναι οι απόδημοι βρετανοί. Οι βρετανοί που ζουν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και αριθμούν σε εκατοντάδες χιλιάδες. Όλοι αυτοί έχουν φοβηθεί μήπως ξημερώσει η 24η Ιουνίου και ξαφνικά χρειάζονται βίζα και άδειες εργασίας χωρίς να ξεχνάμε τους χιλιάδες συνταξιούχους Βρετανούς που ζουν από τη Πορτογαλία μέχρι τη Κύπρο. Και αυτοί δεν το θέλουν το Brexit με κανένα τρόπο.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι το γεγονός ότι το όχι έχει συνδεθεί με τον φασίστα Φαράγκε και τον λαϊκιστή Μπόρις, όπου Μπόρις εκλεπτυσμένος Άδωνις με πιο πολλά και ξανθά μαλλιά. Είναι το γεγονός ότι πολλοί θα νιώσουν ότι ψηφίζοντας όχι, την ίδια στιγμή θα ψηφίζουν και Μπόρις και αυτό οι πολλοί δεν το θέλουν με κανένα τρόπο.
Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πάντως, κάτι θα έχει αλλάξει στην Ευρώπη, κυρίως προς το αρνητικό και πολύ φοβάμαι ότι αν η Βρετανία βγει από την ΕΕ στην Ελλάδα θα μετανιώσουμε την ώρα και τη στιγμή που δεν γυρίσαμε στη δραχμή. Αυτό που μένει τώρα είναι να πιούμε το τσάι μας ήρεμα και να περιμένουμε να περάσουν οι μέρες.
Ας γυρίσουμε όμως και λίγο στην Ελλάδα. Έτσι για λίγο, ένα πατηματάκι. Πρόκειται να οργανωθεί μια συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 15 από ό,τι διαβάζω. Και το διαβάζω όχι γιατί είδα καλέσματα κλπ. αλλά γιατί διάβασα τις αντιδράσεις της κυβέρνησης και πολλών κυβερνητικών που φτάσανε στο όριο – δεν θυμάμαι ποιος – να μιλάνε για αντισυνταγματική συγκέντρωση. Δεν μπορεί, αυτός που τόλμησε να πει κάτι τέτοιο πρέπει να είναι πολύ ηλίθιος. Ηλίθιος σε επίπεδο Άδωνι, Βορίδη και βάλε. Αντισυνταγματική μια συγκέντρωση επειδή είναι αντιπολιτευτική; Από ό,τι ξέρω την τελευταία φορά που ειπώθηκε κάτι τέτοιο ήταν το 1943 στη κατοχή και λόγω αναστολής του συντάγματος επί δικτατορίας.
Ακούστε κύριοι του φερετζέ πρώτη φορά αριστερά, συγκεντρώσεις γίνονται και είναι δικαίωμα των πολιτών. Και μπορεί να μην σας αρέσει το «αυθόρμητη», αλλά ποια συγκέντρωση στην Ελλάδα ήταν αυθόρμητη από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα; Το ΚΚΕ πάντα καπέλωνε ακόμα και συγκεντρώσεις τριών ατόμων αν μπορούσε. Το ΠΑΣΟΚ καπέλωνε κάθε συγκέντρωση μέχρι το ’81 και ο Σύριζα μέχρι πριν από ένα χρόνο. Εδώ έκανε ο Σύριζα «αυθόρμητα» συγκεντρώσεις ενάντιων του εαυτού του πριν από λίγους μήνες. Ας κάνει και η ΝΔ τη δικιά της κι ας την κάνει με κρυστάλλινα ποτήρια σαμπάνιας και πουτίγκα. Δικαίωμα της. Και μάλιστα επειδή τα έχετε κάνει σκατά, καλό θα ήταν να μην περιοριστεί σε ΝΔημοκράτες αυτή η συγκέντρωση.
Τι θα γίνει δηλαδή; Θα πει ο Κυριάκος ότι τον ακολουθεί χιλιάδες κόσμος αν γίνει μια μαζική συγκέντρωση; Στη κάλπη θα φανεί η ουρά της αχλάδας όχι στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Ή αν δεν πάνε πολλοί στην συγκέντρωση θα σημαίνει ότι οι υπόλοιποι είναι χαρούμενοι με την κατάσταση και εγκρίνουν αυτά που κάνετε; Αν πιστεύετε κάτι τέτοιο καλό θα κάνετε να βουτήξετε το κεφάλι σας σε κρύο νερό γιατί έχετε χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας.
Εγώ θα έλεγα να πάνε όλοι, να σηκωθούν πανό και του ΠΑΜΕ και του ΕΛΑΤΕ, ακόμα και οι ΜουΛούδες ας πιάσουν καμία στάση λεωφορείου. Δεν είναι ο Κυριάκος που αντιπροσωπεύει τον λαό και τα παράπονα του, γιατί να τον αφήσουμε να το καπηλεύεται θεατρικά ο γουρλομάτης;
Εντάξει και κλάψαμε και θρηνήσαμε τη Θεσσαλονίκη μας και σιχτιρίσαμε τη ψήφο μας και την άρνηση μας τη βιώσαμε, καιρός τώρα να νευριάσουμε και να αντιδράσουμε. Κι αντί να αφήνουμε τον γουρλομάτη που νομίζει ότι θα γίνει πρωθυπουργός με τους λεκέδες του, να καπελώνουν την αντίδραση μας ας πάμε εμείς στο Σύνταγμα να καπελώσουμε τη δική του. Ο καιρός ήρθε!
******************************************
Εγώ Βρετανικά, ο Θάνος Ραφτόπουλος πάντα ελληνικά μου κρατάει για άλλη μια Παρασκευή συντροφιά με ένα σκίτσο του.
******************************************
Στη φωτογραφία, στην …υγειά μας!
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Θάνου Καλαμίδα!
